Ben hiç sevgi hissetmedim.
Yani nasıl bir şey bilmiyorum.
Bir annenin, evladına yedirdiği yemek ya da bir babanın evladına söylediği bir çift gurur verici söz, bunları da bilmiyorum mesela.
Okuldan geldiğimde annemin mutfaktan çıkarken ellerini önündeki önlüğe silmesini ya da babamın salondaki o ihtişamlı koltukta oturup gazete okumasını hayal ederdim hep. Ama hiçbir zaman gerçekleşmedi bu sıradan hayalim. Bana kapıyı her zaman evdeki hizmetliler açtı. Ödevlerimi her zaman dadılar yaptırdı. Okuldaki anılarımı kimseye anlatamadım, ilk hoşlandığım kızı anneme değilde günlüğüme anlattım. İlk gittiğim Galatasaray maçını babam yerine yine günlüğüme anlattım. Asrın'ı defterime anlattım.
Sonra bıraktım yazmayı. Günlüğe anlatmayı bıraktım. Çünkü çözülmüyordu hiçbir şey. Anlatsan da aynı anlatmasan da.
Şimdi, ellerim masaya bağlı bir şekilde gözlerim kapalı bunları düşünüyordum. Bir yanda Amor'un çığlıkları, bir yanda karşımdaki izbandut gibi heriflerin hırıltılı seslerini duyuyordum ama başıma aldığım darbelerden her şeyi boğuk duyuyordum. Algılayamıyordum. Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda ilk baktığım şey Amor oldu. Adamlar onu sandalyeye bağlamıştı. Ağlamaktan gözleri kızarmış, saçları alnına yapışmıştı. Gülümsemeye çalışıp bakışlarımı karşımdaki adamlara çevirdim. Yüzlerindeki iğrenç sırıtışı gördüğümde midemin bulandığını hissetmiştim.
''Ne istiyorsunuz benden, kimsiniz siz amınakoyim?'' diye tükürürcesine konuştum.
''Nefesini boşa yorma'' deyip pantolonunu çözmeye başladı aralarında en iri olanı.
''N-ne yapıyorsunuz?'' diye bağırmaya başladık Amor ile aynı anda. Diğerleri bu halimizi gördüğünce anırarak gülmeye başlamışlardı. Bir tanesi Amor'a ilerleyip sandalyesini ters çevirerek kemerini açmaya başladı. Amor ise hala çırpınmaya devam ediyordu.
''Sevgilini becerirken görmek istemezsin diye düşündüm'' deyip bana ilerlemeye başladı.
''Neden'' diye fısıldadım. ''Neden bana böyle bir şey yapıyorsunuz?'' deyip gözlerimden yaşların düşmesine izin verdim.
O sikik ellerini pantolonumun üzerinde hissettiğime bağırıp üzerlerine tekmeler savurmuştum.
''İp getir'' diye buyurdu bir tanesi diğerlerine. İkiletmeyip uzaklaştı it herif. Elinde sarı bir ip ile gelip ayaklarımı bağladılar hızlı bir şekilde. Hala çırpınıyordum, umutsuz bir şekilde. Ama hareketlerim kısıtlı denemeyecek kadar azdı, hareket edemiyordum. Eller yine pantolonumu bulduğunda tereddüt etmeden indirdiler. İç çamaşırımada aynı şekilde indirip kendileri soyunmaya başladılar. Fermuarlarının sesi ve Amor'un iç çekiş sesleri odada yankılanıyordu.
Bütün gücüm çekilmişti. Ben kime ne kötülük yapmıştım da bana böyle bir şeyi reva görüyorlardı? Bu birine yapılacak en son şey bile olmamalıydı. Erkek ya da kız farketmeksizin hiç kimseye yapılmamalıydı. Bağırarak ağlamaya başlamıştım. Bağırmak için ayrı bir efor bile harcamıyordum, kendiliğinden oluyordu.
***
-------------------------------------------------------------------
NEFES
Aynı gece Asrın'ın geldiği saatler
Çok düşünmüştüm bunu. Yapacaktım. Ne olursa olsun ona olan aşkım, intikamımın önüne geçemeyecekti. Bana yaptığını ona misliyle ödetevektim. Onu kendi aşkıyla vuracaktım işte. Asrın ile.
''Emin misin?'' dedi karşımdaki ibne kılıklı adam. Böyle pis bir mekanda sırf birkaç ibne bulmak için bu adam ile konuşuyordum.
''Emin olmasam böyle pis, hemcinsleriyle sevişen bir ortamda ne işim olur?'' diye sorumu yönelttim karşımdaki adama.
''Büyük bir suç olur bu yaptırdığın, başın yanar''
''Ne için para veriyorum size, konuşmamanız için. Görevini yapın yeter''
''Sen eşcinselleri para karşılığında hemcinslerini siken insanlar sanıyorsun sanırım. Güzelliğin kadar beyninde gelişseymiş keşke'' deyip önündeki içkiyi yudumlamaya devam etti.
''Bir ibneden nasihat alacak değilim bana sadece isim ver, onlarla konuşacağım'' dedim. Adam kafasıyla ilerideki bir grubu gösterdiğinde adımlarımı oraya yönlendirmeden önce telefonumu çıkartıp Asrın'a mesaj attım.
Nefes: Görevin belli bebeğim. Yapman gereken sadece Aleph'in evde olup olmadığı öğren.
Asrın: Ne alaka şimdi bu?
Nefes: Sürpriz canım <3
Asrın: Sabahtan beri arıyorum açmıyor telefonunu
Nefes: Evine git o zaman!
Asrın: Evdeymiş
Asrın: Şimdi gittim, Amor ile birlikteymiş
Nefes: Aldatıln mı sen yaaa kıyamamsana sjsjsjsjs
Asrın: Randomundan soğudum, sen yap planını işim var görüşürüz.
------------------------------------------------------------------------------------
Nefes: *konum*
Nefes: Adres burası
Nefes: Yapın işinizi, evden çıktığınızı gördüğümde paranız hesabınızda
görüldü
------------------------------------------------------------------------------
neden mutlu son ile hikaye yazalım?
sonumuz ölüm iken...
şilan
hatalarım varsa affola
