Gifted

Hoofdstuk: 17

Dagen lang bevind ik me alleen maar in de traingszaal. Na het incident in de eetzaal wil ik mijn gave onder controle krijgen, maar zo makkelijk gaat dat niet. Helaas.

Ik heb sinds het incident James, Noah of één van hun vrienden niet meer gesproken. Ik ontwijk hen zo lang als ik kan. Waarschijnlijk willen ze weten waarom en hoe ik het deed. Maar hoe kan ik hen dat uitleggen als ik het zelf niet eens weet.

Ik moet toegeven dat het trainen wel zijn vruchten afwerpt. Mijn conditie is duidelijk verbeterd en ik kan al een beetje watersturen. Daarbij leer ik om overweg te gaan met vechten en pistolen, al weet ik niet zo goed waarom ik dat zou moeten leren.

Wanneer mijn training van vandaag erop zit en ik richting mijn kamer wil lopen, zie ik Noah lopen. Snel draai ik me om en ren de eerste gang in die ik zie. Ik kijk achterom om te zien of Noah me gezien heeft als ik tegen iemand aan loop.

"Sorry ik z-" als ik de betreffende jongen aankijk stop ik abrupt met praten. James kijkt me met zijn diepblauwe ogen aan en ik voel mijn benen slap worden.

"Icey wacht!" Ik kijk achterom als Noah aan komt gerend. Als hij James en mij ziet staan stopt hij met rennen. "Icey we moeten je spreken." Onderhand komt hij naast me staan en kijkt me doordringend aan.

"Als dit gaat over Caleb wil ik het er niet over hebben." Ik maak aanstalten om weg te lopen als Noah me vast grijpt en tegen de muur aan duwt. "Hé doe is rustig." Wild stribbel ik tegen en kijk James hoopvol aan. Hij staat er een beetje verloren bij. Al snel geef ik het op en went me weer tot Noah. "Prima, maar doe het wel snel." Noah knikt en brengt me mee naar zijn kamer.

Ik plof neer op het bed als de jongens de deur sluiten. Beiden komen even later voor me staan en kijken me aan. "Nou, komt er nog wat van?" Doorbreek ik de stilte. De jongens kijken elkaar aan, maar zeggen nog steeds niks.

"Best, dan begin ik wel. Ik heb geen idee hoe ik Caleb zo weg duwde. Ik deed het omdat ik boos op hem was en ineens gebeurde het, oké?" De jongens knikken beide en dan komt James naast me op bed zitten.

"Dat dachten we al Icey, daarom moet je leren om je gave te beheersen. Je weet nog lang niet alles over de Gifteds en hun gaves en dat kan gevaarlijk zijn." Ik knik.

"Daarom train ik de laatste tijd ook zoveel." Leg ik uit.

"Je kan niet alleen trainen, zo leer je nooit alles. Laat ons je helpen." Zegt James. Ik knik opnieuw. Hij heeft gelijk. Ik kan nooit echt leren vechten in mijn eentje en ik moet leren wat Gifteds precies zijn, wat ze kunnen en waarom ik hier ben.

"Bedankt jongens."

~•~

James en ik lopen samen de trainingszaal in. Na het gesprek met de jongens train ik vooral samen met James. Vandaag is er alweer een week voorbij en eigenlijk heb ik best wel zin in.

"Waar wil je mee beginnen?" Vragend kijk ik James aan. Hij kijkt bedenkelijk voor zich uit.

"Watersturen." Besluit hij uiteindelijk. Ik knik en loop achter hem aan de afgezonderde ruimte in. James zet een bak water voor me neer en ik ga ervoor zitten.
"Hoe begin je meestal?" Vraagt James.

"Ik concentreer me op het water en zie in mijn hoofd voor me hoe ik het wil sturen. Soms lukt het, maar vaak niet." James knikt alleen maar en kijkt me met afwachting aan.

Ik ga er nog even goed voor zitten en sluit dan mijn ogen. Ik concentreer me op mijn ademhaling zoals ik al vaker heb gedaan en beeld me dan in hoe het water opstijgt uit de bak. Ik begin met een simpele bol water die in een sliert moet rond bewegen. Nog steeds geconcentreerd open ik mijn ogen om te zien of dit ook daadwerkelijk gebeurd. Tot mijn grote verbazing lukt het nog ook. Ik probeer een diepe zucht te onderdrukken als het water ineens weer in de bak stort. Ik verloor mijn concentratie.

Als ik op sta en om kijk naar James is hij verdwenen. Ineens voel ik een warme adem in mijn nek, waardoor ik verschrikt een stap naar voren zet. James staat achter me zacht te grinniken. "Je moet leren watersturen met afleiding. In een gevecht zal je ook niet geconcentreerd blijven." Ik knik en richt me daarna weer op het water. Ik voel hoe James weer een stap dichterbij zet, maar probeer dat gevoel uit te schakelen en me te focussen op het water.

Ik haal het water omhoog uit de bak. Het lukt met moeite, maar het lukt. James warme adem strijkt nog steeds in mijn nek en brengt mijn hoofd op hol. Mijn benen voelen als pudding, maar mijn handen gaan door. Ze maken dezelfde standaard bewegingen die ik mezelf de afgelopen dagen heb aangeleerd. Eerst een bal maken en daarna deze rond laten draaien in slierten.

"Heel goed." James zijn stem brengt me even uit mijn concentratie waardoor het water in de bak dreigt te vallen. Net op tijd weet ik het onder controle te houden. Achter me hoor ik James weer zachtjes lachen, duidelijk bewust van het feit welk effect hij op mij heeft.

Ineens draait hij om mee heen waardoor zijn neus langs mijn huid glijdt. Het fijne gevoel op mijn slaap laat me even zweven tot ik ineens de herinnering krijg van mijn verschrikkelijke nachtmerries. Allemaal hadden ze met water te maken, stuk voor stuk. Ik ging er meerdere keren dood aan en nu sta ik het gewoon te besturen. Ik grijp met mijn hand naar mijn slaap. Wat gebeurt er toch met me?

"Icey? Icey, gaat alles goed?" Langzaam begint de wereld om mij heen weer kleur te krijgen en worden de beelden op de achtergrond gedreven.

Met grote ogen kijk ik James aan. "Wat gebeurt er toch met me?!"