Uçurum (+18) (Ara Verildi)

14. Bölüm

Berdina tetiğe bastı ve kurşun sesi beynimde yankılandı.

İçimde küçük bir ölüm korkusu bile yoktu. Büyük bir teslim oluş ve rahatlıkla gözlerimi kapattım.

Gözlerimi tekrar açtığımda bunların hepsinin rüya olduğunu anlamam pek uzun sürmedi.

Odada göz gezdirirken Cemal abi'yi gördüm. Onu burada, Alsas Loren'de gördüğüme bir hayli şaşırmıştım.

Cemal abi tebessüm etti. Araba Sedası adlı kitabı kapattı ve "geçmiş olsun." dedi.

Doğrularak "sağol." dedim. Neker olduğunu hatırlamaya çalıştım. Kısa bir süre düşündükten sonra yaşadıklarım beynime hücum etmeye başladı.

"Berdina nerede?" diye sordum.

Onunla ilgili gördüğüm kötü rüya beni oldukça rahatsız etmişti. Bu yüzden ona bir şey olduğu düşüncesiyle Cemal Abi'nin yüzüne baktım.

"Merak etme. O gayet iyi ama görevimiz bir hayli tehlikede. En büyük binaya büyük bir Nazi bayrağı asacağız ve bu iş burada bitecek. Yoksa yakalanma tehlikemiz oldukça yüksek."

Cemal abi söylediklerinde haklıydı. Bir an önce bu cehennemden çıkmamız gerekiyordu. Yataktan kalktım ve "anladım." dedim.

"Haklısın Cemal abi. Benim yüzümden her şey tehlikeye girdi."

Cemal abi koluma girdi ve hafif bir tebessüm ile bana baktı.

"Üzülme Cengiz. Olacağı varmış."

"Nasıl üzümem." dedim ve odadan çıktım. Koltukta oturan, hayatıma anlam veren Berdina'yı gördüm.

Birden çığlık atarak ayağa kalktı ve ütüme atladı. Bana sımsıkı sarılmıştı. Neredeyse kemiklerimi kıracaktı desem yeriydi.

Gülümseyerek ben de Berdina'ya sarıldım ve kollarımı beline sardım. Sırıtarak "terörist öldürmedi ama sen öldüreceksin beni." dedim.

Berdina "özür dilerim." dedi ve hemen geri çekildi.

Ben de gülümseyerek "önemli değil." dedim. Hemen solumdaki koltuğa oturdum.

"Şimdi ne yapacağız. Planımız nedir?"

"Elimizi çabuk tutmalı, işimizi halledip Almanyaya dönmeliyiz."

"O zaman yapalım şu işi." dedim ve ayağa kalktım.

"Sen gelmiyorsun! Öyle ani hareketler de yapma. Daha yeni kalktın yataktan. Hatta yataktan hiç kalkmaman lazım."

"Ama..."

Cemal abi tek bakışıyla beni susturdu.

"Tamam." dedim ve tekrar koltuğa oturdu.

"Dikişlerin patlamış." dedi ve yaratı tekrar dikti.

"Adriana, siz evde durun. Berdina ile biz uçak biletlerini alıp ve şehrin en büyük binasına Nazi bayrağını asıp geleceğiz."

Adriana "tamam." derken laptop'unu dizlerinin üzerine almıştı bile.

Ben de somurtup "Allah yardımcınız olsun." dedim.

Berdina gülümseyerek elimi tuttu ve bana sarıldı.

"Kendine dikkat et hayatım."

"Asıl sen kendine dikkat et. Ben aksiyonun içinde değilim."

"Polisler belki senin eşgalini almışlardır. Seni bulurlarsa ne olacak?"

Gülümseyerek "öyle bir şey olmayacak." dedim ve ayağa kalktım. Berdina'yı yanaklarından öptüm.

Berdina'nın gözlerinden iki damla yaş akmıştı. Yüzünü avcumun içine aldım ve gözyaşlarını sildim.

"Hadi, şimdi oyalanmayalım."

Berdina "tamam." dedi ve sehpanın üzerinde duran tabancasını beline taktı. Çantasına dev Nazi bayrağını, tabanca şarjörlerini ve iki tane el bombası koydu. Çantanın fermuarına astı ve omzuna taktı. "Hoşçakal." diyerek Cemal abi ile birlikte evden çıktı.

Ben de Adriana ile onları bilgisiyardan takip etmeye başladım.

☇BÖLÜM SONU☇