Bad Blood/Bad Romance

4th Confrontation

"LILAC, let me borrow your necklace."

Ngumiti si Lilac nang sumiksik sa tabi niya si Marigold habang nakaupo siya sa malaking couch ng condo nito. Hawak nito sa isang kamay ang maliit na sungay ng unicorn mula sa pendant ng kuwintas nito. Hinubad naman niya ang kuwintas niyang may ulo ng panda bilang pendant at inabot 'yon sa kakambal niya. "Anong gagawin mo sa mga 'yan?"

Ngumiti lang si Marigold, pagkatapos ay sinuksok nito ang sungay ng unicorn sa pabilog na butas naman sa ulo ng panda pendant niya. Sa pagkagulat niya, nag-echo sa sala ang boses ng kakambal niya.

"Let's just live together, Lilac!" sabi ng boses ni Marigold mula sa panda pendant na ngayon ay may sungay na ng unicorn.

Nanlaki ang mga mata ni Lilac sa gulat. Kinuha niya mula kay Marigold ang panda pendant niya na naging kakaiba ang hitsura dahil ngayon ay may sungay na 'yon ng unicorn mula sa kuwintas ng kakambal niya. "Ang galing! Voice recorder pala ang sungay ng unicorn necklace mo, Marigold."

Nakangiting tumango si Marigold. "Oo, Lilac. Parang 'yong mga doll 'yan na nakakapag-record ng boses kapag pinisil mo. 'Yong sa'tin naman, ganito." Binawi ni Marigold ang maliit na sungay mula sa panda pendant niya at binalik ang silver horn sa ulo ng unicorn pendant nito. She pressed the horn like she was pressing the top of a pen to push the pointed tip out. Saka ito nagsalita. "Lilac, I miss you."

Pagkatapos magsalita ni Marigold, hinugot uli nito ang silver horn at kinabit 'yon sa ulo ng panda pendant niya. Gaya kanina, narinig uli nila ang recorded voice ng kakambal niya.

"This is so useful," natatawang sabi ni Lilac. Tinapik-tapik ang ulo ni Marigold. "No wonder you spent a fortune to customizing our necklaces this way. Thank you for this wonderful gift for our twenty second birthday, Marigold. Sorry, ha? Wala akong raket ngayon kaya wala akong bonggang regalo for you."

"Your whole existence is already a wonderful gift that I will forever be grateful for, Lilac."

Niyakap ni Lilac ang sarili at umarteng kinilabutan sa mga sinabi ni Marigold. "Ang clingy mo naman."

Bumungisngis lang si Marigold, pagkatapos ay tinanggal naman nito ang golden mare ng unicorn pendant nito at ipinakita 'yon sa kanya. "Look. This also has a memory card, Lilac. Puwede nating itago dito ang secret message natin para sa isa't isa na hindi natin masabi ng harapan."

Kumunot ang noo ni Lilac sa pagtataka. "Meron ka bang hindi masabi sa'kin?"

Umiling si Marigold, pero tinuro siya nito. "Ikaw ang maraming hindi masabi sa'kin. You can't even say you love me even when I'm the only sister you have."

Pumalataktak si Lilac. "Alam mo namang ayokong sinasabi ang magic L-word na 'yon."

Because the first time she said 'I love you' to her parents, they died. Alam niyang alam ni Marigold ang dahilan kung bakit ayaw niyang sinasabi ang mga salitang 'yon.

"You should say 'I love you' to people you love," maingat na sabi ni Marigold. "Because one day you'll realize that you regret not saying those words instead of saying them." Pabirong binunggo ng kakambal niya ang balikat niya. "Mahal na mahal kita, Lilac. Salamat kasi sa twenty two years ng buhay natin, inalagaan at pinrotektahan mo ko."

Pagmulat pa lang ni Lilac ng kanyang mga mata, pumatak agad ang mga luha niya dahil sa mga alaalang nag-play sa isipan niya sa pamamagitan ng panaginip.

Pero dahil naramdaman niya ang presensiya ng ibang nilalang sa kuwartong 'yon, mabilis niyang kinalma ang sarili. Nang masiguro niyang hawak na uli niya ang kanyang emosyon, saka siya bumangon at pasimpleng pinunasan ang kanyang mga luha gamit ang mga kamay. Ah, base sa mga kagamitan at interior ng kuwarto, malamang ay nasa isang hospital room siya.