Umarım iyisindir çünkü ben kendimi son zamanlardan sonra çok daha iyi hissediyorum. Biliyor musun bir ikizim varmış! Hayalini kurduğum gibi değil ama. Tıpatıp benzemiyoruz. Andıran özellikler var tabii ama yolda yan yana yürüsek bizi ikizden çok arkadaşa benzetirler. Şimdi 'buldun bunuyorsun Alpeh' diye söylendiğini duyuyor gibiyim. Bunamıyorum güzelim merak etme. Sadece bünyeme mutluluk fazla salgılandı bu sıralar. Nereden ne kötülük çıkacağını merak ediyor ve bekliyorum. En önemlisi sosyal medyada paylaştığı fotoğraftan sonra anne ve babamızın neler yapacağını merak ediyorum. Aramızda kalsın, sadece seninle konuşurken anne ve baba diyorum. Onlar beni çocukları olarak görmese de ben onlardan bir parçayım değil mi Medusa? Sevmeseler de fazla umursamıyorum. Söz verdiğim gibi. Sevdiğim bir adam, 3 adette değer verdiğim insan var. Ve içlerine birde 'ikiz' eklenmişti. Ne mutluluk ama, değil mi? Mutfaktan garip sesler geliyor Medusa. Galiba Amor ve Asrın yine birbirine girdi. Ares'in ailesi 2 haftalık bir tatile çıkmışlar. Oda gitmek zorunda kaldı tabii. Bu durumda Amor'da bana kaldı. Yüzümdeki sırıtışı hayal edebiliyorsun değil mi? Onlar kavga ederken Burak arada kalmıştır kesin. Eminim hayatında hiç bu kadar gerizakalıyı bir arada görmemiştir. Her neyse Medusa, sana yine yazacağım. Görüşmek üzere. Seni seviyorum dostum...
''Ne yazıyorsun öyle'' diye seslendi kapı pervazından Burak. Arnisa'dan sonra birisi Medusa'yı görecek diye ödüm kopuyordu. Onu görmesi ise sadece onun bok kafalı merakı yüzündendi. Aklıma geldikçe sinirleniyordum fakat onun o yüzüne bakarken kızamıyordum da. Elimdeki defterden öte dostu, elimin titremesinden ötürü bir yerlere fırlatmadan kilitli çekmecesine koyduğumda anca Burak'a dönebilmiştim.
''Yazı yazıyordum. Kavga mı ediyorlar yine?'' deyip tek kaşımla aşağıyı göstermiştim. Gülerek kafasını aşağı yukarı salladı.
''Seni paylaşamıyorlar.''
''Çok çekici olduğum doğrudur. Lanet olası bir yakışıklıyım'' deyip ayağa kalktım. Kapıya kadar yürüyüp tek kolumu omzuna atarak benimle birlikte mutfağa doğru yürümeye başladığında içeriden garip sesler geliyordu. Biraz.. tuhaftı doğrusu. Burak benden önce atılıp kapıyı açtığında gülmek ve gülmemek arasında gidip geliyordum. Gülersem Amor ve Asrın tarafından parçalanabilirdim. Eğer gülmezsem de ortadan ikiye ayrılabilirdim. Amor Asrın'ın sırtına çıkmış, elleriyle saçlarını yoluyordu. Asrın ise mutfak tezgahına yaslanmış, bir eli yumruk şekline gelmiş, yanağına dayalıydı. Tamda... düşünen adam gibiydi. Burak'ın sırtından ayrılıp anırmaya başladığımda Burak'da bana katılmış sadece gülüyorduk. Belli bir dakikanın ardından gülmem bitince karşımda iki insan evladı bıkmış bir şekilde bize bakıyordu.
''Ben sana dedim Amor, bunlar kesin kardeş. Anırmaları bile aynı amınakoyim'' dedi Asrın Amor'a.
''Bende şu an emin olmaya başladım. Tiplere bak, sıfatsızlar.''
''Burak, yemek yapabiliyor musun?'' diye sordu Asrın Burak'a bakarken.
''Evet, bir aşçı değilim ama çok güzel yaptığımı söylerler.'' dedi Asrın'a hitaben.
''DNA e gerek yok kanka. Kesin kardeşler.'' dedi bu sefer Amor Asrın'a.
''Sende mi güzel yemek yapıyorsun?'' diye bir soru yöneltti bu sefer Burak bana.
''Kesinlikle rakip tanımam, ikiz'' dedim yamuk bir gülüşle. Tek kaşını kaldırıp bana baktığında karşımdaki salak ikili aynı anda ''Yarış! Yarışma!'' diye bağırıp alkışa tutuşmuşlardı. Gözlerimi devirip alt çekmecelerden iki tane mutfak önlüğü alıp birisini Burak'a uzattım.
Mutfakta bir aşçı edasıyla çalışıp birbirimize sadece ufak bakışlar atarak yemek yapmış, içeride kendilerini jüri sana iki dangalağa götürüyorduk.
''Biz neden böyle bir şey yaptık ki şimdi?'' diye sordu Burak bana anlamaz bakışlar atarken.
''İnan bende bilmiyorum, gaza getirdiler. '' deyip elimdeki tabağı masaya bıraktım. Asrın ve Amor paytak adımlarla masaya geldiğinde yemeye başladılar.
''Ee hangisi güzel olmuş, seçin'' dedim karşımdaki yemeği tadanlara bakıp.
''Dalga mı geçiyorsunuz ikizler?'' dediler Asrın ve Amor aynı anda.
''Ne alaka''
''Bunların tadı aynı çünkü'' dediğinde Burak'ın telefonu çalmıştı. İzin isteyip yanımızdan ayrılınca bende yaptığımız soslu bonfilenin tadına bakmıştım. Şaşırtıcı biçimde eşit derecede aynıydı.
''Bence biz gerçekten kardeşiz'' dedim elimdeki peçeteyle ağzımı silerken. ''Uykum geldi benim ya, uyuyalım mı?'' dedim.
''Hayır'' dedi odaya giren Burak. Ne oldu dercesine kafamı salladığımda kucağındaki elleriyle oynamaya başlamıştı.
''İnan ben bir şey demedim, paylaştığım fotoğrafı görmüşler. Annem ve babam buraya geliyorlar. Konuşacaklarmış'' dediğinde arkamdaki koltuğa çöktüm.
''Benimle görüşmeni istemeyecekler'' dedim fısıltı gibi ses tonumla.
''Sence onları dinler miyim? Seni bulduktan sonra hemde. Onlar anne ve babamız olabilir ama sen sonradan bulduğum diğer yanımsın, seni bırakmam. Bundan emin ol''
