30 Days with Mr. T (Published under PSICOM Publishing Inc.)

Chapter 15

"Honey...
Ah, sugar, sugar!"

Parehas ba kita bes? Sintamis ng dila ko ang asukal. Tikman mo pa! Hehehe! 😝

"Ate? Hindi ba si-"

"Oo siya nga. Lika na sa loob at lumalakas pa ang ulan!" ayun lang ang sagot ko sa tanong ni Magilas saka mabilis na akong tumakbo papasok ng bahay. Sabi ko na, magtataka siya. Ang gara kaya ng kotseng naghatid sa akin.

Madilim na ang loob at mukhang tulog na sina tatay, nanay at Marikit.

"Tagal naming naghihintay sayo. Inantok na sila nanay. Bakit ba ngayon ka lang ate?" Pinatayo niya sa gilid ng pinto ang isinarang payong.

"Nasiraan kami ni sir." Habang naghuhubad ng sapatos.

Nagulat ako sa akbay niya. "Astig ka, Ate. Paano mo nagawa iyon?"

"Ang alin?" Tinanggal ko ang kamay niya mula sa balikat ko para hindi siya mahawa sa basa kong mga damit.

"Na nadala mo si Mr. T dito sa bakuran natin! Iba ka talaga! Kaya elibs na elibs ako sayo eh!" Saka niya kinurot ang pisngi ko. "Akalain mo, Talaserna meets Dimabuyu! Pwedeee!" Natawa lang ako sa pang-aasar niya.

"Nagkataon lang na naawa siya sa 'kin kasi naiwanan ako ng shuttle bus." Paliwanag ko kahit na pati ako rin naman, hindi makapaniwala.

Nasa loob na ako ng banyo. Isa-isa kong hinubad ang mga suot ko at saka ibinabad sa plangganang may tubig at konting surf. Napahikab. Sa totoo lang, tinatamad na akong maligo dahil antok na antok na ako. Kaya nagbuhos na lang ako ng isang timbang tubig. Saka nagpatuyo ng buhok sa pamamagitan ng twalya habang nakaupo sa bowl.

Mag-aalas dose na siguro ng madaling araw. Kumakalam din ang sikmura ko dahil hindi pa ako naghahapunan. Magkakape na lang siguro ako mamaya bago matulog. Alas singko dapat nasa building na ako ng Tee Corporation. Alas kwatro y media ang unang byahe ng shuttle at magta-tricycle pa ako papuntang sakayan. Hindi ko ulit napigilan ang mapahikab.

Maya-maya ay napapangiti na lang ako. Bumabalik kasi ang itsura ni Mr. T sa isip ko. Dalawang beses na niya akong sinasalo. Una, noong nahulog ako sa may bintana ng opisina niya habang naglilinis ako at hinahanap ang daga. Tapos kanina, iniiwas niya ako sa rumaragasang motorsiklo. Nakilala ko siya na sobrang sungit, hindi lang naman sa akin kundi sa lahat na yata ng tao. Si Lily nga na kasintahan niya, nagawa rin niyang dedmahin kanina. Pero ngayon, iisipin kong sinapian siya ng mabuting ispiritu. Kahit na suplado siyang umalis kaya nga hindi na ako nakapag-thank you. Sabi nga ni Magilas, pwedeee!

Kinikilig akong naginhawahan paglabas ng mga kinain ko sa buong maghapon. Pero parang may natira pa kasi masakit pa rin tiyan ko. Push pa ng konti. Ahhhh.... Habang nakatakip ang ilong ko. Siguradong lalo akong gugutumin nito!

Naalimpungatan ako sa ingay. Muntik na rin akong mahulog sa kinauupuan ko. Ano ba iyong ingay na iyon?

Tidididit... Tidididit... Paulit-ulit. Tumilaok ang manok ng aming kapitbahay. Hala! Anong oras na ba?

Dali-dali akong nagsahod ng tubig sa tabo para maghugas. Patay ako nito. Hindi ko na namalayan ang oras at mukhang dito na ako nakatulog sa banyo.

Nagtatakbo akong pumasok sa maliit kong silid para patahimikin ang alarm clock. Alas kwatro na nga ng madaling araw! Namaan! Bakit ba napakabilis ng oras? Kanina lang jumejebs ako pagkurap ko umaga na?