Gone Girl 1&2 [ Dutch ]

~ 9 ~

Een harde klap maakt mij wakker. Meteen staan mijn ogen wagenwijd open. Ik draai naar Jaxon zijn kant, maar de plek naast mij is leeg. ''Shit.'' Zeg ik zacht.

 Voorzichtig probeer ik op te staan. Het lukt, maar wel met pijn. Ik loop naar de deur en maak hem een klein beetje open, zodat ik er net doorheen kan kijken. Licht brand in de woonkamer. Ik zie Jaxon staan met veel bloed op zijn buik. Hij heeft zijn wapen geladen en richt op iets, maar ik kan niet zien op wie. Ineens hoor ik een harde knak. Het komt waarschijnlijk van degene waar Jaxon zijn wapen op heeft gericht, hij loopt er namelijk naartoe. 

Ik verzamel moed en open de deur. ''Jaxon?'' Zeg ik zacht, maar wel verstaanbaar. Ik kijk naar Shawn en Jaxon die een man aan het onderzoeken zijn die op de grond ligt. Zijn nek is gedraaid. Hij is dus dood. ''Wat is er gebeurd?'' Vraag ik nogmaals.

''Deze man brak in.'' Zegt Jaxon.

''Nee, wat is er met jou gebeurd? Je hebt bloed op je buik.''

''Oh dat? Dat is niks.''

''Jawel. Het ziet er pijnlijk uit.''

''Ik zal daar later wel voor zorgen. Je kan weer verder slapen, Zoëy. Het is vier uur 's ochtends.''

''Nee, ik ben niet meer zo moe.''

''Oké, het is je eigen keuze.'' Hij haalt zijn schouders op en richt zich weer op de dode inbreker.

''Ik ga terug naar mijn bed hoor.'' Zegt Shawn. Zonder nog te wachten op antwoord loopt hij weg.

''Laat mij naar je wond kijken, het ziet er pijnlijk uit.'' Zeg ik tegen Jaxon.

''Als je dat graag wilt.''

Ik loop naar de slaapkamer om alles te pakken. Eerst ontsmet ik het. Ik zie dat het veel pijn doet, daarom doe ik extra voorzichtig. Daarna doe ik er verband omheen.

''Dank je.'' Zegt Jaxon.

''Ik doe het graag.''

We glimlachen naar elkaar. ''Ik ga denk ik even met Shawn praten.''

''Oké, succes.''

Ik loop weg van Jaxon, richting de kant waar Shawn naar toe is gelopen. Het is de eerste keer dat ik in zijn huis ben. Ik heb dus geen idee waar alles is. Na een paar minuten heb ik eindelijk de kamer gevonden. ''Shawn?''

''Kom binnen.''

Voorzichtig duw ik de deur open. Hij zit op zijn bed en kijkt naar mij.

''We moeten praten.'' Zeg ik.

''Ja, inderdaad.''

''Als eerste, waarom loog je tegen mij?''

''Omdat ik je niet de waarheid kon vertellen.''

''Als je dat op het begin zei, zou ik niet boos op je zijn geweest. Maar je besloot gewoon om recht in mijn gezicht te liegen.''

''Ja, het spijt me.''

''Je weet dat een simpel woordje niet alles goed maakt.''

''Nee.''

''Ik hoef maar een ding te weten. Zal je ooit weer tegen mij liegen?''

''Nee, natuurlijk niet. Het voelde enorm slecht en ik wil me nooit meer zo voelen. Dus nee, ik zal nooit meer tegen je liegen.''

''Oké, dank je.''

Het is even stil.

''Vandaag ja ik met Jaxon naar een safe house. We zullen daar voor een paar weken blijven. Je zal me lang niet meer zien en je zal waarschijnlijk niet mogen komen. Hopelijk zie ik je nog eens een keer.''

''Ga je weg omdat ik heb gelogen?''

''Nee, alles is weer goed tussen ons en ik ben niet meer boos. Het is voor mijn eigen veiligheid.''

''Oké, ik wens je veel succes. Hier is mijn nummer, je kan mij altijd bellen als er iets is.'' Hij schrijft zijn nummer op een papiertje en geeft het aan mij. Ik stop het in mijn zak.

''Dank je voor alles.'' Zegt hij.

''Jij ook bedankt.'' Ik geef hem een laatste knuffel en loop dan de kamer uit. 

***

A/N Sorry voor de late upload, maar ik heb het enorm druk met school. Alle docenten besluiten om nog een toets in te plannen.

Voor degene die het is opgemerkt, ik heb mijn naam veranderd. De naam spreekt voor zichzelf...