The Dates Of Love

Chapter 15

Mechar Chefner's Point Of View

Napatingin ako sa mga ulap na nasa labas ng bintana at ang malawak na karagatan sa ibaba. Kasalukuyan akong nasa eroplano kasama si Krypton. Oo, tama kasama ko nga si Krypton. What a coincidence.

Lumingon ako sa kanya causing him na lingunin din ako. He smiled happily. Napangiti rin ako. I love this.

We, being in each other's arm.

We, being in contact with each other.

We, being together.

Hiwalay na kami pero mahal ko pa rin siya. We both can feel it. We want each other. That is our ambition.

Pero may isang napakalaking problema lang na hindrance sa aming dalawa.

He held my hand at isinandal ang ulo niya sa balikat ko. Napabuntong-hininga siya.

"Can we just stay like this forever?"

I replied. "Kahit ako, gusto ko Krypton but we know na anuman ang gawin natin. Hindi na talaga tayo babalik sa atin."

Totoo naman ang sinabi ko. Ayokong lokohin lang namin ang isa't isa at maniwalang may paraan pang magkabalik kaming dalawa. Alam kong wala na. Wala na talaga.

Umayos siya ng upo at tumingin sa labas ng bintana. "Hindi ka lang ba lalaban Mechar?" he asked.

I frozed. Paano ako lalaban kung alam kong matatalo na ako?

Nagpatuloy siya. "Hanggang ngayon, iniisip ko pa rin kung bakit tayo humantong sa ganito pero wala akong maisip Mechar e. We were perfect. Walang problema Mechar hanggang sa bumitaw ka. Bumitaw ng walang valid reason. Iniwan mo ako sa ere e. Wala akong makapitan. Bakit ganon? Bakit ganon Mechar? Ipaintindi mo naman sa akin." sabi niya habang nakatingin pa rin sa labas ng bintana.

Every fvcking word he spoke was like knives na isinaksak sa puso ko. Very deep.

I wasn't able to speak. Walang boses na lumalabas everytime I ought to speak. Ang tanging nagawa ko lang ay ang tumingin sa kawalan habang nags'sink-in ang mga salitang binitawan niya.

Tama nga naman siya. Iniwan ko siya sa ere. Iniwan ko siya ng biglaan. Iniwan ko siya ng walang pasabi. Iniwan ko siyang mag-isa. Wala akong kwenta e.

After how many tries, thank god nakapagsalita ako. "I love you Krypton. Alam mo yan."

"Yun na nga e. Mahal naman kita Mechar. Alam kong mahal mo din ako. Ilang beses ba ako hihingi ng rason Mechar? Kasi sa tuwing naiisip ko ang nangyari sa atin, parang nawawalan ako ng gana na mabuhay. Alam naman ng lahat na sayo ako kumukuha ng lakas e. Nakakagago na Mechar e. Pvtanginang rason na 'yan na hindi mo maibigay." tumulo ang luhang kanina pa nagbabadya hanggang sa nagtuloy-tuloy na.

I despise what's happening. Yung biglang nag-iiba ang ihip ng hangin. Yung masaya na tapos, biglang lulungkot.

Tadhana naman, pagod na akong makipaglaro sayo. Tama na.

"Naalala mo ba nung una tayong magkita Mechar? I thought you were an angel. I loved you at first sight. Lahat naman siguro. Sa ganda mo bang 'yan walang magkakagusto? Imposible. I just looked at you at a distance hanggang sa magsawa ako. Kung noon, kuntento na ako na tingnan ka sa malayo, umabot ang oras na umayaw na ako. Gusto na kitang angkinin. Gusto kong ipagsigawan sa buong mundo na akin ka. Gusto kong malaman ng lahat na mahal na mahal kita Mechar. And that's the time when I asked you if I can court the woman I loved."

Napangiti ako habang umiiyak. A precious memory to remember. Ang sayang pakinggan diba? Yung marinig mo at maramdaman mo kung gaano ka kamahal ng isang tao.