GİZLİ NUMARA - BUL BENİ

7. BÖLÜM: ''ÇAKMA RAPUNZEL''

Geçen bölüm biraz saçmalamışım galiba, okuyunca fark edebildim. :/ Umarım bu bölüm telafi edebilirim.

***

Liseye geçtiğimden beri türlü zorluklar yaşamıştım. Ailevi meseleler, ders çalışmama isteği, arkadaş ortamları, sevmediğim insanlarla zorunluluktan takılma gibi ama bu yaşadığım çok daha farklı bir şeydi. Anlamlandıramadığım bir histi.

Kırılmıştım. Hemde fazlasıyla. Ama bu perişan olmam için bir mazeret değildi. Şu an her zamankinden daha güçlü olmalı ve onlara yıkılmadığımı, ayakta dimdik durduğumu göstermek zorundaydım. Bunun için sefil bir şekilde uzandığım yataktan kalkıp ilk önce sıcak bir duş aldım. Ardından aynanın karşısına geçip saçlarımı taradım ve kuruttum. Çalışma masamın üzerindeki savaş boyalarımı -tabii ki makyaj malzemelerimi- aldıktan sonra kendimi hiç olmadığı kadar seksi göstermeye çalıştım ve başardım da.

Apartmandan ayrıldığımda karşı apartmandan çıkan Tuna'yı fark ettim. ''Hey gitarist çocuk!'' diye seslendim.

''Heeeey,'' dedi ince bir sesle. Elini kaldırıp ''Solist kız,'' diye ekledi ardından.

Tuna benden bir yaş büyüktü ve son sınıfta okuyordu. Ama gününün yarısından fazlasını müzik odasında geçirdiği için sınavlara hazırlandığını düşünmüyordum açıkçası. ''Durağa mı gidiyorsun?'' diye sordum aniden.

''Yok,'' deyip sırıttı. ''Motorla gidiyorum okula. Hiç mi görmedin?''

''Ha şu bizim sınıftaki her kızın arkasından atıp tuttuğu yakışıklı motorcu son sınıf öğrencisi sen oluyorsun o zaman?''

''Sanırım,'' dedi utanarak.

Gamzeleri belli olduğunda aldığı sevimli halle motorun arkasını açıp kasklardan birini çıkardı ve bana uzattı. ''Gelsene.''

''Bu yaşta ölmek istemiyorum,'' dedim gülerek.

''Ha bana,'' dedikten sonra elini kahverengi dalgalı saçlarına attı ve karıştırdı. ''Merak etme öldürmem ama süründürebilirim.''

Cevap vermeyip bana uzattığı siyah kaskı aldım ama nasıl takmam gerektiğini bilmiyordum. ''Takmama yardım edecek misin?''

Tuna anlamsız gözlerle bana baktı ve, ''Tabii gel şöyle,'' deyip elimi tutup kendine doğru çekti. Ardından diğer elimde tuttuğum kaskı aldı. Kaskı kafama taktığında düzeltmek için ellerimi kaldırdım ve Tuna'nın ellerinin üzerine koydum. Elleri o kadar sıcaktı ki aynı anda çekmeme neden oldu. ''Hasta falan mısın?''

''Yoo,'' deyip yutkundu ve eli çenesine gitti. ''Ne alaka?''

''Elin çok sıcaktı hasta olduğunu düşündüm.''

Anladığını belli eden bir bakış attı ve, ''Sanırım havadan dolayı,'' diye mırıldandı.

Tuna motorunu gayet düzgün bir şekilde sürerken benimle aralıklarla ama düzgün bir şekilde göz kontağı kuruyordu. Aklımda değişik ve farklı düşünceler uyandırdığı için içimdeki sürtük Mira'ya kızdım ve onu susturdum.

Okulun önüne geldiğimizde ilk önce motordan Tuna indi ve kaskını çıkarıp ön kısıma bıraktı. ''Yardım gerekiyor mu?'' deyip gülümsedi.

İyice ezik görünmemek için, ''Tabii ki yok,'' dedim bilmiş bir tavırla ve motordan inmeye çalıştım. Keşke çalışmasaydım. İnmeyi denediğim an ayağım motorun arka lastiğine takıldı ve kendimi düşmemek için Tuna'ya sarılırken buldum. Sağ elim Tuna'nın kalbinin üzerindeyken sol elimi boynuna atmıştım.