Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 12

Toen Wolfs, voor mijn gevoel nog geen minuut later, de kamer binnen kwam had ik mijn emoties niet meer onder controle en baanden mijn tranen zich langzaam een weg naar beneden. Ik zag Wolfs in tweestrijd staan. Ik zag in zijn ogen dat hij niets liever wou dan me vasthouden. Me liefkozen. En dat hij dat aan de andere kant niet durfde, bang hoe ik daarop zou reageren, bang me nog verder van zich af te duwen. Langzaam liep hij naar zijn eigen kant van het bed, trok zijn laarzen uit en ging naast me liggen, aan mij overlatend wat ik wou. Ik wou me het liefst in zijn armen storten maar ook ik durfde niet goed. Ik had zo lelijk tegen hem gedaan. Vanuit mijn ooghoeken keek ik stiekem naar hem. Ik zag dat hij zijn handen op zijn buik had liggen en na een korte twijfeling pakte ik langzaam zijn hand vast. "Ik heb Lina gebeld." Met zijn duim streelde hij zachtjes over mijn hand. "Ik heb niets met haar, Eva. Ik ga echt niet vreemd." Ik durfde hem niet aan te kijken. "Dat zei Lina ook." Langzaam bracht hij onze handen naar zijn mond en drukte een tedere kus op mijn hand. "Geloof haar dan, eigenwijsje van me. Geloof mij dan." Er ontsnapte een zucht uit mijn mond. "Ik wil niets liever, Floris. Maar mijn hart en mijn hoofd zeggen totaal het tegenovergestelde. Mijn hart zegt me dat ik je blindelings kan vertrouwen. Moet vertrouwen zelfs. Maar mijn hoofd speelt een spelletje met me. Mijn hoofd kan alleen maar denken, wáárom zitten Wolfs en Lina op een terrasje. Wáárom vertellen Wolfs en Lina mij niet dat ze op een terrasje zitten. Vind Wolfs mij nog wel leuk." Ik zag Wolfs naar de juiste woorden zoeken. "Waarom ik met Lina op het terras zat kan ik je niet vertellen, Eva. Nog niet. Maar zodra het kan, en je weet waar het voor was, zul je het begrijpen." Hij schoof wat dichter naar me toe en nam mijn hoofd tussen zijn handen. "Of ik jou nog wel leuk vind? Mijn gekke,onzekere meisje toch. Er is geen vrouw op de wereld die kan tippen aan mijn leuke, lieve, koppige, eigenwijze Eva van Dongen. Mijn droomvrouw. De moeder van mijn kinderen." Hij liet 1 hand van mijn gezicht langzaam naar mijn buik glijden en wreef er zachtjes over. "Ik zou het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen jou te bedriegen. Daarvoor hou ik veel te veel van je. Je weet wat voor vrouwenmagneet ik was. Maar toen ik jou leerde kennen voelde ik gelijk iets wat ik nog nooit bij een andere vrouw heb gevoeld. Ik dacht dat er voor mij geen liefde weg was gelegd. Dat ik altijd een flierefluiter zou blijven. Maar jij, Eva van Dongen, bent het bewijs van ware liefde. Je hebt me uit het dal getrokken door van elke traan een nieuwe lach te maken. Jij bent degene die me staande houdt en daar ben ik je voor eeuwig dankbaar voor." Ik zag een traan over zijn wang rollen. Zo kwetsbaar zag ik mijn Wolfs zelden. Zachtjes kuste ik de traan van zijn wang. "Ik hou van jou, Floris Wolfs." Ik zag de liefde voor mij in zijn ogen. Toch kon mijn eigenwijze kant het nog niet helemaal loslaten. "Waarom kun je me niet gewoon vertellen wat er aan de hand is, Flo? Ik kan je toch helpen?" Hij streek een pluk haar achter mijn oor. "Ik vraag je mijn vertrouwen. Ik vraag je wat tijd. Ik beloof je dat ik je niet teleur zal stellen. Leg je er bij neer dat ik het je niet kan vertellen. Zonder verdere vragen te stellen aan mij. Aan Lina. Zodra de tijd daar is zul je het gelijk begrijpen." Ik sloot mijn ogen. "Je vraagt nogal wat van me, Floris. Ik heb het gevoel dat je tegen me liegt. Dat je me niet vertrouwd. Snap je?" Hij knikte en zocht met zijn mooie blauwe ogen de mijne. "Ik snap je. Maar vertrouw me. Alsjeblieft, Eef." Ik drukte zachtjes een liefdevolle kus op zijn lippen. "Ik ben zó blij dat je me weer 'Eef' noemt." Hij kuste me voorzichtig terug. "En ik ben blij dat ik je weer 'Eef'' mag noemen." Ik keek naar de dekens. "Het spijt me zo, lieve Flo. Ik was onredelijk tegen je." Ik kneep mijn ogen hard dicht. "Het is gewoon.." Ik zuchtte. "Ik kan er niet tegen als je je problemen met drank op wil lossen, lieverd. 1 glas whisky per avond vind ik helemaal niet erg. Maar als je er meer neemt, als je boos of verdrietig bent, zie ik die klootzak voor me. En hij werd van drank erg handtastelijk." Ik verloor opnieuw de strijd tegen mijn tranen en voelde hoe ik zachtjes in zijn armen werd getrokken. Hoe hij me begon te sussen. "Sstt, schatje, sstt. Ik begrijp helemaal dat je bang wordt als ik meer dan 1 glas drink. Ik ben blij dat je me tegen hebt gehouden gisteren. En je had er alle recht toe gehad Roos dan bij me weg te houden. Ik moet ook meer rekening met jouw gevoelens houden. Ik.." Ik onderbrak hem. "Lieverd, niet doen. Als er iemand rekening met mijn gevoelens houdt ben jij dat wel. Nooit vind je iets raar. Nooit vind je iets gek. Niet meer zulke gekke dingen denken." Ik zag dat hij nog meer wou zeggen en besloot hem het zwijgen op te leggen door een kus. Een kus die ik langzaam over liet gaan in een liefdevolle zoen. Ik sloot mijn ogen toen zijn tong de mijne vond. Dit had ik zo vreselijk gemist. Toen we hem samen afbraken lieten we onze voorhoofden tegen elkaar aanleunen. "Ik hou van jou, Flo." Hij glimlachte verliefd. "En ik van jou, Eef. Zijn we weer oké?" Ik moest lachen om zijn overbodige vraag. "We zijn weer oké."

Ik heb de laatste dagen veel problemen met mijn internet. Kan daarom niet iedere dag een nieuw deeltje beloven. Ik hoop dat ik dat met dit deel een beetje goed maak. Mijn langste deel tot nu toe en de Fleva is weer terug. Ik wil al mijn lieve stemmers bedanken. Iedereen die reageert wil ik ook bedanken!