"Заримдаа хэцүү байсан ч ганцхан зориг гаргаад хичээгээд үзвэл магадгүй дахиад гуниглах өдөр ирэх болов уу?
°°°
Дөнгөж сургуулийн 2 дахь өдөр байтал залхаад эхэлчихэж магадгүй зүүднээс болсон байх лдаа.
Үүрийн 5 цагт босоод сургуульруугаа алхаж байгаа хүн надаас өөр алга шивдээ за яахавдэ харин ч сайн л биз.
Нана намайг авж яавахгүйгээс хойш эртхэн гараад явж баiсан нь дээр биз
Гунигтай байна.
"Хөөе"
"Хар үүрээр хэн нь вэ?"
"Нэг сургууль юм байна. Хамт явж болно биздээ?"
"Мм" гэсээр тоолгүй урагш харан алхав. Амьдралдаа илүү өөр нэгнийг оруулж ирэхийг хүсэхгүй байна.
"Намайг Жон Жонгүг гэдэг."
"Би асуугаагүй шүү дээ."
"Уучлаарай" тэр ийн хэлсээр дагзаа маажин тэнэг хүн шиг л инээнэ.
Инээх шаардлага байхгүй л юмсан...
Амьдралаас уйдаад эхэлчихэж!
Нэгэн хэвийн хичээлийн цагууд өнгөрсөөрл.Үүнийг сурлаа гээд надад хэрэг байгаа юмуу?
Хий дэмий л цаасан дээр хэн нэгнийг зуран суухад завсарлагааны хонх уйтгартай нь аргагүй жингэнэх нь сонстож ангийн бүх хүүхэд гарсны дараа л нэг юм тайван суух боломж олдож нүдээ анин ширээгээ дэрлэн хэвтэх нь тухтай. Уянгын дуу байсан болч ..
Үл таних нэгэн чихэнд минь чихэвчнийхээ нэг талийг хийчэхээд хажууд суух нь мэдрэгдэж байсан ч харах хүсэл төрсөнгүй..
"Энэ охин одоо ичдэггүй юм байхдаа."
"Манай сургуульд ийм хогийн амьтан байх ч гэж."
"Ишш , чаваасда бүр харахаас дургүй хүрчихлээ"
Эд нарын ярих үнэхээр чанга сонсогдож байна. Тиймээ үнэн шүү дээ. Би чинь угаасаа хогийн амьтан гэж бодох төдийд нулимс нүдний аяганд дүүрээд ирэв.
"Хээээе Хэээе ! Охидоо нэгнийгээ ингэж хэлж болдг хэрэг үү?"
"Өөөөө Юнги уббаа . Биднийг уучлаарай." сээтэгнэсэн өнгө аяз тэдний хоолойноос илхэн сонстоно. Харин өнөөх хүн залхсан байдалтайгаар,
"За тэгвэл явцгаа явцгаа. Дараа уулзацгаая.." хэмээв.
"Сая дараа уулзая гэсэн үү? Яааааая бүүр иччихлээшдээ"гэсээр яриа нь бүдгэрсээр алга боллоо.
Би ч нүдээ анин хэвт сээр л . Гэхдээ үнэхээр би тэр үед л үхчихсэн бол өдийд ингэж хэлүүлэхгүй л байсан байх.
