After We Happened

XIX. Effective

Just want to thank everyone who reads this story! Silent man or active reader, still thank you! Love you all! ❤️

Kabanata 19

Effective.

I was driving home ng matanaw ko siyang nakaupo sa harapan ng gate.

Was she waiting for me?

Damn... sana.

I parked a block away from our house para makita ang magiging reaction niya kapag nakita niya na ako.

"Daff?"

Kitang-kita ko ang pagka-gulat sa mukha niya. Damn, she's such a cutie.

"Uhm... si Deninn?"

Ouch, that hurt.

Medyo.

I thought ako talaga ang hanap niya eh, but yeah so much for assuming that she misses me.

I looked at my wrist watch para hindi niya makita ang disappointment sa mukha ko.

"Pauwi na siguro 'yun, pumasok ka muna sa bahay," I offered her pero umiling lamang siya at bahagyang ngumiti sa akin.

"Hala, 'wag na. Okay na ako rito. May sasabihin lang talaga ako ng mabilis sa kanya."

"Well, if you really don't mind.... samahan na kita mag-antay." I sat beside her and looked at her.

Samahan na rin kita sa habang buhay.

"Ano 'yang dala mo?" tanong ko sa kaniya dahil mukhang na-aawkward siya sa 'kin.

It's very sad that she isn't comfortable with me anymore... well, many things have changed.

Except for my feelings.

"Uhm, favorite ni 'Ninn."

I remembered being jealous of Deninn, ang close kasi talaga nilang dalawa. She even bakes cupcakes for him.

They were really close.

But, what do you expect?

Everything has changed.

"Bake mo?" I asked. I missed her baking for me, ako pa nga ang taster niya palagi tuwing gagawa siya ng cake, cookies, cupcakes at kung ano-ano pang pagkain.

It was also her dream na mag-tayo ng isang cake shop... I hope matupad naming dalawa 'yun.

Kahit matupad niya na lang pala.

"Close talaga kayong dalawa 'no?"

She nodded. "Dati..." she answered.

Sa maigsing salita na 'yun, ang dami na kaagad nag-flashback sa akin na mga memories. Our memories. Dati.

Fuck, ang saya dati 'no?

No pain, no dramas.

No crying, no tears.

Just us.

Just the two of us.

"Don't worry, hindi naman 'yun galit sa 'yo. Alam niya naman ang totoong nangyari..." Inamin ko na sa kanya. I confessed to Deninn dahil sa tingin ko ay maloloko na ako kung wala akong mapagsasabihan at lalabasan ng galit at sakit. He was fuming mad when he found out about it. Sinuntok niya pa nga ako noon, tandang-tanda ko 'yon.