Three Worlds (Completed)

PANIMULA

REMINDER:

This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events, and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

©Alright Reserved 2021

"1 kilometer east,kakapasok palang niya sa mall" I blurted. Nagiisa lang naman ang mall sa lugar so they'll easily identify where to go. Depende nalang kung tanga sila.

Pinatong ko sa swivel chair ang mga paa ko at naupo ng nga indian seat habang nginangata ang chichirya. Hmm...akala ko panget ang lasa nito kasi di ko type ang amoy,masarap naman pala.

I watch the team like watching a boring action movie.
Nilocate ko ang cctv cam sa mall. Napangisi ako ng bigla nalang sumulpot si del Bosque at gumawa ng eksena. Napailing nalang ako. 

Nakakahiya sya, sa lahat ng gagawin niya para pigilan ang suspect ay ang kumapit pa talaga sa paa nito na parang linta.

Geez.Knowing the fact na lahat ng nakasuot sa katawan niya ay branded,mula sa headband niya hanggang sa stiletto. Sumakit ata ang sentido ko,diko alam kung matatawa ba ako o mahihiya para sa kanya. But then dumating ang isa pa nilang kasama. I recognized her as Turales E. Pinosasan niya ang lalaking takas mula sa pagkakahuli ng pulis kanina. He's an arsonist.

Saka naman ang dating nila La Fontaine at Dukas sa area at nagkitakita silang apat na parang wala lang.

Well done you all.

Naghanap naman sila ng cctv at napairap ako ng sumenyas sila na papatayin nila ako. Hah! They never saw me once so why bother.

We are THE GUARDIANS.

Nobody knows that but we are called that name by those unordinary people who wanted us down. We existed but not for the naked eyes. We are the hunter,we kill but it's prohibited by the leader. 

Sayang...

Pinalinis ko na ang mga kalat na ginawa nila at pinabayaran ko na din ang mga taong nakakita sa kanila and of course I hacked the cctv footages inside the mall that showed their live actions.

Pacool kong sinipa ang mesa na nasa harapan ko para paatrasin ang swivel chair na kinauupuan ko ngayon but instead of that I only fell down on the freaking floor. Bumaliktad ang iniupuan ko.

Nyemas! napairap nalang ako, nakaramdam ako ng sakit. Tao parin pala ako. Tatayo na sana ako nang makaramdam ng panghihina ng katawan. That's why I choosed to be the eye o this group cause I'm slightly weak.

Nanatili akong nasa ganong posisyon habang ang mga mata ay nakadikit ang tingin sa kisame.

The last time I remember I happily had a dinner with my one and only grandma, boredly attended my class in Bio-chem, then became a normal college girl but looking at myself right now,

'To change or be change...'

Neither both...but nothing is permanent but a change,for the good or for the worst. I sighed. 

I wish I'm still that little girl who cried whenever my grandma punishes me for all my wrong doings. Yung batang walang iniisip kundi ang maglaro ng maglaro buong araw,na kapag nagkasakit ay handang umuwi si papa mula sa trabaho para alagaan ako ganon din si mama na igagawa ako ng soup. Pero wala nga pala akong mga magulang. I only had a grandma but is already dead.

Saka lang ako bumalik sa wisyo ng marinig ko ang pilantik ng pagkasa ng baril na nakalapat sa ulo ko.

I once thought that my life was an action movie, but it was not. It was a science that I made into a historical fiction.