Bad Blood/Bad Romance

26th Confrontation

"I TOLD you not to get involved here, Denim."

Napalitan ng galit ang shock na naramdaman ni Denim nang makita niya ang combat boots ni Finn. Nakatayo na ang lalaki sa harapan niya. Kaya kahit nanghihina pa siya, pinilit niya ang sariling tumayo para bigyan ng masamang tingin ang Bloodkeeper. "How did you get involved in this mess, Finn?"

Nanatiling blangko ang mukha ni Finn. "Naririnig ko na ang chopper. Let's get out of here."

Mariing umiling si Denim, saka siya tumingin sa pinto ng laboratory. "I have to save them."

"Wala nang buhay sa mga naiwan d'yan," malamig na sabi ni Finn. "Nailipat na namin ng laboratory ang buhay na mga test subject. When I realized that the memory card in the necklace was gone, I knew you were going to find this place. Kaya kumilos na kami para ilipat ang mga buhay pa sa ibang lugar."

Test subject?

Pagharap ni Denim kay Finn, hindi niya napigilan ang pagsampal sa lalaki na hindi man lang natinag. Binuhos niya ang natitirang lakas niya sa sampal na 'yon kaya parang nabali ang kamay niya sa sobrang sakit na nararamdaman niya ngayon, pero hindi niya 'yon ininda. "Kailangan pa naging ganyan kababa ang tingin mo sa buhay ng mga tao, Finn? Test subject? Naririnig mo ba ang sarili mo?"

Himbis na sumagot, kumilos lang si Finn at binuhat siya. "Wala akong kailangang ipaliwanag sa'yo."

Bago pa makapagreklamo si Denim, naramdaman na lang niya na tumatakbo na si Finn habang karga-karga siya. Umaakyat ito ng hagdan pero sa bilis ng kilos nito, napapikit na lang siya sa pagtama ng malakas na hangin sa mukha niya. Muli lang siyang nagmulat no'ng huminto ang Bloodkeeper.

Nasa rooftop na sila at may nakaabang nang chopper sa ere pero medyo mataas pa 'yon.

"Ibaba mo ko, Finn," mariing utos ni Denim dito.

Bumuga ng hangin si Finn at binaba naman siya, pero nanatili itong nakaharang sa harap niya na para bang pinipigilan siya sa pagtakbo. "Natatakot ka ba sa'kin, Denim?"

Tumingala si Denim kay Finn para ipakita dito ang takot niya. "Oo, Finn. Natatakot ako sa'yo. Pero hindi sa Finn na nakilala at nakasama ko for the past twenty years. I'm afraid of the Finn that I have turned into a monster."

Kumunot ang noo ni Finn. "I don't understand."

"Everything you do, you do it to protect me," malungkot na sagot ni Denim. "Hindi ka masama, Finn. Pero alam kong kaya mong maging masama para lang protektahan ako. Sigurado akong napipilitan ka lang na sundin ang Magnus na 'yon para sa'kin. Ano bang hawak niya para mapasunod ka niya?"

Nanlaki ang mga mata ni Finn na parang nagulat. "Sinabi nila sa'yo ang tungkol kay Magnus?" Sumigaw ito na parang galit na galit. "I'm going to kill them!"

"Do you want me to kill myself first, Finn?"

Biglang kumalma si Finn. "Denim..."

Tinapik ni Denim ang sarili. "Ako ang may kasalanan ng lahat ng 'to. Kung mawawala ako, wala ka na ring poprotektahan. Hindi mo na rin kailangang maging halimaw!"

"What made you think that I'm doing this to protect you?" angil sa kanya ni Finn. "Aren't you being a little too self-centered, child?"

"You're not a bad person, Finn," giit ni Denim. "I believe in you. Kahit ano pa ang nalaman ko, naniniwala pa rin akong labag sa kalooban mo ang lahat ng ginagawa mo. Kasi kung hindi, bakit ganyan kalungkot ang mga mata mo ngayon?"

Pumikit si Finn na parang kinakalma ang sarili. "Umalis muna tayo rito, Denim. Mag-usap na lang tayo kapag kalmado ka na."

"At nabura mo na ang memory ko tungkol dito?" tanong ni Denim, saka siya humakbang palayo kay Finn. "Hindi ako sasama sa'yo, Finn."

Nagmulat ng mga mata si Finn. Halata ang shock sa mukha nito.

"Hahanapin ko ang Magnus na 'yon at sisiguraduhin kong makakawala ka mula sa kanya," pagpapatuloy ni Denim habang paatras ng paatras palayo kay Finn. "Sigurado akong kinokontrol ka lang niya. It's my turn to protect you, Finn."

Umiling si Finn. Bakas sa mukha nito ang pagmamakaawa. "Baby, the only way for you to protect me is to stay by my side. You being safe with me is what I need to keep me sane. So let's go home. Please."

Huminto si Denim sa pag-atras nang maramdaman niyang malapit na siya sa edge ng rooftop. Hindi na niya mapigilan ang pagpatak ng mga luha niya. "If you want me back, then tell me where to find Lilac and Tyrus." Binigyan niya ng nagmamakaawang tingin si Finn. "Please."

Nanatili lang nakatayo si Finn, halata sa mukha ang matinding pagkalito.

Unti-unti nang bumababa ang chopper mula sa kabilang dulo ng rooftop. Binaba na rin ang rope ladder at may kung sinong bampira ang tumawag sa pangalan ni Finn.

Inipit ni Denim ang buhok niya sa likod ng mga tainga niya dahil lumakas na ang hangin sa paligid dahil sa chopper. Masyado na ring maingay dahil sa engine niyon. Pero sa kabila ng lahat, para bang narinig pa rin niya ang pagkabasag ng puso niya nang naging blangko ang mukha ni Finn at tumalon ito paatras.

Akala niya, 'yon ang desisyon ni Finn– ang iwan siya. Pero mabilis din niyang na-realize na mali ang iniisip niya sa pag-atras ng best friend niya nang makita niya ang ice daggers na nakabaon sa sahig, sa mismong parte kung saan ito nakatayo kanina.

And then Eton fell from the sky, right beside her.

"Denim..." buka ng bibig ni Finn.

Hindi na naririnig ni Denim ang ibang sinasabi ni Finn dahil sa ingay ng chopper. Pero nakita niya ang desperasyon sa mukha nito habang pinipilit nitong muling lumapit sa kanya. 'Yon nga lang, sa tuwing humahakbang ito palapit ay hinahagisan ito ni Eton ng mga patalim na gawa sa yelo.

Kusang kumilos ang mga paa niya para lumapit kay Finn, pero hinarang ni Eton ang braso nito sa daan niya. Do'n siya natauhan at muling pinandigan ang desisyon niyang huwag sumama sa best friend niya hangga't hindi ito nakikipagtulungan sa kanila.

"I'm sorry," bulong ni Denim. "I'm so sorry, Finn."

Kitang-kita niya ang sakit, galit, at pagkadismaya sa mukha ni Finn. Siguro, iniisip nito na tinraidor niya ito. He gave her one last accusing look before turning his back on her.

Napapikit na lang si Denim nang makitang tumalon si Finn para kumapit sa hagdan mula sa chopper. Hindi niya kayang makita ang pag-alis ng best friend niya dahil alam niya, ng gabing 'yon, naghiwalay na rin sila ng landas at malinaw na magkaiba ang pinili nilang panigan sa nangyayaring labanan.