သာယာေသာ မနက္ခင္းမွာ ေနမင္းရဲ႕က်ီစယ္မွဳနဲ႔အတူ ႏိုးထလာခ့ဲျပန္သည္ …
တကိုယ္ရည္သမားသူ႔အတြက္ေတာ့ မ႐ိုးႏိုင္တ့ဲမနက္စာကား ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုတ္ နဲ႔ ေကာ္ဖီခါးခါးးး
ျပာလ့ဲေနေသာ ေကာင္းကင္မွာ ေနမင္းကေတာ့ သာယာစြာ ထြန္းလင္းလ်က္ ., ရာသီဥတု သာသာယာယာရွိတာနဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ စဥ္းစားလိုက္မိသည္
ေဆး႐ံုကဆင္းတည္းက အိမ္ထဲမွာတကုပ္ကုပ္နဲ႔သာ …
အခုေတာ့ ဒဏ္ရာေတာင္ ေပ်ာက္ကင္းလုနီးပါးျဖစ္ေနၿပီမို႔ ေလေကာင္းေလသန္႔႐ွဴဖို႔ ေတြးရင္း အနီးရွိ အေႏြးထည္ တထည္ကိုယူကာ အျပင္သို႔ထြက္ခ့ဲသည္ …
ေအးခနဲ တိုက္လာတ့ဲေလတို႔ေၾကာင့္ အေႏြးထည္ကိုဝတ္လိုက္မိသည္
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေနမင္းကသာယာပါတယ္ေျပာေျပာ ေဆာင္းတြင္းအေအးဓါတ္ကိုေတာ့ အံမတုႏိုင္ …
ျမစ္ကမ္းေဘးသြားထိုင္မယ္စိတ္ကူးျဖင့္ ဟန္ျမစ္ဘက္သို႔ထြက္ခ့ဲလိုက္သည္ … စံုတြဲ တခ်ိဳ႕နဲ႔ မိသားစုအနည္းငယ္ကလြဲလို႔ လူသိပ္မရွိ …နားရက္လဲ မဟုတ္သျဖင့္ ေအးေဆးစြာ ထိုင္ခ်င္တ့ဲသူ႔အတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုရမည္ …
ေရျပင္ကိုျဖတ္ကာ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလႏုေအးသည္ အနည္းငယ္စိုစြတ္ေနသေယာင္ႏွင့္ သူ႔မ်က္ႏွာအား ထိေတြ႕လာသည္
တေယာက္တည္း ဘာမွမေတြးဘဲ ထိုင္ေနရတာကိုႀကိဳက္သည္
အေႏွာင္ဖြဲ႕ကင္းကင္းနဲ႔ေနရေသာဘဝကို သူတကယ္ျမတ္ႏိုးမိပါသည္ ……
လက္ဖ်ားတို႔က အနည္းငယ္ ေအးလာသျဖင့္ အိတ္ကပ္ထဲလက္ႏွိဳက္လိုက္မိခ်ိန္… လက္ထဲမွာ စမ္းမိတ့ဲအရာတခု
ဘာပါလိမ့္လုိ႕ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ …
Kim Tae Hyung
CGV Group
ေၾသာ္ ! သူေပးသြားတ့ဲလိပ္စာကဒ္ေလးဘဲ …
ခုထိ အိတ္ကပ္ထဲထားထည့္ထားေသးတာလားးး
အ့ဲတုန္းတည္းက လႊင့္ပစ္လိုက္ရမွာ
ေဆး႐ံုကဆင္းၿပီး ေနာက္ရက္ေတြ Kim Tae Hyung သူ႔ဆီကို မလာေတာ့ပါ …
သူကေရာ ေမွ်ာ္ေနမိတာလားး ဝန္ခံရရင္ေတာ့ လာမလားဆိုတ့ဲ အေတြးေလးေတာ့ ရွိခ့ဲဖူးသည္ သို႔ေသာ္ … ဒီေန႔ထိ အတိအက်ဆိုရင္ ေလးရက္ေျမာက္တ့ဲထိ ေပၚမလာခ့ဲပါ …
