The Dates Of Love

Chapter 1

Mechar Chefner's Point of View

Napatingin ako sa ulap at tumingin sa lalakeng nasa tabi ko. Nakikita ko ito dahil nasa rooftop kami ng café. We are dating because it's the day of hearts. Pareho silang magandang tingnan. Ang peaceful nila pero alam kong maya-maya lamang ay mapapalitan ito. Napangiti nalang ako ng pilit.

"Kryp, I have something to tell you." Napatingin naman siya sa akin at itinaas ang mga kilay niya habang nakangiti. Mami-miss ko 'to Kryp. Mami-miss kita.

"I don't want you anymore Kryp. Give me some space." I said without hesitation.

Krypton remained silent, still shocked of what I have said. Bakas na bakas sa mukha niya.

"If you won't talk Kryp, I'll be going. Thanks for the time and effort." I said. Kinuha ko na ang mga gamit ko, tumayo at nagsimulang maglakad palayo sa kanya. Sa taong mahal ko.

"W-wait." Krypton replied-almost a whisper and began to cry silently. Nasasaktan din naman ako Krypton. Pero hindi ko yun pinahalata.

Tumigil ako sa paglalakad at liningon siya. I raised my brow as if I'm asking what he'll going to say.

"What do you m-mean Mech?" he asked confused pero hindi siya nakatingin sa akin at hindi ko alam kung bakit.

"You didn't get it, did you? Let's break up Krypton, I'm tired of these shits, I'm tired of you." I said.

"M-mechar, W-why? Don't leave me Mech please. Am I too busy? What did I do to you to leave me?" Kryton is still sitting, looking out of nowhere while his tears are continously pouring down. Nakakaawa siya, gusto kong punasan ang mga luha niya at yakapin siya. Pero nandito na, nagawa ko na.

"I've already said it Kryp, I don't love you anymore." I uttered but not looking at Krypton.

"But I love you Mechar! I love you so much! You can't leave me just like this!" Tumayo siya at sumigaw. Mafe-feel mo talaga ang magkahalong galit at hinanakit sa tono palang ng pagsasalita niya. Tiningnan niya ako derecho sa mata kaya napaiwas ako ng tingin. Hindi ko kaya Kryp, baka mabawi ko lang ang mga sinabi ko.

"I can't leave you? Sorry Kryp but I just did." sabi ko at nagpapakatatag sa sitwasyong ito. Nagfake pa ako ng tawa kung kaya ay mas umiyak si Krypton. I think I need to go.

Bago ako tuluyang umalis sa café, may binulong ako. Siguro naman ay hindi niya yun maririnig dahil busy siya sa pag-iyak niya.

"Don't make this even harder Kryp." pagkatapos kong sabihin iyon ay nagtuloy-tuloy na sa pag-agos ang aking luha.

---

Krypton Tuazon's Point of View.

Dumating ako sa studio na parang baliw. Nakatunganga lang. Walang imik. Wala narin akong pakialam sa mga nakakita sa akin. Bahala na kung ano ang sasabihin nila. Wala na rin naman ang taong nag-push sa akin na ma-achieve ko yung mga pangarap ko. Wala na siya. Wala na ang babaeng pinakamamahal ko. Iniwan na niya ako. Hindi niya na ako mahal.

"Pre, pwesto ka na. Magp-practice tayo para sa gig sa isang araw." narinig kong sabi ni Lester. Pero hindi ko siya pinansin.

"Uy, Krypton bakit nakatulala ka lang jan?" tanong sa akin ni Lance at sa oras na yun ay napahagulgol na ako sa iyak. Oo, parang bakla pero mahal ko yung pinag-uusapan dito eh. Mahigit isang taon na kami tapos iiwan niya lang ako ng basta-basta? Puta! She left me hanging, discombobulated.