Chapter Thirty-Eight

37.1K 1K 260
                                    

Song: Run To You- Lea Michele

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Song: Run To You- Lea Michele

Kill

Kinaumagahan ay nagising nalang ako sa ilang ulit na paninipa sa akin ng mga terorista. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata at nakitang nakatutok na ang kanilang baril sa akin.

This reminds me so much of what happened in the hospital shooting. Ang pinagkaiba lang, marami silang nakatutok sa akin ngayon.

But I did not use this situation to be scared. As I've said, before I came here in Afghanistan, I know what to do now in case my PTSD will get triggered. At iyon ang ginagawa ko sa ilang oras na pagkakabihag sa akin dito.

This is not the best time to be scared. This is the best time to be brave.

"Eat," he commanded us. Binigay nila sa amin ang dalawang panibagong platito.

This time they served us some rice and an egg. Tumayo ako ng maayos at tsaka iniabot na rin kay Jessica ang kanya. She mumbled a thank you.

We started eating our food quietly. Iniwan naman na kami ng mga terorista at hinayaang tapusin ang pagkain namin. Sa sobrang tahimik ay hindi ko maiwasang pagtuunan ng pansin ang isang ingay na pamilyar sa akin.

"Wait. Do you hear that?" I asked Jessica. She gave me a questioning look.

"What?"

"That's the sound that they're looking for us." I said, a small smile formed on my lips.

"How did you know?"

"I know they've got a drone and they use it to examine the area."

"For us?"

"Yeah. They're not just going to abandon us." I smiled a little at her.

Nagpakawala siya ng malalim na hininga at tsaka nagpatuloy sa pagkain. "How did you know these things?"

"Well, my uncle is the general of the army. He tends to tell us stories about combats when we were kids. And my cousin's husband is a Captain... so, he also tells us some stories about his experiences and-"

"And your boyfriend is a first lieutenant?" tumawa siya nang sinabi niya iyon.

"I never said that. Stop putting that thing into this."

Umiling siya at hindi na nag-salita. Bwisit talaga ang isang 'to! Sinusubukan ko na ngang pagaanin ang loob niya, siya pa 'tong mukhang ayaw! I'm trying to drift our minds off to something else. Baka sa ganoong paraan, baka makalimutan niyang bihag kami ng mga terorista ngayon.

Hindi na ako nagsalita pagkatapos noon. Nagsasayang lang ako ng oras.

Mamaya maya pa ay nakarinig kami ng ingay mula sa mga terorista. It's like they're singing a song for their god. Sumilip ako sa maliit na butas sa may gate kahit na may mga nakaharang doon.

Lost in Love (Donovan Series #3)Where stories live. Discover now