Nakarating kami sa farm at sobrang nagtataka ako dahil andaming tao sa labas nito at may mga hawak pa silang posters ni Jeno.
Lalo lang akong naguluhan. Ano bang nangyayari at ang daming tao?
Ipinasok ang kotse sa loob ng farm at tinulungan akong bumaba ni Brent at Yoona. Binuksan bigla ni Yoona ang isang payong at pinayungan ako.
Punong puno ako ng pagtataka, at sobra akong kinakabahan dahil sa nakikita ko.
Hindi malinaw ang lahat. Ano bang nangyayari? May nangyayaring rally ba?
O may ginawang birthday party si Jeno dito dahil espesyal ang lugar na to para sa kanya?
Sosyal naman niya. Pero hirap na hirap na ako sa pinaggagawa niya.
Dibale na. Cute naman eh. I smiled to myself.
Pero natigilan ako ng may marinig akong pamilyar na boses.
At pamilyar na kanta.
"Sir im a bit nervous about being here today,
Still not quiet sure what im going to say.
So bare with me please if i take too much of your time."
Napatigil ako sa paglalakad at agad na nag init ang pakiramdam ko habang pinipilit na iniisip kung totoo ba ang naririnig ko at nangyayari.
Then, Yoona opened the white entrance infront of us at bumungad ang mukha ni Barbara sakin na nakapink dress, at may hawak na pink bouquet of roses.
"Here's your flower, Miss Bride." She smiled at inabot na sakin yun. She kissed me in my cheeks at para akong natulala sa ganap na iyon.
"See in this box is the ring for your oldest.
She's my everything and all that i know is,
It would be such a relief if i knew that we were on the same side.
Cause very soon I'm hoping that i,"
It was Haechan's voice at saktong pagtapak ko sa loob ng entrance gate, where the ground was filled and showered with white petals of roses, bumungad sakin ang senaryong di ko inaakalang mangyayari sa buhay ko.
Pumatak na ang mga luhang diko inaasahang lalabas ngayon mula sa mata.
"Can i marry your daughter?
Make her my wife.
I want her to be the only girl that i love for the rest of my life.
Gave her the best of me till the day that i die." Haechan continued singing habang tinutugtog ni Chenle ng piano at lalo akong naiyak ng makita ko kung sino ang nandito.
Side by side ay may mga pink and black chairs wherein may mga taong designated na nakaupo dito but they were all standing looking at me, with some of them were crying and smiling at me.
My eyes found Nanay at the front and she was really crying at lalo lang akong naiyak ng makita ko siya.
"Don't cry, honey." Dad suddenly showed up near me at iniabot ang braso niya sakin. Gustong gusto kong pigilan iyong mga luha ko pero hindi ko kaya.
