Gone Girl 1&2 [ Dutch ]

~ 14 ~

''Kom binnen.'' Zeg ik stilletjes, maar wel hoorbaar. Hij knikt met een glimlach en doet de deur achter zich dicht.

 ''Wat is er allemaal gebeurd?'' Vraag ik.

''Ik heb je naar mijn huis gebracht, waar we nu zijn, ik had een paar van mijn vrienden gebeld. Ik heb ze uitgelegd wat er was gebeurd. Toen ik in de kamer kwam, met jou in mijn armen, stopte je hart met kloppen.'' Er loopt een eenzame traan over zijn wang naar beneden. ''Ik dacht dat je dood ging, maar ik gaf niet op. Gelukkig maar. Alles wat er daarna gebeurde weet je nog.''

''Dus, ik had een hartstilstand?'' Vraag ik vol ongeloof.

''Ja.'' Zegt hij knikkend.

''Damn. Dank je dat je mij gered hebt.''

''Ik hou ervan om bij je te zijn en zal er alles aan doen om je te redden.''

''Ahh.'' Ik lach naar hem.

''Ik heb mijn vrienden niet eens aan je voorgesteld!'' Zegt hij ineens.

''Oh.'' Is het enige wat ik zeg.

Jaxon helpt mij met het omdoen van de mitella. Als hij klaar is, geef ik hem een kus. ''Dank je.''

We lopen samen naar de moderne woonkamer toe. Daar zitten zijn vrienden.

''Jongens, jullie kennen Zoëy al een beetje. Maar ze kent helemaal niks over jullie.''

We doen een rondje met namen. We hebben lang gepraat over elkaars achtergronden.

''Hoe hebben jullie Jaxon allemaal ontmoet?''

''We werken allemaal voor de overheid. Ik, Jason en Caleb zijn niet getraind om mensen heel de dag veilig te houden, wat Jaxon wel is. Nee, wij drie zijn een team en we helpen mensen als er iets erg is gebeurd. Bijvoorbeeld toen het ziekenhuis in New York afbrandde. We hebben de mensen geholpen.''

''Ik was ook in New York.''

''Je hebt geluk dat je niet in het ziekenhuis was!''

''Ik was wel in het ziekenhuis en ik ging bijna dood.''

''Oh, sorry.''

''Maar dat is een ander verhaal. In welke stad zijn we nu?'' Vraag ik.

''We zijn in Los Angeles.'' Antwoordt Jaxon.

''Oh serieus?''

''Ja.''

''Dan kan ik Ethan en Liam bezoeken!'' Zeg ik enthausiast.

''Wie zijn dat?'' Vraagt Noah.

''Dat zijn twee bekende vloggers. Ik ben bevriend met ze.''

''In je dromen zeker.''

''Nee, je kan het ze zelf vragen.''

''Wow, je blijft me verbazen.''

''Ik ben ook nog vaker ontvoerd hoor, maar het was de eerste keer met een beroemd iemand zoals Shawn. Jullie zullen waarschijnlijk helemaal niks snappen van wat ik allemaal zeg. Jaxon? Kan jij het ze vertellen? Ik heb er nu even geen zin in.''

''Natuurlijk.'' Hij vertelt alles in detail wat er is gebeurt de laatste weken. Ik sluit mij er van af, eerst moet ik alles in mijn eigen hersenen verwerken voordat ik het kan vertellen. En daar is tijd voor nodig. Tijd die ik nog niet heb gehad. Ik merk dat ik erg vermoeid ben door de pijn die constant door mijn lichaam giert.

''Als jullie het niet erg vinden ga ik naar bed.''

''Oké, slaap lekker.'' Zeggen ze allemaal behalve Jaxon.

''Ik zal wel even met je meelopen om je wonden te verzorgen, je hebt namelijk veel nieuwe wonden.''

Jaxon leid mij terug naar zijn kamer. ''Hoezo heb ik nieuwe wonden?''

''Het komt nog van het ongeluk. Het glas van de ramen kwam in je huid.'' Hij probeert mijn shirt een klein beetje omhoog te doen. Ik zie nu pas dat er een rode vlek bloed op zit. Het doet vreselijk zeer, omdat het stof van mijn shirt in de korst van mijn wond is gegroeid. Maar ik laat mij niet kennen.

Na een kwartier is het eindelijk los. Ik ga op de rand van het bed zitten zodat hij het verband beter om mijn buik kan wikkelen. Het duurde uiteindelijk nog drie kwartier voordat alles eindelijk klaar is.

''Ik moet jouw wonden ook nog verzorgen.'' Zeg ik tegen Jaxon.

''Oké.''

Ik trek zijn shirt een beetje omhoog. Hij houdt het op zijn plek terwijl ik de alcohol pak en het ontsmet de wond op zijn buik. Hij kijkt mij dankbaar aan. Ik moet mij steeds weer concentreren om de wond, in plaats van op zijn buikspieren.

Als ik klaar ben, ga ik naast hem zitten. Hij slaat zijn armen om mijn middel heen en geeft mij een tedere kus op mijn nek. Een prikkeling gaat van mijn nek, naar de rest van mijn lichaam. Hij legt mij onder de dekens en geeft mij een kus op mijn hoofd. Hij staat op en loopt de kamer uit.