Daughter of the unknown [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 4

Ik heb de witte muur boven mijn bed prima leren kennen. Dat is ook het enige wat ik de laatste drie uur gedaan heb. Ik heb de rondleiding door het bergdorpje geweigerd. Als je me nu zou vragen wat ik het liefste níét zou willen doen, staat dát op nummer 1. Ook heb ik me voorgenomen mee te spelen met de "fantasiewereld" van deze mensen, al weet ik zelf wel beter.

Elke keer als ik mijn ogen sluit, doemen de zwarte ogen voor me op. Op dat moment schrik ik weer wakker, vaak happend naar adem. Ik heb er allesbehalve een goed gevoel over.

Een harde toeter schalt door het dorp. Verward kijk ik op mijn horloge: 18.30. Een hoofd steekt om de deurpost. Het is Aeolus. 'Kom nieuwe, we gaan eten,' Verveeld sta ik op. Het liefst was ik gewoon blijven liggen. 'Kom maar op met het eten dan,' mompel ik in mezelf.

Als ik naar de tafeltjes toegelopen kom, in het centrum van de stad, trek ik veel bekijks. Glurende ogen, die zich afvragen wie de "nieuwe" is.
Geweldig. En nu nog een plaats zien te bemachtigen aan een van de gevormde groepjes.

'Heei!' Helena komt blij naar me toegelopen. Haar ogen hangen voor een seconde op Aeolus naast me. 'Kom je bij ons zitten?' Hoorbaar houden mensen om ons heen hun adem in. Aeolus werpt een geïrriteerde blik naar haar.

'Ehm, ja graag. Als jij het goed vindt, natuurlijk,' Aeolus knikt, waarna hij maar zijn eigen tafel vertrekt. 'Nou, dit is Delia,' ze gebaart naar mij. 'Hey,' Ik schud de eerste jongen, Nireas, met helderblauwe ogen en bruin haar mijn hand. Zoon van Poseidon, ongetwijfeld. Dan de tweede jongen,
Theseus, met donkere ogen en blond haar. Hij is de zoon van Athene. Chloe, dochter van Artemis. Zij heeft prachtig rode lokken en groene ogen. Nooit gedacht dat de eeuwige maagd een demigod als dochter heeft.
Tot slot Nemesis, met zwarte haren en donkere ogen. Haar ogen moeten me verdacht veel laten denken aan de onbekenden van een dag terug. Haar taak is het veroveren van de troon van haar vader, Hades. Zij is de meest chagrijnig kijkende van allemaal. 'Als ik vragen mag...,' Ik wend me tot Helena. 'Is er een verschil in tafel? Iedereen keek net namelijk zo....verschrikt,' Ze kijkt even bedenkelijk voor ze antwoord geeft. 'Deze tafel is gereserveerd voor de sterkste demigods, waaronder dus de kinderen van de grote 6. Het feit dat ze je net aankeken, is omdat ze gewoon jaloers op je zijn dat je bij ons mag zitten. Niet opschepperig bedoelt of zoiets dergelijks. Nireas hier heeft niet graag nieuwe mensen aan tafel zitten,' Dat laatste fluistert ze, als een soort geheim.

'Gaan jullie daar de hele dag zitten, of kunnen we eindelijk gaan eten?' merkt Nireas sarcastisch op. Waarschijnlijk heeft hij haar gehoord. Gauw sluit ik me naast Helena aan, waarna we gezamenlijk beginnen aan een verrukkelijke maaltijd.
De aantal vuile blikken die ik door Theles afgevuurd krijg, maken deze dag niet erger; Sterker nog, het was een van de gezelligste avonden die ik in tijden gehad heb!
-

Alweer staar ik naar het plafond. De hangmatten slapen niet bepaald comfortabel en een kind naast mij snurkt ontzettend hard. Mijn oren suizen nog van de muziek die hard door de boxen bij het kampvuur dreunden.

Ik besluit buiten een stukje te gaan lopen. Behendig manoeuvreer ik me langs de slapende mensen. Als ik de deur open wil maken, piept het enorm. Schichtig kijk ik om me heen. Gelukkig is er niemand wakker van geworden. Als je dat gesnurk niet hoort, Kun je alles weerstaan.
Het gras kietelt aan de zolen van mijn voeten. De maan staat hoog aan de hemel, alsof zij waakt over ons allen. Op mijn tenen sluip ik een richting in, geen idee waar ik uit zal komen. De bomen geven mij een vertrouwd gevoel. De bladeren beschermen me tegen de beginnende regenval. Ik kom uit bij een beekje. Tot mijn verbazing is deze hetzelfde als in mijn droom. Het maanlicht dat op het water schijnt weerkaatst in mijn ogen. Ik ga op een stronk zitten aan het beekje. Mijn voeten bungelen in het koude water. In de verte drinken een aantal herten bij elkaar. Het is een prachtig gezicht. Ook is het een beter uitzicht dan het uitzicht vanuit mijn zolderraampje thuis, al mis ik het wel.

Op dit moment lijk ik me machtig te voelen. Alsof er even geen problemen zijn en ik de hele wereld aankan...
---------------------------------------------

Het is een hartstikke mooie dag, dus ik dacht; let's publish!! Hopelijk vonden jullie het leuk!

Stem als je het leuk vond, reageer (en laat weten wat je ervan vindt) en deel!

Xx StoryWriterLarissa