မနက္တည္းက အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးေနခ့ဲရေသာ အစည္းအေဝးဟာ ေန႔လည္ခင္းမွာေတာ့ အဆံုးသတ္ခ့ဲသည္ ~
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ရွယ္ယာရွင္ေတြသေဘာထားကိုေမးတ့ဲအခါမွာေတာ့ ေထာက္ခံသူလဲ ရွိသလို ကန္႔ကြက္တ့ဲလူလဲ ရွိတာမို႔ မနည္းညိွႏွိဳင္းကာ ေျဖရွင္းလိုက္ရသည္
အစည္းအေဝးခန္းမကထြက္ရမွ သက္ျပင္းတခ်က္ခ်ကာ ဘာအလုပ္ရွိေသးလဲ စဥ္းစားရျပန္သည္
အတြင္းေရးမွဳးမေလးကို ေမးၾကည့္ေတာ့
" အတြင္းေရးမွဴးShin … ဒီေန႔ခ်ိန္းထားတာရွိေသးလား "
" မရွိပါဘူး မန္ေနဂ်င္း "
" ဒါဆို က်ေတာ္ ေန႔တဝက္နားလိုက္မယ္ ကိစၥရွိရင္ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ "
" ဟုတ္က့ဲ "
တကယ္ပင္ပန္းေနၿပီမို႔ အိမ္ျပန္နားဖို႔စိတ္ကူးမိလိုက္သည္
မေန႔ညကလည္း စာရင္းေတြစစ္ေနရသျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရ…
ဒီရက္ပိုင္းထဲဖိစီးမွဳက ေတာ္တန္႐ံုေတာ့မဟုတ္
ေလးလံေသာေျခလွမ္းတို႔ႏွင့္ Company ထဲကထြက္လာခ်ိန္မွာ
ျမင္လိုက္ရတာက Jeon…
သူ႔ကိုေစာင့္ေနမယ္လို႔ေျပာထားတာ…
ခုထိလဲေစာင့္ေနတုန္းဘဲ…
တကယ္ဆိုအလုပ္ထဲစိတ္ႏွစ္လိုက္ၿပီး ေမ့သြားခ့ဲတာ သူတကယ္ေစာင့္မေနေလာက္ဘူးလို႔ထင္တာလဲပါသည္
ခုလို ေအးစက္ေနတ့ဲ အျပင္မွာ တခ်ိန္လံုးေစာင့္ေနခ့ဲတာသိရင္ အစည္းအေဝးၿပီးတာနဲ႔ ေျပးလာခ့ဲမိမွာ …
" Jeon … "
" မင္းေရာက္လာၿပီဘဲ "
အခ်မ္းဒဏ္ေၾကာင့္ သူ႔အသံဟာတုန္ရီေနသလို …
ရဲေနတ့ဲ ပါးႏွစ္ဖက္က ဘယ္ေလာက္ေအးေနမွန္းေျပာျပစရာမလို…
ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာတ့ဲ Jeon ဘဲ
စိတ္တိုတိုနဲ႔ သူ႔လက္ကိုဆြဲကာ ကားဆီသို႔ ေခၚလာခ့ဲသည္
" တတ္ Jeon "
" ဘယ္သြားမလို႔လဲ "
" ျပန္မေမးနဲ႔ကြာ တတ္ဆိုတတ္ "
အနည္းငယ္က်ယ္သြားတ့ဲ က်ေတာ့္အသံေၾကာင့္ ဘာမွထပ္မေျပာဘဲ ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္
ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ အေႏြးေပးစက္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ဝါးတို႔အား ဆုပ္ကုိင္လိုက္သည္
ေအးစက္ေနတာပဲ တကယ္လို႔သူသာ ထြက္မလာခ့ဲဘူးဆို ဘယ္ခ်ိန္ထိေစာင့္ေနမယ္မသိ…
ကိုယ့္ေၿကာင့္လို႔ ေတြးမိေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္း
