NO

အပိုင္း(၂၃)

" ခင္ဗ်ားမေကာင္းဘူး"

ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေစာင့္ေနႏိုင္မွာလဲ?? အကဲမစမ္းရဲ။ အခန္းတံခါးအသံမထြက္ေအာင္ဖြင့္ မီးမဖြင့္ထားတဲ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းကိုျဖတ္ကာ  ညအေမွာင္ထဲငိုက္ျမည္းေနျပီျဖစ္ေသာလမ္းမ
ထက္ စတင္ေျခခ်သည္ႏွင့္ ေဆာင္းေလက
ေဝွ႕ဝဲႀကိဳဆို၏။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ငယ္တြင္ ေတာင္ေတာင္အီအီေလွ်ာက္သြားေနေသာ ေခြးေလေခြးလြင့္ တစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္သည္သာ သက္ရွိအျဖစ္ရပ္တည္ေနသည္။

ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္လင့္ကစား ထိုသို႔အခိ်န္မေတာ္ ကြ်န္ေတာ္အျပင္မထြက္ခဲ့ဖူး
ဘူး။အိမ္စီးဖိနပ္ကို ျဖစ္သလိုစြပ္၍ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္လူသူျပတ္လမ္းသြယ္ေတြထဲ ဖိနပ္ေျခသံ တျဖပ္ျဖပ္ျမည္ေအာင္ေျပးလႊားေနမိ
သည္။ တဒိတ္ဒိတ္တုန္ယင္ေနေသာ ရင္အစံု
သည္ ေမာဟိုက္မႈနဲ႔ လႈိက္ခုန္ေနေတာ့...
ကြ်န္ေတာ့္ဒူးေတြပါတဆက္ဆက္ျဖစ္လ်က္ေျခ
လွမ္းတို႕ကအႏိုင္ႏိိုင္။ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွေန၍ တဇြတ္ထိုးေျပးလာေသာ ကြ်န္ေတာ့္အား
မည္းမည္းျမင္ရာထိုးေဟာင္တတ္ေသာ ေခြးေတြ
လိုက္ဆြဲမွာလည္း မေႀကာက္ႏိုင္။
တဆက္ဆက္တုန္ယင္ခုန္ျမည္ေနေသာရင္ခုန္သံ၊ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၊
ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းမဟုတ္ေသာ ေယာက်ာ္း
တစ္ေယာက္ အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို
လြမ္းတယ္ ဟူ၍ ဖြင့္ဟလာသူတစ္ေယာက္
အတြက္အိမ္ကမသိေအာင္ပင္ ခိုးထြက္ရဲ
ေနျပီတဲ့လား။

လွမ္းေခၚခ်င္ပါေသာ္လည္း ေမာဟုိက္လြန္းလွ၍
အသံထြက္မလာ။ လမ္းမီးဓာတ္တိုင္အလင္းမွိန္
မွိန္ျဖာက်ေနေသာ လမ္းထိပ္အုတ္ခံုတြင္ ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနေသာ Bro... ေခါင္းေတြငံု႔
ထားေသာ သူ႕ပံုစံကိုေငးရင္း ဝဲဘက္ရင္အံု
ဆစ္ခနဲေအာင့္တက္လာရသည္။
ကားရွင္းေနေသာ လမ္းကို ဝဲညာတစ္ခ်က္ႀကည့္
၍ သူရွိရာသို႕ ထပ္မံေျပးရျပန္သည္။

"Bro~~"

မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးလား? လဲ့ကနဲျဖစ္သြားေသာ
သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ ျဖတ္ခနဲတြန္႔ေကြးတက္သြား
ေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ။ ေသခ်ာျပီ။
သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို တကယ္မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးပဲ...