အပိုင္း(၁၈)

69.7K 6.9K 114
                                    

3Days Ago

ဘာလဲကြာ...ေပ်ာက္သြားေတာ့လည္း စံုးစံုးျမဳပ္
ေနတာပဲ။ ပထမဆံုး Boardနဲ႔ဆြဲထားတဲ့ Episodeေလး ႀကြားမလို႕စဥ္းစားထားတာ။ ဒီကိစၥဟိုႏွစ္ေကာင္ကိုေတာင္ မေျပာရေသးဘူး။
လိုခ်င္တုန္းကတာဟုတ္တာ။တကယ္တမ္းစဆြဲေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ စာရြက္
အမာေပၚဆြဲေနက်လူက ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာမ်က္ႏွာ
ျပင္ တြင္ ဆြဲရတာ အသားမက်ဘူး။  penကိုင္
ရတာလည္း ခက္ခဲတယ္။ Functionေတြ
ေတြ ဘယ္Barမွာရွိတယ္ဆိုတာေတြလည္း ခ်က္
ခ်င္း မမွတ္မိေတာ့ တိုင္ေတြပတ္။
U tubeကေန Tutorial VideoေတြDl
ႀကည့္ရေသး။တစ္ေယာက္တည္းပ်ားတုပ္ေနရင္း
အဆံုးမွ အကြက္၂၀ေက်ာ္ပါ episode
ေလးတစ္ခုထြက္လာတာ။ ဘယ္ေလာက္ခက္ခက္
ခဲခဲနဲ႔ႀကိဳးစားခဲ့ရေႀကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ...ကေလးက ေတာ္တာပဲ ဟူေသာ
စကားေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ျပန္ႀကား
ခ်င္တယ္။
ဆြဲထားတဲ့ epiေတြတစ္ခုခ်င္း ပြတ္ဆြဲရင္း ျပန္ဖတ္ႀကည့္ရင္း Locationေတြ စစ္ရင္း
အေရာင္ေတြ အလင္းအေမွာင္ ခ်ိန္ဆရင္းနဲ႔...စိတ္ကမပါေတာ့...

"ေနမ်ားမေကာင္းလို႕လား?"

က်ေတာ္လည္း ေဆးရံုဖက္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့
ဟိုေန႔အိမ္ကေနထြက္သြားတာ ေနာက္ဆံုးျမင္
လိုက္ရျခင္းပဲ။ Japan သင္တန္းကလည္း
စာေမးပြဲေလးေတြစစ္,စစ္ေနေတာ့ စာဖက္လွည့္
ေနတာလည္း ပါတယ္။ လိုင္းေပၚသိပ္မတက္ျဖစ္
ေပမယ့္ တက္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္း Favourite
လိုင္း၏ ထိပ္ဆံုးက သူ႕နာမည္ကိုပဲ လက္ထိထိ
ေပးသြားတတ္တာ က စိတ္ထိန္းမဲ့လႈပ္ရွားမႈေလ
လား။

မနက္ျဖန္ေဆးရံုသြားမယ့္ရက္ပဲ။ က်ေတာ္ေဆးရံု
မွာရွိေနတာ သိရင္ေတာ့လာႀကည့္မွာပါ။
ဘာသေဘာလဲ??ေပးျပီး ျပီးေရာ...နိဗၺာန္န ပစၥေယာ ေဟာတု လိုက္တာမ်ားလား??
လွဴျပီးရင္ေတာင္ ငါလွဴျပီးျပီ အစြဲမထားေတာ့ဘူး
ဆိုျပီး လွဴျပီး,ျပီးေရာ ပစ္ထားလို႕မရပဲ လွဴဒါန္းမႈ
အေပၚ သဒၵါတရားပြါးမ်ားေနရမယ္လို႕ ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာျပထားတာေတာင္
နားမဝင္သြားဘူးလား မသိ။ ခုက သူေပးတဲ့
လက္ေဆာင္ကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ျပေနတာဆို
ပိုလို႕ေတာင္ ႀကည္ႏူးပီတိျဖစ္ရအံုးမွာ။

NO Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt