After War. {Dramione}

Η Προταση.

Ντρακο

Την περίμενα. Την περίμενα ώρες μήπως κάτι της είχε συμβεί. Κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν γύρω στις δώδεκα το βράδυ, ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου. Τρόμαξα καθώς είχα απορροφηθεί στις σκέψεις μου.

"Ντρακο, τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα?"

"Δεν μου κόλλαγε ύπνος καθηγήτρια Σπράουτ."

"Ντρακο δεν επιτρέπεται να γυρνάς τέτοια ώρα, το ξέρεις νομίζω."

"Ναι το ξέρω."

Σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε στα μάτια.

"Εκλαιγες?"

"Οχι. Αλλεργίες. Λοιπόν πάω για ύπνο. "

Της γύρισα την πλάτη ενώ κατευθυνομουν προς το εσωτερικό του κάστρου.

"Ντρακο δεν είναι κακό να υποκύπτεις στα συναισθήματα σου κάποιες φορές. "

Την άκουσα να ψελλίζει. Έσφιξα τις γροθιές μου και πάγωσα στη θέση μου.

" Δεν έχω συναισθήματα, οχι πια. "

Γρυλισα μέσα από τα δόντια μου χωρίς να γυρίσω να την κοιτάξω. Την άκουσα να ξεφυσαει βαριά και επιταχυνα το βήμα μου ώσπου έφτασα στο δωμάτιο μου.

Ξημέρωσε μία μεγάλη μέρα για το σχολείο. Θα γινόταν ο πρώτος αγώνας Κουιντιτς ανάμεσα στο Gryffindor και στο Ravenclaw. Δεν είχα καμία όρεξη να δω τον Ουεσλι να το παίζει και πάλι ήρωας και εκείνη να τον θαυμάζει από τις κερκίδες. Βασικά δεν είχα καμία όρεξη να την δω. Παρόλα αυτά ο Μπλεζ επέμενε να με σύρει στο γήπεδο.

Ο αγώνας ήταν βαρετός. Ο νικητής ήταν αναμαινομενος. Το Gryffindor κέρδισε με μεγάλη διαφορά πόντων.

"Τι φάση η Γκρειντζερ?"

Μονο στο άκουσμα του ονόματος της ένιωσα ένα ρίγος.

"Τι?"

Απάντησα αδιάφορα στον Μπλεζ χωρίς να κοιτάξω ούτε εκείνον ούτε εκείνη. Της είχα ρίξει μόνο μία ματιά ώστε να εντοπίσω που καθόταν. Από εκείνη την στιγμή το βλέμμα μου δεν είχε πέσει ούτε τυχαία πάνω της.

"Κοιτάζει όλη την ώρα προς το μέρος μας και με το που την κοιτάξω γυρίζει το βλέμμα της."

"Ω Μπλεζ μην ασχολείσαι με ασήμαντους. Ας κοιτάζει."

Του απάντησα σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους.

Ο αγωνας έληξε. Η κερκίδα του Gryffindor πανηγύριζε έξαλλα. Σηκώθηκα να φύγω όταν άκουσα την φωνη του Ουεσλι σε μεγάφωνο.