Słowackiewicz one-shots

Nieskończona miłość

Choć dopiero od niewielu dni ludzie wiedzieli o Panu Tadeuszu (nie Kościuszce) Adasia wszyscy starali się zdobyć rękopis dzieła.

Polacy na całym świecie ganiali i zabijali się o kartki zapisane przez sławnego Mickiewicza. Syn pisarza sprzedał je jednemu gostkowi, tamten innemu, drugi dał je znajomemu, który zaś zwrócił je autorowi.

Kiedy wieki (czyt. jakieś dwadzieścia lat) po tym urodził się Julek od samego dzieciństwa podziwiał umiejętności Adama. Też pragnął zdobyć rękopis Pana Tadeusza. Chociażby po to, żeby potrzymać w ręce przedmiot, który wcześniej trzymał człowiek, tajemnie przez Słowackiego uwielbiany.

Spełnił się sen Julka. Poznał legendarnego Adama Mickiewicza, a ten kiedy go ujrzał od razu się zakochał w pięknych oczach młodszego z poetów, rzucił rodzinę, pracę i oświadczył się małemu.

Legenda stworzona przez ludzi i opowiedziana Julkowi o wielkim i potężnym Mickiewiczu okazała się być okropnym łgarstwem. Biedny młody, niedoświadczony jeszcze w życiu pisarz właśnie ożenił się z człowiekiem nie potrafiącym liczyć do czterech.

- Kochanie - zaczął Julek patrząc w oczy Adama. - Zawsze zaczyna się liczyć od jeden, nie od dwa.

- JULEK!!!!!!!!!!!!1!1!1!1!!!!!1!1!!!!!!!!!¡¡!!!!¡1!1!1!!!!!!!1!!1!!!1!1!!1!1- wrzasnął starszy - CZY TY CHCESZ ZNISZCZYĆ MÓJ MISTYCZNY DRAMAT?!?!?!?!?!!!!!!,!!?!,!!!,!?!?!?!!,!,!?!?!?!?

-nie.

Julek skulił się w sobie. Został poniżony przez swojego ukochanego. Adam może nigdy nie wybaczyć mu próby zamachu na jego doskonałą oraz w całym świetle idealną twórczość, ale on, Julek, od razu wybacza mu wszystkie błędy. Chociaż będą rywalizować, kłócić się, obrażać, będą zawsze się kochać. Nigdy nie zapomną swojego jedno-tygodniowego małżeństwa. Duchem będą zawsze razem (dopóki jakiś debil nie będzie palił wódki, żeby porozumieć się z zabłąkanym duszami i ich nie wywoła). Ich złamane serca będą spoczywać po wieki na Wawelu.

~Ciasto Pijak