Brieven

To her

Hey ballerina,

Je had misschien wel een heel klein beetje gelijk over mijn zusje... dus, bij deze, haar naam is Laura. Ze lijkt niet echt op me... zeg maar gewoon helemaal totaal niet. Ze is vijf jaar jonger dan mij, en een meisje, om mee te beginnen. Zij heeft blond haar en blauwe ogen, ik heb zwart haar en groene ogen.
Zij heeft perfecte ogen en kan gewoon goed zien, ik daarentegen heb een bril nodig. Al draag ik die nooit meer, ik houd het liever bij lenzen, aangezien ik mijn bril me verschrikkelijk vind staan... ja, ik weet het, ik mag dan wel een jongen zijn, ik houd me ook met mn uiterlijk bezig hoor.
Laura is levendig, open, heeft te veel vrienden om van iedereen de naam te onthouden, en is gewoon het zonnetje in huis. Ze haalt altijd goede cijfers, ook al doet ze niks aan school. En dan kom ik aan. Altijd in de schaduwen, stil, niet echt in staat om me sociaal te mengen... ik struggle heel erg met school, en ga vaak maar net over.
Laura weet al precies wat ze wil doen later, namelijk mode ontwerpster nodig. En ik? Ik heb geen idee. Ik moet me dit jaar bij een studie of universiteit inschrijven, maar ik weet me god niet wat ik wil doen.

Ik ben dan wel de oudste, ik voel me toch altijd minder dan mijn zusje... zij is zo perfect, en ik zo niet. Geloof me, het is niet leuk als je vijf jaar jongere zusje beter is in letterlijk alles. En elke keer als ik daarover klaag tegen een van mijn vrienden (dat zijn er maar twee, besef even hoe loner ik eigenlijk ben), vinden ze dat ik zeur en irritant bezig ben.

Okay, genoeg gezeur over mij. Sorry, dit is misschien een beetje een zeur brief geworden... ik hoop dat mijn gezeik je niet afschrikt, want ik vind het eigenlijk wel leuk om met je te praten. Of schrijven, eigenlijk. Ik beschouw je eigenlijk al een beetje als een vriend, denk ik... een penvriend. Of penvriendin, aangezien je een meisje bent.

A.