Daughter of the unknown [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 16

'Dus jullie zijn gaan wandelen, zonder toestemming, één hele week lang. En zijn toen de weg kwijtgeraakt?' vat hij samen. Chiron kijkt ons vijven onderzoekend aan. 'En tijdens die wandeltocht zijn jullie Michael tegengekomen,' zegt hij. Iets in zijn stem verraad afkeer.
We knikken allemaal gehoorzaam. Als hij zijn ogen  samenknijpt, kijk ik schuldig naar de grond. Ik ben nooit goed geweest in het liegen tegen anderen.
'Goed. Wat Michael betreft, zal ik aan de Dodekatheon-raad moeten vragen. Jullie mogen gaan,' Chloe kijkt onrustig heen en weer, voordat zij als eerste het kantoor verlaat. De rest volgt.

'Delia?' roept Chiron, net voordat ik de deur achter me dicht wil doen. Fijn, echt. Geweldig. Was ik niet overtuigend genoeg?
'Waar was je naar op zoek? Geen leugens deze keer,' Ik open mijn mond, maar ik lijk de moed niet te hebben om daadwerkelijk woorden uit te spreken.  'Ik ben op zoek naar de oorsprong van mijn echte ouders,' flap ik eruit, waarna ik ongemakkelijk mijn keel schraap. Chiron blijft voor een aantal seconden staan. Hij aait wat in zijn baard en kijkt bedenkelijk voor zich uit.
'Je zult er uiteindelijk toch achter komen. Het brengt risico's met zich mee, dat kan ik je verzekeren. Ontmoet mij morgen, voor dageraad bij het meer,' mompelt hij. Ik knik bevestigend.
Al die tijd ben ik op zoek geweest naar mijn ouders, blijkt het antwoord voor mijn neus te zijn! Blijf vooral rustig. Als ik nu verontwaardigd of boos reageer, is de kans ontzettend klein dat hij het me nog zal vertellen.
-
Iedereen zit aan de tafels, druk pratend over dingen als trainingen, leerprocessen enzovoort. Als ik mijn ouders ken, zal ik mee mogen doen met  de trainingen. Dan hoor ik er pas écht bij.
'Hey, Delia?' Nireas komt afstandelijk op me afgelopen. 'Ik moet je dringend spreken. Het gaat over je ouders. Ontmoet me rond een uur of 8 ten zuidwesten van het kamp,'
'Oké,' zeg ik verbaast. Snel loop ik naar de tafel. Zou hij het gesprek afgeluisterd hebben?
Het eten is al geserveerd. 'Wat vroeg hij je, Delia?' Helena kijkt me vragend aan. Haar ogen glimmen in het licht van de fakkels. Het duurt even, voordat ik begrijp, dat ze het over Chiron heeft.
'Niks bijzonders,' antwoord ik kortaf. Het is beter om het even te laten rusten.
Het is rustig aan de tafel. Iedereen eet zijn maaltijd in stilte. Dat kan misschien liggen aan het feit dat Michael bij ons aan tafel aangeschoven heeft.
'Ik heb met Chiron gesproken. Morgen zal ik het kamp verlaten en als straf 1 jaar en één dag bij Hestia, de godin van de haard (de godin van het huis en thuis-gevoel) verblijven. Zij zal mij zware taken opdragen, zodat mijn straf als het ware afgelost wordt naarmate de tijd verstrijkt,' zegt Michael. Hij lijkt opgelucht te zijn dat hij het verteld heeft. Eerder deze dag heeft hij mij om advies gevraagd. Zelf denk ik dat hij ontzettend goed gehandeld heeft. Met eerlijkheid kom je vaak het verste, nietwaar?
Nu nog wachten op zijn zus' reactie.
Een kleine glimlach speelt op Chloes gezicht, al weet ik niet of ze blij is dat hij gaat, of dat er een andere reden achter schuilt.

'En daarna?' zegt ze. Iedereen weet wat daarna komt. De vraag is...
'Dan kom ik weer hier wonen. Als jij dat wil, natuurlijk,'
Haar ogen staan waterig. Ze bijt op haar lip om, waarschijnlijk, de tranen te houden.
'Ik heb je gemist,' fluistert ze zacht. Michael staat op en knuffelt haar stevig. Liefkozend streelt hij haar haren.
'We hebben even wat tijd nodig. Excuseer ons,' zegt hij, waarna ze samen weglopen.
'Heb je gehoord wat Helena gedaan heeft?' vraagt Theseus aan de groep. Terwijl hij zijn gesprek begint, volgt hij Chloe met zijn ogen. Iedereen kijkt hem argwanend aan. Plannen van Chloe zijn 99,99% van de keren geen succes, zoals bekend. Hij begint te praten en ik volg de stemmen al niet meer. Dromend kijk ik voor me uit, naar de andere groepen. Ik heb nooit de kans gekregen om andere vrienden te maken. Dat is het eerst waar ik aan ga werken.
-
'Del!' Aeolus schudt aan mijn arm en kijkt me bezorgd aan. 'W-wat?' Weet ik uit te brengen. Als ik om mij heen kijk, zie ik dat alle tafels leeg zijn. Heb ik echt zo lang nagedacht?
'Ik zei dat je vanavond niet moet missen,' Wat. Moet. Missen. Geërgerd bedenk ik me wat ik nu weer vergeten kan zijn. 'De dropping, gekkerd,' Ting Ting Ting! Het lichtje begint nu pas te branden.
'Natuurlijk Aeolus, ik zie je vanavond!' Hoofdschuddend loopt hij weg.
Een bries waait langs mijn gezicht. Voor een seconde sluit ik mijn ogen. Ik realiseer me nu pas, dat ik ontzettend vermoeid ben.
Ik kijk op mijn horloge. 19.45, geeft het aan. 'Perfect, dan heb ik nog wel even de tijd,'
-
'Met Max,' hoor ik door de telefoon. Ik bijt op mijn lip.
'Hallo? Wie is daar?' Ik adem diep in. Kom op, ik kan dit.
'Met Delia,' fluister ik met een piepstemmetje. De persoon aan de andere kant blijft stil.

'Delia, ben jij het écht?' Ik onderdruk een glimlach.

'Waar ben je, Del? Weet je hoevaak ik je geprobeerd heb te zoeken?' Hij ratelt 10.000 vragen op zonder een seconde te rusten.

'Je moet weten, dat ik veilig ben. Ik ben op zoek naar mijn ouders, en met elke dag die er verstrijkt voel ik dat ik dichter bij de waarheid kom. Ik houd ontzettend veel van je, Max,'

'Je komt niet meer terug, hè?' zegt hij teleurgesteld. Ik slik ongemakkelijk. Ik kan hem niet vertellen dat ik zoveel kilometers van hem verwijderd ben.

'Zijn er mensen daar die gelukkig maken, Del?' zegt hij dan. Ik kijk naar de foto op mijn nachtkastje. Een met glitter versierde kaart met Helena, Theseus en de rest erop.
'Ja, Max. Ik moet gaan nu,' zeg ik, als ik op mijn horloge kijk. 'Pas goed op jezelf,'

'I zee you zoon, Dellie,' zegt hij. Ik lach. Dat was ons "speciale" afscheid toen we jonger waren, waarin we alle s'en door "z" veranderden.
'Zee you zoon, Max,' breng ik uit, voordat ik in tranen de verbinding verbreek.
___________________________
Hi!
Bedankt voor het wachten op het nieuwe hoofdstuk!
Wat vinden jullie ervan? Like, deel en laat iets weten in de reacties!

Ook heb ik een aantal fouten, waar jullie me op hebben gewezen in de vorige hoofdstukken aangepast!

Dat was alles,
Xx L.