Gone Girl 1&2 [ Dutch ]

~ 17 ~

Mannen trekken mij overeind en duwen mij uit de garage. Er wordt touw om mijn polsen gedaan. Ze brengen mij naar een kamer waar ik aan mijn armen wordt opgehangen. Ze plakken tape over mijn mond en lopen dan weg.

Mijn schouder begint al meteen te steken. Ik kan dit niet langer dan tien minuten volhouden, ik voel mijn schouder al verplaatsen. Ik probeer te schreeuwen en om hulp te roepen, maar dat lukt niet door te tape. Ik vraag mij af waar Jaxon is. Ik moet hier uit komen.

Mijn ogen vliegen de kamer rond, ik besluit te gaan slingeren. Tot mijn eigen verbazing lukt dat. 

Na een paar keer proberen beland ik soepel met mijn voeten op de grond. Ik trek het touw los van mijn handen en trek de tape van mijn mond.

''Jaxon!'' Roep ik door het huis. Aandachtig luister ik naar een antwoord, maar ik hoor alleen mijn eigen hartslag.

Ik besluit iedere kamer af te gaan, eerst de garage. Maar het enige wat ik daar vind, is mijn eigen bloed.

''Jaxon!'' Roep ik weer.

Ik probeer mij te verplaatsen in de gedachte van mijn vader, waar zou ik iemand willen vermoorden? Ik begin het benauwd te krijgen als ik denk dat ik het weet, Jaxon heeft eens een keer verteld dat er een zwembad is in huis. Mijn vader kan hem daarin laten verdrinken. 

Ik ren naar beneden. Iemand drijft ondersteboven in het zwembad.

''Jaxon!'' schreeuw ik.

Hij beweegt niet. Ik spring in het water en draai hem op zijn rug.

''Jaxon?'' Fluister ik. Ik duw hem met veel moeite uit het water. Met alle kracht die ik nog over heb trek ik hem van de kant af.

''Jaxon?'' Ik voel zijn hartslag. Hij leeft nog. Ik val naast hem neer, alle pijn wordt mij even te veel. Hij draait naar mij toe en pakt mij vast. Ik begin te snikken.

''Ik dacht dat je dood was.'' Zeg ik terwijl er tranen van mijn gezicht afrollen.

''Ik dacht hetzelfde over jou.'' Zegt hij. Ik pak hem stevig vast.

''Ik wil gewoon bij jou zijn. Dat is alles wat ik nu nog wil.''

''We hebben het overleefd. Kom, we gaan hier weg. Weg van alle slechte herinneringen. We gaan samen een nieuw leven opbouwen vol met leuke herinneringen.''

''Ja, dat moeten we inderdaad doen.''

''Je moet wel even omkleden hoor, de mannen hebben het kapotgeslagen.''

Ik knik terwijl ik naar mijn kleding kijk, het is inderdaad helemaal kapot.

''Wacht, dat betekent ook dat er overal wonden zitten.''

''Ja, maar ik overleef het wel. Jij verdronk bijna, dat is dodelijker.''

''Nee, dat is het niet.'' Hij lijkt na te denken. ''Voel je je licht in je hoofd?'' Vraagt hij ineens.

''Hoezo?''

''Kan je alsjeblieft antwoord geven?''

''Oké. Ja, ik voel mij een beetje licht in mijn hoofd.''

''Je hebt te veel bloed verloren. We moeten naar de overheid gaan.''

''Wacht, waarom?''

''Ze zijn de enige die ons kunnen helpen.''

''Ze kunnen ons uit elkaar halen!''

''Ik weet het, maar ik zal er alles aan doen om dat te stoppen.''

''Oké, ik vertrouw je.''

''Ik zal mijn baas bellen dat hij ons op komt halen. Je kan je omkleden, we zien elkaar weer op het dak.''

Ik knik en sta voorzichtig op. Ik loop eerst naar de kamer, ik vind een zwarte joggingbroek en een wit shirt dat mij past. Snel trek ik ze aan en loop ik alle trappen op richting het dak. Jaxon wacht al op mij. In de verte zie ik een helicopter aankomen.

''Is die voor ons?''

''Ja.''

Ik ga zitten. ''Gaat alles goed?''

''Nee, ik voel me erg instabiel.''

''Shit, je hebt te veel bloed verloren. Kom, ze zijn er bijna.''

Ik probeer op te staan, maar het lukt niet. ''Het... Het lukt niet. Ik heb de kracht er niet voor.'' Ik begin in paniek te raken. Hoezo kan ik niet opstaan? Opstaan is menselijk, iedereen zou dat moeiten kunnen.

''Je moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Ik til je op in, 3, 2, 1.'' Hij slaat zijn armen om mij heen. ''Je bent ijskoud.'' 

De helikopter laat een touw vallen naar beneden, Jaxon pakt het touw met één hand vast. Het touw wordt weer omhoog getrokken zodat we uiteindelijk in het toestel zitten. Jaxon legt alles snel uit aan de mensen die ons aandachtig aankijken. Hij heeft mij ondertussen op de grond gelegd.

''Je bent veilig nu.'' is het laatste wat hij zegt voordat ik buiten bewustzijn raak.

***

A/N

Back from far!!!

Yay, ik ben weer terug en heb weer veel ideeën! Hopelijk lezen mensen dit nog, ookal betwijfel ik dat wel.

Baiii