Brittany Paris Donovan always had it all. A thriving career, supportive parents, a brother who spoils her, and friends that she can always lean on. She has everything she wants and needs... except for one.
Love.
Brittany is not the type of girl wh...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Song: 2002- Anne-Marie
Mad
Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa sobrang excitement. I even went to Margaux's tent just to wake her up.
"What the hell, Brittany! It's only six o'clock!" she said irritatingly at me.
Itinulak niya naman ako paalis ng kanyang folding bed. Then she covered her face with her pillow to try and sleep again. Niyugyog ko siyang muli para magising na siya at kumilos na.
"Hey! Punctuality is important at work! Anong oras mong balak gumising diyan at mag-ayos na ha?" Sabi ko sakanya. She groaned in response at hindi parin inalis ang unan na nagtatakip sa kanyang mukha.
"Come on, Mari Gauxiena. Wake up!" pagpupumilit ko ulit sakanya. This time, I removed the pillow she's using to cover her face.
"Ugh! Seriously, Brittany Paris!" she groaned again. Tumayo naman siya galing sa pagkakahiga at masama akong tiningnan. "Do you know what time the mission will start?"
"Yeah. At ten o'clock." Sabi ko na parang wala lang. Humalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay.
"And it's only six o'clock in the morning yet you're already waking me up!" nilakihan niya ako ng mata.
"Bakit? Ayaw mo nun? Four hours punctual ka sa work?" umirap ako. Iritado niya namang kinamot ang kanyang ulo at huminga ng malalim.
"Get out." Simple niyang sinabi, halatang naiinis na.
Sabi nga nila, inisin mo na ang lahat. Wag lang ang bagong gising.
"Join me for breakfast." I pouted. She closed her eyes at hinilot ang kanyang sentido.
"Can't you find someone else to do that for you?"
I shrugged my shoulders. Pinag-isipan ko na talaga 'yan kanina, kaso... hindi ko pa naman ganoon kaclose ang iba dito para hingan ko sila ng pabor, e. Kaya si Margaux nalang. Pinsan ko naman siya, e.
I smiled cutely at her. "Uhh... no one?"
Inirapan niya ako.
"Umagang umaga, Brittany!" medyo pasigaw niyang sinabi. Tumawa ako.
"Edi good morning sa'yo!"
She looks shocked for a while pero agad rin namang napalitan ito ng galit. She glared at me. Kulang nalang magsalubong na 'yung kilay niya dahil sa sama ng tingin niya sa akin.
She gritted her teeth. Marahan niyang ipinikit ang kanyang mga mata, parang nagpipigil. Mamaya maya pa ay bigla siyang tumayo na siya namang ikinagulat ko. Sinundan ko siya ng tingin. Lumabas siya ng kanyang tent suot parin ang pangtulog na damit.
Wala akong choice kung hindi ang sumunod rin sakanya. With my Levi's jeans and Chanel top and shoes, I started to walking towards her. Nakita ko siyang medyo groggy na pinapatawag ang kanyang asawa.
