Nang bandang hapon na ay sinamahan ako nila Minho at yung boss niya na Taemin ang pangalan sa loob ng University namin. Dinala nila ako sa likod ng gymnasium dahil dun daw maghihintay si Jeno. Pagdating namin doon ay halos wala ng estudyante dahil halos dumidilim na.
Inaalalayan akong binaba ni Minho tsaka sumunod si Taemin sa amin.
"Hoy kayo!" Bumungad ang boses ni Jeno na pasugod na sa samin at nakasunod sila Mark at Minhyung sa kanya.
"Napakapasaway din ng boyfriend mo, Miss." Bigla akong hinila ni Taemin at tinutukan ng baril sa may ulo ko habang bahagyang sinasakal ako nito.
"Diba ang sabi ng kasama ko, mag isa mo lang? Bakit may kasama ka ngayon? Baka gusto mong pasabugin ko itong ulo ng babaeng to?" I heard Taemin na nagpatigil dun sa tatlo.
"Teka, masakit." Sabi ko kay Taemin pero tila di niya ako marinig.
"Ibigay mo na siya sakin! Nandito na sa akin ang athlete resignation slip na hinahanap niyo!" Wika niya na nagpagulat sakin.
Teka, nagquit siya sa pagiging player ng soccer team?! Hindi puwede!
Nagpumiglas ako pero di ako makagalaw dahil sa higpit na hawak niya.
"Kunin mo." Utos niya kay Minho kaya lumapit ito ng bahagya sa kanila.
"Itry niyong saktan yang kasama ko at mamamatay na tong babaeng to." Taemin warned them. I saw how Jeno give Minho the slip they are talking about.
"Dont worry, Miss. Inililigtas ko lang kayo ng jowa mo sa baka puwede mangyari sainyo." Taemin whispered.
"Bakit sa ganitong paraan? Pangarap niya ang maging atleta ng taon!" Halos sigaw kong sabi sa kanya.
"Dahil wala na akong ibang alam na iba pang paraan para isalba ang buhay niyo kung sakali. Kapag nawala kayo, o kahit si Jeno man lang, baka mawalan na kami ng pag asang mapabalik pa si Athena dito sa lupa." He answered.
Napahinga lang ako ng malalim.
"Okay!" Minho signalled us that he already had the slip kaya lumuwag na ang pagkakahawak ni Taemin sakin. I coughed as i went into them at sinalubong ako ni Jeno ng yakap.
"Sana matanggap mo Jeno pag sakaling natalo ang grupo niyo dahil sa pagkawala niyo." Taemin smirked at us saka na sila umalis ni Minho. Kumindat pa si Minho bago tuluyang umalis.
"Tara na!" Galit na sabi ni Jeno saka niya ako hinila papasok sa kotse niya.
Ng makarating kami sa bahay nila ay ipinasok niya ako sa kuwarto niya ng walang kalaban laban.
Halos ibato na niya ako sa kama kaya napabangon ako bigla.
"Bakit ba Jeno?!" Singhal ko.
"Tatanungin mo ako kung bakit ganito modo ko ngayon? Pagkatapos ng nangyari?" He snapped.
Naalala ko na naman yung sinabi ni Taemin na nakaabang na disgrasya sa sports fest bukas sa kanya pero hindi ko iyon puwedeng sabihin.
"Gusto ko lang naman makalimot sa nangyari sa Daddy ko! Ano bang ikinagagalit mo?" I snorted.
Nakita kong napahinga ito ng malalim. "Hindi mo ba alam na sobra kaming nag alala sayo? Ni hindi nga ako natulog buong gabi hanggang ngayon dahil sayo. Wala ka man lang utang na loob ba? Hindi mo ba alam na wala na ako sa team namin sa soccer? Pangarap ko yung maging athlete of the year soon, pero nawala iyon lahat dahil mas pinili ko ang kaligtasan mo. Tapos pagtataasan mo ako ng boses ngayon?!" Pagtataas niya ng boses sakin.
Napahinga din ako ng malalim at hindi ko na alam ang dapat kong sabihin.
"Ano bang pinaggagawa mo kagabi at nakuha ka na ng mga lalaking yun?" Galit niyang tanong sakin.
Napatayo ako mula sa kama niya at nilagpasan siya pero nahila niya ako sa braso ko. "Ano ba kinakausap pa kita diba?!"
"Ewan ko sayo ayaw kita kausap!" Pagpupumiglas ko pero di niya ako binitawan.
"Umamin ka nga sakin, Jaemin. Lalaki mo ba ang mga yun?" He asked na nagpagulat sakin.
"Nahihibang ka na ba, Jeno?" Sagot ko sa kanya.
"Ng dahil naman saiyo kaya ako nagaganito. Bakit ba ang hirap hirap mo na ngayong intindihin?" Tanong niya.
"Edi wag mo akong intindihin!" Tulak ko sakanya at tuluyan ng umalis mg kuwarto niya pero nahila niya ako ulit at ipinasok sa kuwarto niya.
Ano ba ayoko na nito!
"Ano bang problema mo?!" Sigaw niya.
"Ikaw! Kanina ka pa kasi eh!" Sigaw ko pabalik.
Bahagya siyang natigilan. Thwn, he hold me in my arms at isinandal sa pader.
"Bakit ba ganyan ka na ha?!" Naiirita niyang wika.
"Puwede ba Jeno, nasasaktan ako!" Wika ko saka niya lang ako binitawan.
"Diko alam kung tama ba ang desisyon ko, Jaemin. Mukha naman kasing pinagtatakpan mo iyong lalaki na yun? Ano, may nangyari ba sainyo? Ano masaya ba kasama sila kapag gabi? Di ka na ba makuntento sakin? Nakakasawa na b-"
Sobrang sakit na ng mga sinasabi niya at diko napigilan ang sarili kong masampal siya na nagpatigil at nagpagulat sa kanya.
"Sumusobra ka na .." i cried.
Eto ang unang pagkakataon na nasampal ko siya. At di ko din iyon inaasahan.
Kasi nasasaktan na din ako.
Bakit ba niya naisip na may iba ako?
Tumulo na ang luha ko.
"Salamat ha? Yung pagpupuyat, pag aalala, yung paggalugad ko sa buong siyudad simula kagabi, at pagquit ko sa soccer team, sampal mo lang pala ang kapalit. Salamat dito." He said as he started walking away.
"Teka, Jeno!" Habol ko sa kanya pero ,nagpumiglas lang siya at tuluyan na akong iniwan.
Ano bang ginawa ko?
Napatingin ako sa kamay ko habang tumutulo ang luha ko.
"D-di ko sinasadya .. Jeno .." i said crying.
Is that my fault?
