Psikopat Ask

5 tanitim kim kurtardı beni?

Bora beni her zaman ayakta tutabilmek için uğraşırdı ve bunu her zaman da başarırdı. Bazen Bora diye bir arkadaşım var diye kendimi şanslı hissederdim. Ama bazende ailem ve durumlar yüzünde kendimi hep şanssız hissederdim çünkü başıma gelen hiç de normal bir şey değil. 17 yaşında olan bir insan için ailesini kaybetmek hiç de iyi bir şey değil. Allah kimsenin başına böyle bir şey getirmesin çūnkü hiç de iyi değil. Annesizlik bir yanımı acıtıp kanatırken babasızlık tuz misali üstüne basılıyordu.

Bora ile kulüp yolunu tutmuşken bir birimize takılmamak mûmkün değildi. Kanayan yüreğimi kabuk bağlaması için Bora ve şakaları yarama bir umuttur. Belki bir gün kanayan yaram kabuk bağlarda ileşirim. Bora ile kulübe gelerek içeri geçtik. Şakalardan dolayı yolun nasıl bittiğini kulübe nasıl geldiğimizi anlamamıştık,taki sert bir sesin bizi anımsatarak bağırmasıyla:

"Kesin şu sesinizi, burası tiyatro değil ve gülmeniz için karşınızda  soytarılar yok. Eğer tiyatro arıyorsanız yanlış yerdesiniz başka kapıya yönelin" Kaya bu kelimeleri diyerekten bizi yerin dibine katmıştı. Her ne kadar gülmemizi kimse ilgilendirmesede bunu bu karanlık olan gece kulübünde yaparak Kaya'yı doğrulamıştı. Kaya'nın bu kelimeleriyle Bora'yla beraber yüzümüzde güler yüzden eser kalmamıştı. Bora tekrardan Kaya'ya bakarak cevap verecekken ben Bora'nın elini tutarak susmasını istemiştim. Niyetim Bora'nın bileğini turmaktı ama elimin ayarı kaçarak elini tutuvermiştim. Neyseki sıkıntı yoktu normaldı.

Mademki Bora'yı susturmuştum ben konuşabilirdim. Kaya 'ya bakarak"özür dilerim bir daha olmiyacak"diyerekten kısa kesmiştim. Kaya'ya dönüp baktığımda Kaya'nın bakışları Bora'yla tutan ellerimizdeydi ama konuştuğumda ellerime bakan bakışları gözlerimi bulmuştu. Kaya'nın kara gözleri gözlerimi bulunca kalbimin hızlı çarpmasına neden olmuştu ama ayriyeten sırtımda omurgalarıma kadar inen bir hürpertiden de bulunmuştum. Kaya'nın bana bakan sert bakışlarıyla sesimden rahatsız olduğu hissiyeti uyandırıyordu. Kaya'ya öyle karışık duygular hissediyorumki ben bile ne olduğunu bilmediğim için bir türlü isim konduramıyordum. Ama Kaya'nın bana bakan sert bakışlarından  Kaya'yı ve duygularını çözmek nerdeyse imkansızdı.

Bora ile beraber barbar masasına geçerek iş başı yaptık. Bugün Ali gelmiyecekti ama onun yerine bir başkası gelmişti. Tanımıyordum. Zaten çocuğum burun kıvırtmasıylada tanıma gereği duymadım. İşlerimi yaparken gözüm Kaya'ya doğru kayıyordu. Her zamanki yerinde oturmuş telefonuyla ilgileniyordu. Akşakları 22 den sonra gelen Kaya bey bugün erkenden gelmişti niye acaba? Bu erkenciliği neye borçluyduk acaba? Diyerekten aklımdan geçiriyorken Kaya'nın bakışları tekrardan beni bulmuştu.
Kaya bana bakarken hemen bakışlarımı Kaya'nın üzerinden alarak yaptığım işe baktım ve işime odaklandım. Sanki içimde geçirdiğim herşeyi duymuştu. Kaya dan haddinden fazla korkuyordum her an bana birşey yapacak gibi bir hissiyet taşıyordum. Ama korkumla beraber kendimi ondan da alamıyorum. Kendimi sanki ona ait sanıyordum. İşlerimle ilgilenirken önümde duran sandalyenin çekilme sesiyle başımı yerden kaldırıp oturana baktım. Kaya kara gözleriyle karşımda ve bana bakıyordu. Kaya'yı karşımda görünce  gözlerim irileşti.

Kaya"sert bir bira"deyince ne için geldiğini şimdi anlamıştım. Hemen arkamda duran sert bira şişesini alarak açtım. Masanın altında duran bardağı alarak masaya bırakıp sert biradan doldurdum ve uzattım. Kaya birasını alırken ben kalan işlerle ilgilendim. Aklımda tekrar Kaya ve şuan içtiği sert bira vardı. Saat 13.05 ti bu saat de sert bira mideye sert gelir ve damarlarda akan kanı bile dondurabilirdi. Bu çocuk ne yapmaya çalışıyordu yoksa ölmekmi istiyordu. Aklım bunlarla doluyken Bora'nın çalan telefon melodisi kullağıma çınladı. Bora'ya bakarken Bora ekrana bakıp gülümsüyordu. Bora'nın gülüşlerinde Gözde'nin aradığını anlamıştım. Yinede emin olup yanilmamak için"kim ariyor?" Diyerekten sordum.