Daughter of the unknown [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 8

'Waar was je?!' We hebben ons rond het kampvuur verzameld, waar ik Helena tegenkom. 
'We waren ongerust,' voegt Chloe er zacht aan toe. Ze is niet heel spraakzaam, heb ik opgemerkt. Ze lijkt me daarentegen een best aardig persoon.

'Nou, ik wilde jullie belangrijke gesprek niet in de weg zitten, dus.,' Ik haal mijn schouders op. 'Ooh, dat was Xenios. Hij is boodschapper tussen het dorp en Olympus. Ook is hij de supervisor. Hij laat de Goden weten hoe het hieraan toe gaat. Eigenlijk wilde Chiron jou aan hem voorstellen, maar je was al weg,' legt ze uit. Oeps.

Plots is er een schelle toeter te horen. Vlug check ik mijn horloge en zie ik dat het niet de avondhoorn is die, na het horen van die valse klanken, wat extra olie kan gebruiken. De alerte meiden naast me zorgen voor verwarde gevoelens. Dan rent Chloe zonder nog iets te zeggen in de richting van haar gebouw.

'Ehm, Helena?' Ze lijkt uit haar dagdroom op te schrikken. Waarom zijn er ook zoveel dingen waarvan ik niet op de hoogte gesteld ben?

'Er zijn bepaalde mythische wezens het dorp binnengedrongen. Chloe moet, als dochter van Artemis, als eerst bij de plek aanwezig zijn,' Ik begrijp de ongeruste blik in haar ogen. Ondanks dat ze niet met bloed verbonden zijn, zijn ze al vanaf kleins af aan samen opgegroeid. Van wat heb ik gehoord, in ieder geval. 'Wat moeten wij nu doen?'

'Jíj,' zegt ze specifiek. 'Moet naar de bunkers, naast de schoenenzaak. Ik moet de rest helpen. Nu!' Zonder verder na te denken loop ik naar de beschreven plek. Ik voel me ontzettend nutteloos op dit moment. Achter me hoor ik strijdkreten.
Het lijkt jezusmina alsof ik in een nummer 1 sciencefictionfilm beland ben waar ik, allesbehalve, om gevraagd heb. Een ijselijke gil laat mij opkijken. Verderop in de straat, naast de schoenenwinkel, is de bunker verdwenen. Nou ja, niet compleet. Een tiental meter verderop ligt het in puin. Een man torent boven alle gebouwen uit. Zijn slagtanden staan gevaarlijk naar voren, en zijn grijzige, vuile huid laat verscheidene modderhopen naar beneden vallen. Van alle mythische wezens moeten een aantal Cyclopen het dorp binnendringen, serieus? Het enige voordeel is dat zij door hun enkele oog kwetsbaar zijn tegenover de rest. Een steek in het oog kan hem volledig blind maken.

'Bukken,' Iemand grijpt me vanachter en duwt me op de grond. Ik zie dat het Aeolus is. 'Thanks,' zeg ik ongemakkelijk. Zijn linker mondhoek trekt omhoog. 'Alles voor een vriendin,' Ik wend mijn hoofd af om de Cycloop zijn volgende stap te overzien en mijn blos te onderdrukken. En ja hoor, alsof karma tegen mij zit kijkt zijn enige oog mij aan, al weet ik niet in welke van de twee hij bij mij kijkt. Angstaanjagend genoeg zet hij een stap in onze richting. 'Ren,' fluistert Aeolus achter me. En ik? Ik zet het voor de zoveelste keer op het lopen. De ongelijke stoeptegels vliegen onder mijn neus voorbij. Als ik een aantal honderd meter verderop ben, val ik over een omhoog staande tegel. Met wat binnensmonds gevloek kijk ik naar mijn knieën en handpalmen, die helemaal openliggen. De Cycloop is nog geen twintig meter van mij verwijderd. Dan is een oorverdovende grom te horen.
Hij is in zijn oog geschoten met een pijl en zakt moedeloos op de grond. Glimlachend zie ik Chloe op een rotsblok staan. Zij kan mij dat zeker eens leren. Verbetering: Zij móét mij dat leren.

Aeolus is mij niet gevolgd. Sterker nog, hij is nergens in de nabije omgeving te bekennen. Ik bedek vanaf de binnenkant van mijn broek de wonden met een aantal zakdoeken, zodat het niemand opvalt. Het is toch maar een schrammetje, vergeleken met de toestand waarin sommigen zich verkeren op dit moment. Ik houd me stil en wacht tot er een aantal bekenden langskomen...
-------------------------
Hola mensen!
Hoe vonden jullie het? Laat het vooral weten in de reacties! Laat ook weten als jullie ideeen/vragen enz. hebben!

Stem als je het leuk vindt, natuurlijk :)

Dat was het alweer, Laterzzzz
Xx L.