GİZLİ NUMARA - BUL BENİ

1. BÖLÜM: ''GİZLİ NUMARA''

Bölümü bu şarkıyla okuyun bunu dinleyip o kafayla yazdım çünkü dkasdsakldaskld

----

Mesaj sesiyle uyanıp komodindeki telefonuma uzandım.

Gizli Numara: Günaydın, Pinokyo

Mira: Pinokyo? Sen kimsin ve beni uyandırma şerefine erişebileceğine niye inandın?

Gizli Numara: Çok egoistsin ama seni yine de seviyorum.

Mira: Ben egoist değilim, bu 1 sen gerçek kimliğini açıklayamayacak kadar losersın bu da 2

Gizli Numara: Ben loser olabilirim ama sen? Her sabah yaptığın makyajının arkasında yatan gerçek Mira nerede? Gerçek Mira'yı neden saklıyorsun bu kadar?

Mira: Sıktın artık gizemli çocuk. Böyle bir yargılama yapacak kadar beni tanımıyorsun.

Gizli Numara: Emin ol seni senden daha iyi tanıyorum, Pinokyo.

Mira: Sinirimi bozuyorsun.

Mira: Ayrıca hazırlanmam lazım.

Mira: Geç kaldım senin yüzünden.

Gizli Numara: En azından sende bir duygu uyandırdım. Şu an mutluyum.

Gizli Numara: Ha unutmadan...

Gizli Numara: Seni seviyorum, Pinokyo.

Okuldan önce Ece ile Starbucks'da buluştuk. En sevdiğimiz dergi ve kahvelerimizle bir masa bulup dedikodu yapmaya başladık.

''Duydun mu Ayaz ve Esila çıkmaya başlamış. Hala şaşkınlardayım yani.'' Ece bir yandan gözlerini fettan dizi oyuncusu haline getirirken bir yandan kahvesini içti.

Güldüm. ''Kaşar diye çıkıyor Ayaz Esila ile sanki bilmiyoruz kızım.'' Kahvemden ilk yudumu almak için ağzıma götürdüğümde telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim.

Gizli Numara: Kahve istediğin gibi değil, Pinokyo. Yağlı.

Mira: Sapık mısın, ne yapıyorsun sen ya? Sıkılmaya başladım.

Gizli Numara: Sadece seni seviyorum.

Kahveden bir yudum aldıktan sonra Gizli Numara'nın haklı olduğunu anladım. Kahve ciddi anlamda içemeyeceğim şekilde yağlıydı.

''Kız kiminle konuşuyorsun 2 saattir? Burak mı yoksa?'' deyip gülmeye başladı Ece.

''Hı hı evet,'' deyip geçiştirdim onu. Çünkü böyle bir şey olduğunu öğrense peşini bırakmazdı.

Okula geldiğimizde Ece sevgilisi Koray'ın yanına gitti. Bense Burak'ı aramaya koyuldum. Burak demişken... Burak benim bu hayatta ailemden sonra değer verdiğim nadir insanlardan biridir.

Alt katta bulunan spor salonuna gittiğimde Burak basketbol sahasındaydı. Takımıyla antrenman yapıyordu. ''Burak,'' diye seslendim büyük bir neşeyle.

Burak beni gördüğünde sırıtırken bir yandan koşarak yanıma geldi. ''Prenses... Ne kadar güzel olmuşuz bugün. Tanrım şunu hak edecek ne yaptım?'' diyerek eliyle silah işareti yapıp kendi kalbine götürdü. ''Hey bak sana ateş ediyorum bir şey yapmayacak mısın?''

Gülerek gözlerimi kaçırdım.

''Sensin benim kalbim, güzelim,'' deyip dudaklarıma eğildi. ''Yarın bizde kalıyorsun değil mi?'' diye sorduktan sonra tekrar dudaklarımdan öptü. ''Sabırsızlanıyorum.''

Son kez dudaklarıma eğildi ve öptü. ''Bir deli masalı, güzelim ve ben... Seni seviyorum.''

Sınıf yolundayken heyecandan elim ayağıma dolaşıyordu. Tam merdivenlere doğru giderken oradan inen biriyle çarpıştım. ''Dikkat etsene!'' diye bağırdım aynı saniye. Halbuki ben suçluydum. Önüme bakmıyordum.

''Ö-özür dilerim Mira,'' diye kekeleyerek konuşmaya başladı. 1.70 boylarında sıska ve sivilceli bir çocuktu. Gözlükleri ile tam bir inek figürü oluşturuyordu gözümde. ''İsteyerek olmadı,'' deyip koşarak yanımdan uzaklaştı.

''Ezik!''

Aynı saniye telefonum yine titreşti.

Gizli Numara: İnsanlara bu kadar kötü davranmana anlam veremiyorum.

Mira: Benim davranışlarım ne zaman seni ilgilendirir oldu?

Cevap gelmeyince diretip tekrar yazdım.

Mira: Ne oldu sustun?

Gizli Numara: Haha geç kalacaksın hadi dersliğin A-7. Bak zil çalıyor.

Mira: Sen gerçek bir sapıksın.

Gizli Numara: Ama senin sapığınım.

Gizli Numara: Şaka şaka.

Gizli Numara: Sadece senin yanında olamayacağımı bildiğim için uzaktan korumaya çalışıyorum.

----

Yorum belirtmeyi ve beğenmeyi unutmazsanız sevinirim dfkasdjsklda