Gone Girl 1&2 [ Dutch ]

~ 22 ~

''Wat gaan jullie vandaag doen?'' Vraag ik in de ochtend aan Liam.

''We gaan naar de winkel een opblaasbare zwembad kopen. We gaan het vullen met marshmallows.''

''Is dat voor de video?''

Hij knikt. Nog geen uur later zijn ze terug met enorm veel marshmallows. Ik zou ze graag willen helpen, maar ik ben nog steeds erg zwak. Ik kan alleen nog maar aan Harvey denken. Hoe zou hij nu zijn? Waar zou hij zijn? Ik schud mijn hoofd. Ik kan hem nu niet redden. We moeten allebei geduld hebben. 

Ik zet de tv aan terwijl de jongens buiten aan het filmen zijn. Het is koud buiten, maar dat maakt ze niks uit. Mijn hart slaat een slag over als ik een foto op tv zie verschijnen. Het is een foto van Harvey. ''Vanochtend hebben we deze jongen dood gevonden. De politie heeft het lichaam al geïdentificeerd. Zijn naam hebben ze niet vrijgegeven. Bij zijn lichaam lag een briefje: 'Game over Zoëy, alles zal over zijn.' stond erop. De politie wilt weten wie de dader is. Als je weet wie er bedoeld wordt met Zoëy, raden wij aan om naar het politiebureau te komen.'' Ik slik. Harvey is dood. Morsdood. Ze lieten foto's zien van het dode lichaam. Het is inderdaad Harvey. Ik begin te stressen. Waarom hebben de moordenaars een briefje bij zijn lichaam gelegd, denk ik. Wat betekenen de woorden op het briefje.

''Zoëy? Aarde aan Zoëy? Hallo?'' Zegt Ethan. Ik schrik op uit mijn gedachte. Zonder ook maar iets te zeggen sla ik mijn armen om hem heen en begin te huilen. De tranen lijken niet te stoppen. Alle pijn lijkt er in één keer uit te komen.

''Hey, wat is er?'' Vraagt hij met zijn lieve stem.

''Harvey is dood.''

''Wat? Hoe?''

''Hij is vermoord. De politie heeft hem vanochtend gevonden. Er lag een briefje bij het lichaam. Er stond op dat alles over zal zijn. De politie wilt dat de Zoëy die bedoeld wordt met het briefje, naar de politie moet gaan.''

''Ga je naar de politie?''

''Ik weet het niet zeker, maar ik denk van wel.''

''Je weet dat ze je in de boeien slaan hè?''

''Ja dat weet ik.''

''Dat wil je toch niet?''

''Nee, natuurlijk niet. Maar het is het juiste om te doen. Ik ben ontsnapt van de politie, ik heb mensen bedreigd met een vuurwapen en ik heb tegen de politie gelogen. Ze zijn naar mij op zoek. Ik moet naar hun toe voordat ze mij vinden en mij pijn doen.''

''Je bent slim.''

''Dank je.''

''Moet ik je naar het bureau brengen?''

''Ja, dat zou handig zijn.'' Samen lopen we naar zijn dure auto. Ik steun op zijn schouder zodat ik niet val. Na een paar minuutjes zijn we er.

''Ik blijf hier wel wachten.'' Zegt hij.

''Je weet dat het lang kan duren?''

''Ja, dat weet ik.'' Ik knik en loop naar binnen. Ik wrijf mijn handen tegen elkaar. Toch ben ik erg zenuwachtig.

''Hallo, waarmee kan ik je helpen?'' Zegt een politie mevrouw achter de balie.

''Ik ben Zoëy en ik kende Harvey persoonlijk.''

''Ben je Zoëy? Zoëy van het briefje?''

''Ja, dat ben ik.''

''Volg mij alsjeblieft.'' Ze stapt weg achter de balie en loopt richting een deur. Ze opent het en laat mij naar binnen lopen. Ik ga op een stoel zitten. Meteen zie ik dat het een verhoorkamer is. Er loopt een man binnen. Hij stelt allemaal vragen. Ik heb ze allemaal eerlijk beantwoord, ik wil niet nog meer problemen. Daarna zet hij mij in een cel. ''Je zal hier blijven totdat we antwoord hebben van de hogere bazen.'' Ik ga op het harde bed liggen. Ik een andere hoek zit een meisje in de schaduw.

''Hey.'' Zeg ik.

''Hoi.'' Zegt een onzekere stem terug.