Daughter of the unknown [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 17

'Hallo?' Ik sta in het bos. De temperatuur lijkt een stuk aangenamer dan tevoren. De lentebloemen lijken bijna uit hun knoppen te komen. Ook vliegen vuurvliegjes in groepjes om mij heen.
Een figuur in het duister staart mij aan. Zijn ogen kijken mij doordringend aan. 'Nireas?' vraag ik onzeker, terwijl ik een stap naar voren zet. Een spottende lach is te horen. Nu zet ook de persoon een stap naar voren in het licht.
'We hebben elkaar al eens eerder ontmoet,' Hij is gekleed in een zwart pak met rode stropdas. Zijn zwarte haren staan stijf van de gel. Al is hij duizenden jaren oud, hij blijft er als een knappe jongeman uitzien.
Nu hij zo verschijnt lijkt het bijna alsof...alsof...
'Ik weet dat jij de aantrekkingskracht tussen ons voelt. De kracht die ons stukje bij beetje bij elkaar brengt,' Met grote ogen kijk ik hem aan. Hij heeft gelijk. Echter, is hij niet de enige persoon bij wie ik dit voel. De vraag is eerder: bij welke jongen niet?
'En uw vrouw? Wat zal zij hiervan vinden? Dit is toch tè belachelijk voor woorden!' Zijn ogen bekijken mij. Van top tot teen word ik geanalyseerd. Dan verdwijnt hij, in een zwarte rook.

'En wat als ik je vertel, dat zelfs de mooiste godin niet het effect op mij heeft als dat jij op mij hebt?' fluistert hij in mijn oor. Hij staat nog geen tien centimeter van mij vandaan. Hij haalt zijn vingers door mijn haren. Als hij mijn arm vast wil pakken, trek ik me behendig terug.
'U bent mij een verklaring schuldig,' zeg ik, met geheven hoofd. Hij glimlacht duister wanneer ik hem in zijn ogen aankijk. En dan weet ik het.

'U bent degene geweest die mij naar het kamp ontvoerd heeft,' Het is niet langer een vraag, maar een stelling die zonder twijfel bevestigd zal worden.
'Je hoort hier thuis, Delia. Ik vond dat, als jij je aard niet kon ontdekken, ik je een handje moest helpen,'
De stilte heeft me tijd om na te denken. 'Er is een reden waarom ik tot je aangetrokken voel, Delia. Jij en ik kunnen ontzettend veel bereiken samen. Wees mijn vrouw en koningin van de Onderwereld,' Word ik ten huwelijk gevraagd?
'Wie zijn mijn ouders?' Chagrijnig kijkt hij mij aan. Ik moet voorzichtig zijn met de dingen die ik zeg.
Hij haalt een potje uit zijn zak. De kurken dop draait hij langzaam van het flesje af. Het lijkt een doodnormaal, leeg potje.
Dan, vliegt de dop eraf en komt er een witte rook uit. Een schelle stem schreeuwt ijselijk door de nacht. Het lijkt alsof ik in een horrorfilm beland ben. Als ik op kijk zie ik dat het een man is. Zijn stijle haren hangen slap langs zijn gezicht. Met uitgeholde ogen kijkt hij alle richtingen uit.

'Als jij mijn vrouw wordt Delia, zal ik jou vader naar de goede kant brengen. Zo niet? Dan gooi ik hem in het water bij de andere verloren zielen,' Perplex kijk ik naar de geest voor mij. Als dit echt mijn vader is, kan ik hem niet aan zijn lot overlaten.
'Van alle personen, waarom mij, Hades?'
'Jij weet te weinig van de Griekse mythologie, kleine Delia. Wees niet bang; zodra je je bij mij voegt zal ik je alles leren.

Om het in een korte versie te vertellen: Ik werd ooit verliefd op jou moeder. Ze was een prachtige vrouw én met macht.  Ik viel voor haar op het eerste gezicht. Helaas waren haar ogen op iemand anders gericht,' Met een verbeten gezicht kijkt hij naar de geest. 'Ze werden verliefd, iets dat in onze wereld verboden is. Mensen en Goden kunnen onder geen enkele omstandigheden samenleven. De hebzucht verteerde mij vanbinnen en ik heb het schouwspel aan Zeus verklikt. Hij was woedend. Dagen heerste er een grote onweersbui boven heel Griekenland. Toen kwam hij met een plan: Hij liet mij, Hades, de ziel van de mens meenemen naar de onderwereld. Dat is wel genoeg verteld, voor vandaag, '
Het lijkt alsof het duister om mij heen een stuk aanweziger is dan tevoren. Toch is mijn nieuwsgierigheid groter dan mijn angst op dit moment.
'Vertel door,' Hades steekt wat dorre takjes in brand en gaat op een kei zitten. Ik volg zijn voorbeeld. Hij zucht.
'Ze was in verwachting van een meisje. Zeus is een man van de regels moet je weten. Hij stuurde jou naar je geboorte naar de aarde, om zo als mens op te groeien.
Je moet weten Delia, dat ik niet de schurk in dit verhaal ben. Ik bewaarde je vader, om jou zo de kans te geven te kiezen voor zijn hiernamaals,'
Mijn hersenen draaien op volle toeren. Dan bedenk ik me dat zowel Nireas als iemand anders in de groep mij niet gemist heeft. Misschien is het écht beter zo.
'U hield van mijn moeder voor de macht alleen, niet vanwege de liefde. Als ik toestem op het huwelijk, zal ik zowel mijn moeder als vader teleurstellen,' breng ik uit. Aan de andere kant heeft hij een punt. Ik zal veel macht hebben én mijn vader zal eindelijk rust kunnen vinden. Al ken ik hem niet, vanbinnen weet ik dat hij het verdiend. Mijn hartritme versnelt bij elke seconde die voorbij tikt.
Dan knik ik vlug, waarna ik op de grond ga liggen.
Een pijl zoeft door de lucht, waarbij hij de fles doorboort. De schreeuwende ziel houdt zijn mond. Hij sluit zijn ogen, waarna hij zich vermengd met de lucht boven hem.
'Tot ziens, pap,'
-------------------------------------------
Haaii,
Like, deel en reageer? Opmerkingen; laat het weten!

Xx L.