After War. {Dramione}

Πρέπει να χωρίσουμε.

14 ημέρες πριν το δικαστήριο

Ντρακο

Πέρασα το μαύρο μου πουκάμισο μέσα από το παντελόνι και έδεσα σφιχτά τον κόμπο της γραβάτας. Χτενισα προσεχτικά τα μαλλιά μου προς τα πίσω και έδεσα τα κορδόνια μου. Ω ναι επιτέλους θα επεστρεφα στα μαθήματα. Ο Ντρακο είναι πίσω να κλείσει επιτέλους μερικά στόματα.

"Φαντασμενε τελείωνε, θα αργήσουμε στο μάθημα. Ο καθρέφτης θα είναι και μετά εκεί."

Κοίταξα τον Μπλέιζ μέσα από τον καθρέφτη.

Μπαίνοντας στην τάξη ακουγόταν από παντού ψίθυροι. Η Μακγκοναγκαλ δεν είχε έρθει ακόμη. Στάθηκα μπροστά στο θρανίο του Ουέσλι και εγυρα από πάνω του ακουμπώντας τα χέρια μου στο θρανίο.

"Τι θες Μαλφοι;"

Ψιθύρισε χωρίς να γυρίσει να σηκώσει το βλέμμα να με κοιτάξει.

"Να προσεύχεσαι Ουέσλι να με κλείσουν στο Αζκαμπαν σε δύο εβδομάδες από τώρα. Γιατί αν δεν συμβεί αυτό δεν θα γλιτώσεις τόσο εύκολα από εμένα."

Σηκώθηκε όρθιος και με κοίταξε.

" Με απειλείς Μαλφοι;"

"Σε προειδοποιω Ουέσλι."

"Δεν σε φοβάμαι. Εξάλλου αποκλείεται να την γλιτώσεις. Θα πάρεις αυτό που αξιζεις και εσύ και η οικογένεια σου."

Τον τράβηξα από την γραβάτα.

"Την οικογένεια μου δεν θα την πιάνεις στο στόμα σου."

Τραβήχτηκε απότομα από την λαβή μου.

"Θα σε σκοτωνα με μεγάλη μου ευχαρίστηση Μαλφοι αλλά ανυπομονώ να σε δω να υποφέρεις μέσα στο Αζκαμπαν"

Γέλασα ειρωνικά.

" Και εγώ ανυπομονώ να τελειώσει η δική για να μπορέσω να σε δω να υποφέρεις έξω από το Αζκαμπαν."

Η Ερμιόνη μας κοιτούσε ανήσυχη από λίγα θρανία παραπέρα. Δεν ήρθε προς το μέρος μας όμως, στο σχολείο ήδη λεγόταν διάφορα. Γύρισε και εκείνος και την κοίταξε και έπειτα στράφηκε προς εμένα.

"Μείνε μακριά της Μαλφοι."

"Είναι πολύ αργά πλέον Ουέσλι."

Με τράβηξε από την γραβάτα κοιτώντας με απειλητικά.

"Ουέσλι και Μαλφοι στο γραφείο μου μετά το μάθημα. Καθίστε τώρα σας παρακαλώ στις θέσεις σας και κύριε Μαλφοι άσπρο πουκάμισο θα σας παρακαλούσα."