Gone Girl 1&2 [ Dutch ]

~ 16 ~

''Nee. Als je echt van mij houdt had je niet gelogen. En als je echt van mij houdt, wist hoe erg ik liegende mensen haat!''

''Dat weet ik schat, maar je moet mij vergeven.''

''Nee, nooit. Je hebt de ergste leugen verteld die je maar kan doen! Je eigen dood faken!''

''Kom mee, ik leg alles uit.''

''Ik blijf hier bij Jaxon.'' Ik pak Jaxon zijn arm vast.

''Waarom heb je eigenlijk een mitella om? Heeft hij dat bij je gedaan? Ik ga hem vermoorden!''

''Hé, Rustig! Dat heeft hij niet gedaan, jij hebt dat gedaan toen je het busje aanreed.''

''Niet zo'n toon tegen mij.''

Ik zie dat Jaxon zijn greep om zijn wapen versterkt.

''Leg je wapens op de grond.'' Zegt mijn vader tegen Jaxon terwijl hij zijn wapen op hem gericht heeft. Jaxon besluit te gehoorzamen, hij legt zijn wapen op de grond terwijl hij zijn andere wapen in zijn zak doet.

''De andere ook.'' Zegt mijn vader.

Jaxon zucht en legt zijn laatste wapen neer.

''Ik weet dat je niet met wapens om kan gaan, daarom vraag ik het niet aan je.'' Zegt hij tegen mij. Blijkbaar kent hij mij helemaal niet zo goed als dat hij denkt.

''Ga op je knieën zitten, allebei.''

Ik kijk naar Jaxon.

''Doe wat hij zegt.'' Fluistert Jaxon. Ik knik.

Ik ga op mijn knieën zitten.

''Pap?''

''Ja?''

''Leeft mam ook nog?''

''Nee, die heb ik vermoord.''

Iets knapt ik mij, ik sta op en ren naar hem toe. Ik sla hem in zijn gezicht met platte hand.

''Je hebt wel lef in je gekregen.'' Zegt hij kalm.

''Je hebt de familie verraden!'' Schreeuw ik recht in zijn gezicht.

''Ik heb gedaan wat goed was.''

Ik sla hem weer.

''Je bent te ver gegaan.'' Zegt hij. Angst overvalt mij ineens. Hij is een monster.

''Come in!'' Schreeuwt hij. Ik schrik van de deur die met een klap open schiet.

''Het meisje, ze verdient pijn. En veel.'' Zegt hij. mannen beginnen mij te slaan en te schoppen.

''Stop, stop.'' Zegt mijn vader na een poos. Ik slaak een zucht, als ze verder waren gegaan had ik het echt niet volgehouden. ''Ik ben vergeten om jullie boksbeugels te geven.'' Ik hou mijn adem in. Ik weet dat boksbeugels dodelijk kunnen zijn. Ik zie hoe mijn vader de box beugels met scherpe uiteinden uitgedeeld.

''Ga jullie gang.'' Ze beginnen mij weer te slaan.

''Ga weg van haar.'' Hoor ik Jaxon zeggen. Ik zie dat hij opstaat, maar hij wordt weer op de grond geduwd. Op een gegeven moment kan ik niet meer op mijn benen blijven staan en val ik hard op de grond.

''Dit is hoe ik je wil zien, zwak!'' hoor ik mijn vader zeggen. Mijn ogen leiden naar Jaxon die bezorgd naar mij kijkt. Dit moment kwam in mijn visioen voor. Hoe het nu verder gaat is ook een raadsel. Mijn schouder begint zeer te doen.

''Je bent veranderd.'' Zeg ik.

''Ja, ik ben beter geworden.''

''Nee! Ik weet al waarom je je eigen dood gefaked hebt, en mam vermoord hebt. Het gaat je alleen maar om het geld!''

''Je moet echt je mond leren dicht te houden''

''Je bent een monster!'' Ik spuug het bijna in zijn gezicht. Zijn ogen staan woedend.

''En jij? Ben jij haar vriendje?'' vraag mijn vader aan Jaxon. Ik draai naar Jaxon toe.

''Ja, dat ben ik.'' Zegt Jaxon.

''Je hebt gelukkig, mijn dochter is mooi.''

''En schattig, lief en ze denkt aan andere mensen.'' Vult Jaxon aan.

''Nou, dat laatste weet ik nog niet helemaal.''

''Je bent een slechte vader. Je kent haar helemaal niet goed.''

''Als je het zegt,'' hij richt zich op zijn team ''Kom, we gaan weg. Ik wacht in de auto. Reken het hier af.'' Hij loopt weg. 

***

A/N

Deel 2 heeft 22 hoofdstukken, die heb ik al afgeschreven. Er komt een vervolg, maar ik weet niet wanneer. 

Ik moet namelijk heel deel drie nog een beetje aanpassen en afschrijven. En omdat het niet zo goed met mij gaat (psychisch) heb ik geen idee of het lang zal duren of niet.