Jeno's:
"Sige na, nurse. Ako ng bahala sa kanya." I told the nurse seriously saka naman umalis iyong nurse at napahinga ako ng malalim.
Umiiyak si Jaemin ngayon dahil siguro sa sakit ng paa niya. Kung ano ba naman kasi ang ginagawa nila doon at di nalang siya umuwi para makapagpahinga pa siya.
Tsaka hindi ko pa siya handang kausapin.
"Susunduin ka nila Mark mamaya. Aalis na ako." I said leaving but she just cried more.
"Andali lang ba talaga para sayo ang iwan ako gaya nito?" She cried.
Napapikit ako ng mata ko trying to calm myself at hindi siya nilingon.
"Ano bang ginawa ko sayo Jeno para pahirapan mo ako ng ganito? Kung siguro di pa ako nadisgrasya, di mo pa ako mapapansin." She sobbed.
"Ano bang sinasabi mo?" I asked her pissed.
"Napakawalang puso mo. Gustong gusto mo na bang nasasaktan na ako gaya nito dahil lang galit ka sakin? Diko naman kasalanan kung naabutan mo si Edward sa bahay nun eh. I didn't even know that he is coming pero hindi naman ako bastos para hindi mang entertain ng bisita. Bakit ba pinag aawayan pa natin to? Puwede namang kalimutan nalang." She continued crying.
Tama siya. Pero nasasaktan din naman ako.
"Sa tingin mo ba di din ako nasasaktan sa nangyayari sa atin?" I asked back.
"But you are not doing anything!" She shouted at me.
Tumulo na ang luha ko habang nakatingin lang sa kanya.
"You dont understand me. That's why it's hurting me. Ni isang beses ba natry mong intindihin ako?" I asked lowly that made her stopped.
"Yung nararamdaman ko, yung mga gusto ko, iniintindi mo din ba?" I continued.
She didn't replied, but she continued crying.
"Pagod na pagod man ako, may sakit man ako, may problema man ako, ikaw pa din laman ng isip ko. Pero ikaw ba inaaalala mo din ang kondisyon ko? Nung isang araw na hinanap mo ako ng buong araw na sinasabi mo, hindi totoong nasa isang business meet ako with Dad. Ang totoo nun, naconfine ako sa hospital pero pilit akong nagpadischarge dahil sa text mo." I said.
That made her looked at me again.
"Hindi mo alam kung gaano ko nilalaan ang oras at buhay ko sayo. Tapos isang hapon makikita ko nalang iyong Edward na yun sa bahay niyo? Naiintindihan mo kung gaano ba kasakit iyon sa ego ko bilang boyfriend mo?" I said.
She cried again.
"You didn't tell me! Kung sinabi mo sana lahat, edi naintindihan ko. Kung sinabi mo sana lahat, edi hindi tayo magkakaganito." She sobbed.
"Ayoko ng nag aaalala ka sakin. Mas nag aaalala ako sayo. Kasi babae ka, at wala ang daddy mo dito ngayon. Kung puwede ko lang bitawan ang pagmomodelo at pagiging soccer player ko ginawa ko na para lang mabantayan kita lalo pero hindi puwede eh. Kaya i end up getting sick every night." I said.
Umiiyak siya lalo kaya lumapit ako sa kanya. Lalo lang nanghina ang tuhod ko at napayakap na ako sa kanya.
"Gusto lang kitang protektahan kaya ayaw kong may nakikitang ibang lalaking nakakalapit sayo. Ayaw kong nakikita silang kasama ka dahil nasasaktan ako." I said while my tears were falling.
