After War. {Dramione}

Μία Απρόσμενη Επίσκεψη.

Ντρακο

Είχαν περάσει δύο εβδομάδες. Δύο εβδομάδες από εκείνο το βράδυ που πήγα στο δωμάτιο του Μπέντζαμιν. Δύο εβδομάδες από εκείνο το βράδυ που αναγκάστηκα να του ζητήσω συγγνώμη ώστε να με αφήσει να μείνω για λίγο μαζί του. Τον έπεισα πως ετοίμαζα κάτι μεγάλο στη Γκρειντζερ μα έπρεπε να κερδίσω πρώτα την εμπιστοσύνη της. Δεν χρειάστηκε πολύ κόπο να πειστεί. Του πρόσφερα λίγη βουτυρομπυρα από αυτή που συνηθίζει να κρατάει ο Γκοιλ στο δωμάτιο μας. Βουτυρομπυρα με λίγο, ή όχι και τόσο λίγο, φίλτρο. Σε πέντε λεπτά θα είχε δράσει. Εξαφανίστηκα από το δωμάτιο του πριν με βρει κάποιος εκεί.

Τις δύο αυτές εβδομάδες πήγαινα καθημερινά στο μικρό ξεφωτο μα πλέον το πέτρινο παγκάκι ήταν άδειο. Επιτέλους ησυχία, αν και ομολογώ πως λίγη περιπέτεια την χρειαζόμουν.
Είχα καθίσει στο αγαπημένο μου σημείο, κάτω από την σκιά του μεγάλου δέντρου. Διάβαζα ήρεμα το βιβλίο μου όταν μία γκριζωπη κουκουβάγια κάθισε στο πλάι μου. Πήρα το γράμμα που κουβαλούσε. Αυτά τα καλλιτεχνικά μαύρα γράμματα θα μπορούσαν να ανήκουν μόνο σε ένα άτομο. Στον πατέρα μου. Άνοιξα τον φάκελο ελπίζοντας πως το περιεχόμενο του δεν θα μου φυλασσε κάποια άσχημη έκπληξη.

"Ντρακο..

Αποφασίσαμε με την μητέρα σου να σε επισκεφτούμε αυτό το Σάββατο. Λυπηθηκαμε πολύ που δεν μπόρεσες να έρθεις εσύ στο σπίτι. Θέλουμε να σου γνωρίσουμε κάποιους  καλούς νέους μας φίλους.

Ο πατέρας σου."

Στο τέλος υπήρχε η ασημένια σφραγίδα των Μαλφοι. Το σύμβολο της οικογένειας μας. Λες και δεν θα τον πίστευα ότι ήταν ο πατέρας μου ας πούμε. Τελος πάντων. Μισό λεπτό. Διάβασα ξανά το γράμμα και βεβαιώθηκα πως έλεγε Σάββατο. Σήμερα είναι Σάββατο. Αυτή η κουκουβάγια είναι σκέτος μπελάς. Έκλεισα το βιβλίο και κατευθυνθηκα προς την μεγάλη τραπεζαρία. Εντόπισα τους γονείς μου να κάθονται πλάι πλάι. Απέναντι τους βρισκόταν ένα ακόμη ζευγάρι με δύο κορίτσια. Την μία την ήξερα ήταν η Δάφνη Γκρινγκρας. Η άλλη φαινόταν μικρότερη. Κάτι μου θύμιζε αλλά δεν πρέπει να είχαμε συστηθεί. Πλησίασα προς το μέρος τους. Αγκάλιασα τους γονείς μου οι οποίοι με σύστησαν στους υπόλοιπους.

"Ντρακο από εδώ είναι η οικογένεια Γκρινγκρας. Ο Alejandro και η Κέιτ. Επίσης οι κόρες τους Δάφνη και Αστορια. Ο μοναχογιος μας, ο Ντρακο."

Αντάλλαξα χειραψίες και κάθισα στη θέση μου.

" Η οικογένεια Γκρινγκρας είναι μία από τις 20 οικογένειες που έχουν παραμείνει καθαροαιμες, όπως και εμείς άλλωστε, η οικογένεια Μαλφοι. Ξέρετε ο Ντρακο είναι φανατικός υπερασπιστής του καθαρού αίματος. "