After War. {Dramione}

Ο γάμος.

"Σήκω πάμε να παντρετουμε τώρα που προλαβαίνουμε!"

"Έχεις τρελαθεί Ντρακο Μαλφοι;; Πώς θα παντρευτούμε;; Δεν έχουμε τίποτα! Ούτε βέρες, ούτε ρούχα, ούτε μέρος ούτε καν κάποιον να μας παντρέψει!"

"Ω μην είσαι ξενερωτη! Χρειαζόμαστε απλά κάτι καινούργιο, κάτι παλιό και κάτι μπλε! Και πρέπει να τα βρούμε πριν ξημερώσει!"

Όλο αυτό είναι μία τρέλα. Τον κοιτάζω που χαμογελάει σαν παιδί που μόλις πήρε το δώρο γενεθλίων του. Πρώτη φορά τον βλέπω τόσο ενθουσιασμενο.

"Είσαι τρελός αλήθεια.."

"Είπες ότι θα με παντρευοσουν και σήμερα αν μπορούσες..δεν το εννοούσες;"

Τον πλησίασα και του χάιδεψα το πρόσωπο.

"Το εννοούσα αλλά.."

Έκλεισε το χέρι του μέσα στο δικό μου.

"Δεν έχει αλλά τότε.. πάμε χάνουμε χρόνο!"

Έτρεχε μέσα στους διαδρόμους σέρνοντας με από το χέρι. Τα πόδια μου άρχισαν να με πονούν και η αναπνοή μου να με προδίδει. Κάποια λεπτά αργότερα επιτέλους σταμάτησε. Στάθηκα για λίγο στον τοίχο ώστε να πάρω μία ανάσα.

"Δεν ήξερα ότι είσαι σε τόσο καλή φυσική κατάσταση Ντρακο.."

Είπα λαχανιασμενη.

"Δεν έχεις δει τίποτα ακόμη.."

Μουρμουρισε κλείνοντας μου το μάτι.

"Σήκω λοιπόν με λίγη τύχη η Μακγκοναγκαλ θα είναι ακόμη ξύπνια!"

Κοίταξα τριγύρω και συνειδητοποίησα ότι είμαστε έξω από το γραφείο της.

" Τα έχεις παίξει; Θα της ανακοινώσουμε ότι θέλουμε να φύγουμε μέσα στη νύχτα για να παντρευτούμε;;"

"Βασικά μόλις το κάναμε.."

Τον άκουσα να ψελλίζει. Γύρισα προς το μέρος που κοιτούσε για να δω την καθηγήτρια Μακγκοναγκαλ να αποχωρίζεται την μορφή της γάτας στην ανθρώπινη της. Σταύρωσε τα χέρια και μας κοιτούσε αυστηρά.

"Έχει δίκιο ο κύριος Μαλφοι.. Παρόλα αυτά εκτιμώ το γεγονός ότι σκεφτήκατε να με ενημερώσετε.."

"Βασικά χρειαζόμασταν κάλυψη.."

Τον άκουσα να λέει. Τον σκουντηξα στα πλευρά.

"Αουτς.. αυτό δεν ήταν ανάγκη!"

Μουρμουρισε.

"Όντως χρειάζεστε κάλυψη.. νομίζετε λοιπόν ότι μπορώ να σας την παρέχω;"