Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 39

Dit hoofdstuk had ik in tweeën willen splitsen maar ik kon dat jullie niet aandoen! Vandaar dat het een extra lang deeltje is geworden! Er komen nog 2 of 3 hoofdstukken en dan is het verhaal ten einde.

Eindelijk was mijn laatste werkdag aangebroken. De wekker was net gegaan en moeizaam had ik me van mijn lekker warme bed naar de douche gesleept. De warme stralen stroomden over mijn lichaam. Net als mijn tranen. Ik liet mijn hoofd tegen de muur zakken en huilde tranen met tuiten. Ik was het zwanger zijn zó zat. Ik was zo prikkelbaar dat ik me aan alles irriteerde. Dat ik me aan Wolfs irriteerde. Terwijl hij helemaal niets verkeerds deed. Gisteren had ik een nutteloze discussie met hem gevoerd over de naam van ons kind. Hij had die keuze, uiteraard, aan mij over gelaten. En hoewel ze pas over 6 weken wordt verwacht waren we het al lang en breed over een naam eens. Tot mijn hormonen, al zeg ik het zelf, echt onverdraagbaar werden en ik inééns iets anders wou. Iets wat niet bij me paste, aldus Wolfs. Iets wat niet bij Roos paste. Ik was het daar alles behalve mee eens en probeerde gisteren, tot vervelends toe, mijn zin door te drijven. Wolfs bleef echter voet bij stuk houden. Geduldig, dat dan weer wel. Die man had altijd zo'n vreselijk engelengeduld met mij, om gek van te worden. Nooit werd hij écht boos op mij. Niemand kon zo ver bij hem gaan als ik. Gek genoeg zelfs Roos niet. Ik kon alles bij hem doen. Alles zou hij me vergeven. Ik pakte de douchekop en liet de warme stralen over mijn pijnlijke buik stromen. Mijn buik die me behoorlijk in de weg zat. Ik kon amper nog wat zelf en hij voelde behoorlijk gespannen. Ik probeerde mijn ademhaling weer onder controle te krijgen. Het huilen moest stoppen. Wolfs mocht niet weten dat ik een slechte dag had. Hij zou me thuis houden en dat was het laatste wat ik wou. Ik was blij dat ik maandag niet meer hoefde te werken, maar vandaag liet ik me door niets of niemand tegen houden. Ik hing de douchekop weer terug en liet me langs de muur naar beneden glijden. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op mijn ademhaling en het warme water. Mijn tranen verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik een klein voetje tegen mijn buikwand voelde. Ik legde mijn hand op mijn buik en wreef er lief over heen. "Eef, gaat het?" Hoorde ik Wolfs zijn bezorgde stem. Ik knikte vol overtuiging. "Ik werd duizelig en toen heb ik me langs de muur naar beneden laten glijden." Wat kan ik toch goed liegen als het moet. "Wil je me even overeind helpen, liefje?" Hij knikte en pakte me onder mijn armen om me langzaam overeind te hijsen. Hij draaide de douche uit en sloeg lief een handdoek om me heen. "Ik kan mezelf wel afdrogen, Floris. Ga maar naar Roos." Hij zuchtte. Ik maakte het hem de laatste week ook niet makkelijk. "Doe nou niet zo eigenwijs, Eva. Je bent duizelig. Ik wil niet dat er iets met je gebeurd." Ik rolde met mijn ogen. "Je bent echt veel te overbezorgd, Floris. Ik red me prima. Ik ben alleen een beetje duizelig." Hij ging geduldig verder met mij afdrogen, ik deed ook niet echt moeite hem te stoppen. Stiekem vond ik het fijn maar was ik gewoon te dwars. Te koppig en te eigenwijs. "Je kunt hoog of laag springen, prinses, maar ik help je gewoon met afdrogen." Ik gaf een kort knikje dat hij maar deed wat hij niet laten kon.

Het was pas 10 uur en ik had nog niet veel uitgevoerd vandaag. Mijn gedachten dwaalden steeds een andere kant op. Het was een warboel in mijn hoofd. Waarom kon ik niet goed verklaren. Mijn buik was nog steeds vreselijk gespannen, ik kreeg een zere rug van mijn bureaustoel en mijn ukkie was behoorlijk druk. De hele ochtend deelde ze al rake trappen uit. Ze was nog geen seconde rustig geweest. Dit was ik helemaal niet van haar gewend. Ik legde mijn handen op mijn buik en fluisterde zachtjes. "Hè doe eens rustig kleine smurf van me. Wat is er dan? Voel jij je niet zo prettig vandaag? Mama ook niet." Ik voelde de ogen van Wolfs branden. "Kijk voor je, vent! Ga wat nuttigs doen. Ga thee voor me halen of zo!" Wolfs stond op en Romeo keek hem verbaasd aan. "Dat jij je zo laat commanderen, Wolfs. Je zit goed onder de plak." Die gast haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. "Kop dicht, Sanders!" Zo noemde ik hem echt nooit. "Hij houdt van me. Hij heeft me zwanger gemaakt, kan die best voor me lopen." "Volgens mij was je daar zelf ook bij." Dacht Romeo grappig te zijn. "Wat zei ik nou? Kop dicht! Ik heb niet om jouw, oninteressante mening gevraagd! Ik ben geen domme gans die niet weet dat er 2 mensen nodig zijn om een kind te maken. Dus wees verstandig en zwijg." Ik zag dat hij nog iets wou zeggen en deed mijn mond al open. Wolfs was me echter voor. "Romeo, laat Eva maar een beetje met rust, oké? Jaag haar niet zo op de kast. Dit is haar laatste dag, daar heeft ze het een beetje moeilijk mee." Lief als hij was zei hij niet dat ik gewoon een totale bitch was die niet lekker in haar vel zat. Hij reikte me de kop thee aan en kuste me op mijn hoofd. "Zo een stukje lopen, Wolfs?" Fluisterde ik zacht. Hij gleed met 1 vinger over mijn wang. "Doen we, schatje. Drink eerst je thee maar rustig op."