အမိန္႔ေပးခိုင္းေစထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ျပဳလုပ္ေနမိတ့ဲအရာကေတာ့
ေန႔တိုင္း Kim Tae Hyung ကုိ Company ေရွ႕ကသြားေစာင့္တာပင္ …
Company ထဲသို႔ ဝင္သြားတာ ေတြ႔မွ စိတ္ခ်လက္ခ် အိမ္သို႔ျပန္တတ္သည္…
အခုလဲ Kim Tae Hyung အလာကို ေစာင့္ေနျခင္းပင္ …
" Jeon ေစာင့္ေနျပန္ၿပီလား "
စူပုတ္ပုတ္ေလးေျပာလာေသာ Kim Tae Hyung
" အင္း ဒီေန႔ေစာတယ္ေနာ္ "
" ေန႔တိုင္းလာလာေစာင့္ေနတ့ဲ အေၾကာင္းျပခ်က္က ဘာလဲ Jeon "
" မင္းကို ေန႔တိုင္းေတြ႕ခ်င္လို႔ေပါ့ "
" ဟားး ဟားး ဟုတ္ပါၿပီ ေန႔လည္စာ အတူစားၾကမလား Jeon "
" မင္း အခ်ိန္ရလို႔လား "
" အင္း ဒီေန႔ေတာ့ အားပါတယ္ Suga Hyung နဲ႔လဲ မေတြ႕တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ သူ႔ကိုပါ ေခၚလိုက္မယ္ Jeon နဲ႔ Hyung ကိုလဲ မိတ္ဆက္ေပးရအံုးမယ္ "
မေခၚနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း
ခ်စ္ရသူ စိတ္ၿငိဳျငင္မည္ကို မလိုလားး…
ကုိယ့္ဘက္ကသာ တဖက္သတ္ခ်စ္ေနရတာ သူကနည္းနည္းေတာင္မရိပ္မိခ့ဲဘူးေလ …
ေျပာရင္းေတာင္ Suga ကို ဖုန္းဆက္ေနၿပီ
" Hyung ေန႔လည္အားလား ထမင္းတူတူစားရေအာင္ "
" ဘာလို႔လဲ Hyung ကလည္း… Hyung နဲ႔ လူတေယာက္ကို မိတ္ဆက္ေပးမလို႔ "
" ဒါဆိုလဲ ၿပီးေရာ ေနာက္ေန႔မွေတြ႕မယ္ Bye Bye Hyung "
" Hyung ကမအားဘူးတ့ဲ Jeon ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲသြားၾကတာေပါ့ "
ရင္ထဲမွာေပ်ာ္သြားမိတယ္ဆိုတာဝန္ခံပါရေစ…
" ဒါဆို ေန႔လည္ မင္းအားတ့ဲခ်ိန္ ဖုန္းဆက္လိုက္ ငါလာခ့ဲမယ္ "
" အာ Jeon ကတကူးတကႀကီးလာေနရမွာ ကိုယ္လာေခၚလိုက္မယ္ "
" ၿပီးတာဘဲ ဒါဆို ငါသြားၿပီ တခုခုဆိုဖုန္းဆက္ေနာ္ "
" OK Jeon "
ခုေနာက္ပိုင္း Kim Tae Hyung နဲ႔ ေတြ႕တိုင္းေျပာျဖစ္တာက ' တခုခုဆိုဖုန္းဆက္ ' ဟူ၍ပင္ …
အႏၲရာယ္ကိုႀကိဳမျမင္ရတာေတာ့ စိတ္ပူရသည္
ႏူးညံ့ေသာ Kim Tae Hyung အစား မိမိသာ အႏၲရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္လိုက္ခ်င္သည္
