Troubles in paradise (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 38

"Papaaaaaaaa! Oos akker! Oos arig!! Oos uit ed!" Ik werd wakker van mijn overenthousiaste, jarige peuter. Ik zag Wolfs nog slapen en schudde hem zachtjes wakker. "Liefje, je dochter roept je. Ze wil graag uit bed." Hoewel ze zo uit haar peuterbedje kon bleef ze netjes liggen tot wij haar op kwamen halen. Meestal voerde ze hele gesprekken met Pip maar vandaag had ze daar geen zin in. En dat begreep ik maar al te goed. Hoewel ze pas 2 jaar oud werd wist ze maar al te goed dat er vandaag cadeautjes waren. Ze was ook heel duidelijk geweest over wat ze wou hebben. Mijn meisje was een echt meisje-meisje en vond haar pop de laatste maanden helemaal het einde. Ze wou dan ook alleen maar poppenspullen. Een badje, een bedje, een fietsje je kon het zo gek niet bedenken of Roos wou het hebben. En dan niet de goedkoopste pop, nee mijn dochter had het in haar hoofd gehaald dat ze alles van Baby Born wou hebben. Ze had die pop zelf nog niet eens. Lang leve de reclame op de televisie. Wolfs en ik hadden de allerliefste collega's en Roos kreeg alles wat ze gevraagd had. En nog meer. Mechels zou Mechels niet zijn als ze mijn dochter niet gruwelijk zou verwennen. Zo bijzonder hoe mijn popje de harde Mechels laat ontdooien. Wolfs opende langzaam zijn ogen en wou meteen opstaan. "Goedemorgen, schatje. Heb je lekker geslapen, schatje? Vrolijk kerstfeest, schatje. Gefeliciteerd met onze dochter, schatje." Kon ik het niet laten hem te plagen. Lachend schudde hij zijn hoofd. "Goedemorgen, schatje." Hij kuste me. "Heeft mijn schatje lekker geslapen?" Nog een kusje. "Gelukkig kerstfeest, schatje." Dit keer kuste hij me intens. "Gefeliciteerd met onze prachtige dochter, schatje." Hij tikte me op mijn neus en stond op om Roos te gaan halen. Ik sloot nog heel even mijn ogen. Kerst én de verjaardag van Roos zou behoorlijk inspannend voor me worden. Ik legde mijn handen op mijn buik toen mijn ukkie schopte. "Goedemorgen, smurfje. Vandaag is je grote zus jarig. En dan is het ook nog kerst. Vroeger had mama een hekel aan kerst. Sinds ik met papa ben is dat veranderd. Toen jouw zus werd geboren en mijn kerst de mooiste kerst ooit maakte is het mijn favoriete feest van het jaar geworden. Volgend jaar ben jij er ook bij kleine meid van me." Ik wreef nog even over mijn buik en hees mezelf toen langzaam het bed uit. Ik liep de kamer van Roos in en zag dat Wolfs haar prachtige witte kerstjurkje al aan had getrokken. Al een mooie vlecht in haar haartjes had gemaakt. Ze kwam op me af gerend. Ik ging door mijn knieën en hoewel het eigenlijk met mijn dikke buik niet meer ging tilde ik haar toch van de grond en knuffelde haar. "Gefeliciteerd met je verjaardag grote meid van mama. Zullen we beneden maar eens naar je cadeautjes gaan kijken?" Uiteraard knikte mijn popje uitbundig. "Oos adootjes! Oos arig!" Wolfs stak zijn armen naar haar uit. "Papa zijn grote prinses naar beneden dragen dan?" Mijn papa's kindje strekte haar armpjes naar hem uit. Ik droeg haar over aan Wolfs en waggelde achter ze aan de trap af. Roos stormde op de cadeautjes af en begon het papier er af te scheuren. Ze was door het dolle heen toen ze de Baby Born pop zag. Ze had meteen het goede cadeautje gepakt. "Eebie orn! Oos blij! Anke el!" Wolfs streelde over haar wang. "Graag gedaan, prinsesje." Ik voelde me duizelig worden en hield me vast aan de box. Gelukkig stond dat ding al in de kamer. Anders had ik nu waarschijnlijk op de grond gelegen. De Ponti was zo klein dat er bij Roos nooit een box had gestaan. Gelukkig kon dat hier wel.

En of Roos blij was met haar Baby Born pop, uren speelde ze er al mee. Ze was zo druk dat ze niet eens had gemerkt dat de bel was gegaan en mijn 'baas' binnen was gekomen. "Waar is mijn kleine jarige vriendinnetje dan?" Meteen had ze de aandacht van Roos. "Ante Ieda!!" Ze vloog op haar af. Mechels tilde haar op en draaide haar rond. Mijn hart smolt altijd als ik de hoofdcommissaris met mijn dochtertje zag. Mechels gaf haar een kus op haar hoofd. "Gefeliciteerd kleine vriendin van me." "Oos nie ein! Oos oot! Oos ee!" Ik hoorde Mechels lachen. "Ooh sorry, natuurlijk ben je groot! Heel erg groot! Wat heb je van papa en mama gekregen voor moois?" Ze wist wat we Roos hadden gegeven maar ze vond het geweldig Roos enthousiast te zien. Het kleine meisje rende naar de pop, en liet hem vol trots aan Mechels zien. "Eebie orn!" Dat Baby Born niet het enigste was wat ze van ons had gekregen leek ze even te zijn vergeten. Baby Born was nu al haar heiligdom. Mechels was bij Roos neer geknield. "Dat is een mooie pop zeg! Wil je van tante Frieda ook wel een cadeautje dan?" Ik zag haar verlegen knikken. "Nou ga zitten dan, mooie meid." Roos ging op de grond zitten en begon vrolijk het papier van het grote cadeau af te scheuren. Ze was totaal overdonderd toen ze het bedje van Baby Born zag. Het gebeurde niet snel maar mijn kleine popje wist geen woord meer uit te brengen. Ze legde haar hoofdje tegen de borst van Mechels die op haar beurt een kusje op haar haren drukte. "Vind je het mooi lieve schat?" Roos knikte tegen haar borst. "Oos eel ooi! Anke el ante Ieda!" Mechels knikte naar Wolfs dat hij haar andere cadeautje mocht brengen. "Graag gedaan, lieverd. Tante Frieda heeft nog iets voor je." Wolfs zette het cadeau bij haar neer en Roos scheurde snel het papier er af. "Aardje! Aardje ooi! Anke el!" Mechels pakte de pop en zette hem op het paard. Ik slikte mijn tranen weg. "Dank u wel, mevrouw Mechels. U bent echt gek.." Ze glimlachte lief naar me. "Geen dank, Eva. Mijn kleine vriendinnetje betekend erg veel voor me."

Mijn god, wat was Roos verwend. Alles wat er van Baby Born te vinden was had ze zo ongeveer gekregen. Behalve het bedje en het paard had ze de fiets, een bad, heel veel kleertjes, een maxi-cosi, een auto, een draagzak en een kinderstoel gekregen. Mijn collega's, en Lina, zijn echt knettergek. Ze had een geweldige tweede verjaardag gehad en lag nu doodmoe in haar bed te slapen. Met Baby Born naast haar kussen. Ik lag languit op de bank terwijl Wolfs de laatste dingetjes aan het opruimen was. Ik had hem willen helpen maar uiteraard wou hij hier niets van weten. Ik was veel te bleek. Stiekem had hij gelijk en ben ik blij dat hij me zo goed kent. Dat hij op de rem trapt wanneer ik door wil gaan. Hij kwam de kamer in met een cadeau in zijn armen. "Voor jou, schat. Vrolijk kerstfeest." Ik ging recht zitten en hij legde het op mijn schoot. "We hadden toch afgesproken dit jaar niets te kopen voor kerst?" Hij knikte. "Klopt, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen je niets te geven. Je bent mijn meisje." Langzaam maakte ik het papier los. Meteen voelde ik de tranen branden. "Wolfs.. Je bent gek.. Ik heb een telefoon.." Hij grinnikte. "Dat ding van jou wat bijna dagelijks door de kamer vliegt omdat hij zo traag is? Omdat je er niets op kan doen? Omdat je er amper nog een goede foto mee kan maken? Dat ding bedoel je?" Ik kuste hem en stortte me in zijn armen. "Dank je wel, liefje. Ik ben er heel erg blij mee. Ik hou van je." Hij sloeg zijn armen om me heen. "En ik van jou. Ik wil gewoon dat je me kunt bereiken als je met verlof bent. Dat je spelletjes kunt spelen als je je even verveeld. Dat je normaal kunt appen met Lina of wie dan ook." Ik sloot mijn ogen. "Je bent de liefste. Maar ik heb niets voor jou.." Hij legde zijn hand op mijn buik. "Mijn mooiste cadeautje zit nog veilig bij jou. Mijn mooiste cadeautje is dat jij met me wil trouwen. Ik heb alles wat mijn hartje begeert, Eef."

Omdat jullie zo lief zijn, vandaag een extra deeltje!