Rewrite the Stars {COMPLETE}

RTS2

Dont know if you proceeded to this chapter but if you did. Yay! Dont forget to share some love and positivity

Dedicated to you @Lkimrecam, hey girl! Thank you talaga sa pagsupport sa mga stories ko. Isa ka sa naging inspiration ko para magpatuloy na magsulat heheh

Enjoy reading!

🎧Di mo alam dahil sayo
Akoy di makakain
Di rin makatulog buhat ng iyong lokohin.

Kung akoy muling iibig sana hindi maging katulad mo.
Tulad mo na may pusong bato.

Papasok pa lang ako sa bahay nang marinig ko na ang boses ni Mama. Hindi ko alam kung tatalikod ba ako at lumabas muli o tatakbo ng mabilis patungo sa kwarto ko.

I was in a middle of thinking on what I should do, when my mother saw me.

"Kurtie! Halika dito samahan mo kami ng papa mo sa pagkanta." Yaya sa akin ni mama habang nasa harapan sila ng tv namin nagvivideoke.

Mabilis ako napailing sa sinabi niya saka dirediretso pumanhik sa hagdan,"No thanks po."

Hindi na din naman ako pinilit ng aking Mama pero napasulyap muna ako saglit sa mga magulang ko na kumakanta ngayon sa sala, habang nasa taas. At hindi ko maiwasan di mapailing sa kanila. Feel na feel talaga nila ang pagkanta up to the point na akala nila nagcoconcert sila at ginamit pa nila mga kasambahay namin bilang audience. Tsk! Tsk!

Ang weird talaga nila minsan pero sanay naman ako. At kahit ganyan sila they are the coolest parents to me.

But let's not talk about that.

Pagod ako galing school at gusto ko nang mahiga sa aking kama.

Kaya naman pagkapasok ko iyon agad ang ginawa ko. I hurriedly jump on my bed without even changing my clothes. Pagod na pagod ako ngayon araw na to kaya naman to reunited with my bed feels heaven!

"Oh yeah! This is the-"

"I knew it you have arrived already!" Isang boses ang bigla pumutol sa akin.

At kahit hindi ko lingunin iyon, kilala ko na kung kanino iyon galing.

Tsk! Nakalimutan ko naman edouble lock ang pinto, nakapasok tuloy ito.

"Hey baby bro, watcha need?" Nilingon ko siya habang nakahiga sa akin kama.

"Don't call me that! May I remind you that I am 14 years old. I am not a baby anymore! Geez!" Reklamo nito tsaka ngumuso

Pfft! Hindi daw baby pero kung umasta parang bata. Yuck! Nagpopout!

"At may I remind you also Cole na uso ang kumatok sa hindi mo kwarto." I rolled my eyes as I said that.

"Yeah! yeah! Whatever, I dont need your sermon but I am here for my fee in helping you acquiring the information that you need. "

Well as expected! What else does this guy's reason for coming here in my room. Kilalang kilala ko na din ang lalaki na ito. Alam ko hindi ito basta lumalabas ng kwarto niya not unless kumain, or naniningil ng kabayaran sa akin.

This nerdy rebel brother of mine. Tsk! Tsk! Bakit kaya ayaw nitong lumabas sa kwarto niya? Ganun ba talaga kasaya sa loob ng kwarto niya? Baka naman may amusement park dun, meheheh.

But then again, I realize magkapareho lang pala kami nito ng ugali. Kasi maski ako ayoko iwan ang kwarto ko. Mas gusto ko pa matulog kaysa maglakwatsa.

At alam ko ganun din si Coleman Alonzo. And if he can read my mind right now, I bet he would kick me in my gut for calling him in his fullname. Ayaw na ayaw pa naman nito tinatawag sa buong pangalan dahil tunog cooler daw.