Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 9

Ik werd wakker van Roos die zachtjes jengelde. Meteen zat ik recht in mijn bed. Dit kon niet veel goeds betekenen. Mijn meisje jengelde nooit. De rode cijfers van de wekker gaven pas 01.00 uur aan. Ook dit was niets voor Roos. Die werd nooit wakker. Ik trok aan het touwtje van het licht en hees mezelf uit bed. Zo snel ik kon ging ik haar kamertje binnen en rook meteen de zure lucht. Ik tilde mijn meisje uit haar bedje en voelde gelijk hoe ze gloeide. De warmte straalde door haar slaapzakje heen. Huilend klampte ze zich aan me vast. Ik hield haar zo dicht mogelijk tegen me aan. "Sstt, schatje. Stil maar. Mama is hier. Mama is bij je." Ik merkte dat ik door mijn zwangerschap niet zo goed tegen de braaksel lucht kon en zag maar 1 uitweg. "Floris?" Tot mijn grote opluchting verscheen hij al snel in het kamertje van onze dochter. Hij zag meteen wat er aan de hand was en aaide door de haren van Roos. "Och, papa's prinsesje toch." Hij richtte zich tot mij. "Als jij Roos in bad doet dan verschoon ik haar bed en breng ik zo nieuwe kleertjes voor haar." Ik knikte kort en liep met Roos naar de badkamer. Ik was blij dat hij me ondanks onze ruzie niet aan mijn lot over liet. Ik zette Roos in bad en begon haar onder gespuugde haartjes te wassen. "Oos au. Oos lape." Ik vond het vreselijk haar zo te zien. "Je mag zo weer slapen, lieverd. Mama moet even snel je haartjes wassen en dan legt mama je weer in bedje." Roos schudde wild haar hoofdje. "Roos, lieverd. Even stil zitten, mama moet echt je haartjes even wassen." Opnieuw schudde Roos wild haar hoofdje. "Oos nie in ad! Oos lape!" Met moeite waste ik snel de haartjes van een wild tegenstribbelende Roos en haalde haar daarna weer uit bad. Ik wikkelde haar snel in een handdoek en zag Wolfs ook de badkamer inkomen. De moeheid speelde me parten en ik voelde het laatste beetje kleur uit mijn wangen trekken. Wolfs stak zijn armen naar me uit. "Geef haar maar." Ik twijfelde. "Eva, kom op. Niet zo eigenwijs. Je valt om van de slaap. Laat mij haar afdrogen en aankleden." Ik twijfelde nog steeds. "Eva, ze koelt af. Ik ben tegelijk met jou naar bed gegaan als dat je tegenhoudt." Met tegenzin gaf ik haar toch maar aan Wolfs. "Wacht even."Commandeerde ik hem. Uit het medicijnkastje haalde ik de thermometer en een zetpil en overhandigde dat ook aan Wolfs. "39.8." Keek hij me bezorgd aan. Terwijl Wolfs haar aan het aankleden was hield ik haar nauwlettend in de gaten. Ik zag haar oogjes draaien en rende snel naar beneden om een beker ranja voor haar te halen. Toen ik haar wou laten drinken sloeg ze hem uit mijn handen. "Oos nie dinke! Oos lape! Oos au!" Zuchtend pakte ik de beker van de grond. "Je moet echt even iets drinken, schat. Al is het maar een paar slokjes." Ik hield haar de beker voor en ze draaide haar hoofdje de andere kant op. De moed zonk me in de schoenen. Dit was niets voor Roos. Tot mijn grote verbazing nam Wolfs het voor me op. "Roos Wolfs, jij gaat nu wat drinken bij mama voor papa boos wordt! Heb je me gehoord? Mama wil alleen maar dat je beter wordt. Dat je geen au meer hebt!" Ik zag Roos schrikken. Haar vader was nooit streng voor haar. Ik hield haar de beker opnieuw voor en ze dronk langzaam een paar slokjes."Oos enoeg!" Wolfs ging langzaam staan en kuste haar. "Grote prinses! Papa is trots op je! Nu weer lekker gaan slapen." Hij gaf haar aan mij. "Stop haar maar snel terug in bed en duik er zelf ook weer in, je bent lijkbleek. Ik ruim het hier wel op." Ik knikte dankbaar en stopte haar terug in bed. Ik zette haar muziekmobiel aan en bleef bij haar staan tot ik zeker wist dat ze weer rustig sliep. Langzaam liep ik terug naar mijn eigen bed om in een waakzame slaap te vallen.