Best Friend / Michael Clifford (Bitti)

Best Friend | Veda, teşekkür.

Evet, bir Michael Clifford hayran kurgusu olan Best Friend'i bitirmiş bulunmaktayım. Bu süreçte, teşekkür etmem gereken kişiler elbette ki var ama öncelikle kitabımın kurgusu ve karakterlerim hakkında bir şeyler söylemek istiyorum.

Normalde kitaba başlarken, sonuna kadar planlayan ve daha birinci bölümde sonunun nasıl biteceğini bilen biri değilim. Ben kurgularımda olayları akışına göre ilerletirim ancak Best Friend'de böyle olmadı. İkinci, üçüncü bölümden itibaren kitabın sonunu biliyordum aslında. Çünkü Adriana, bizim çok içimizden biriydi. Sevgisi uğruna kendinden vazgeçecek kadar cesur, acı içinde kıvranırken bile sevdiği adamı terk edemeyecek kadar sadık ve ön plana çıkamayacak kadar ürkek. Hayatının büyük çoğunluğunu başkalarının gölgesi altında kalarak ve bundan memnunmuş gibi davranarak geçirmiş bir kız. Abartılı güzellik ve yetenekle değil de insani özellikleriyle var olan bir karakter. Adriana, o küçük çocuğa aşık olurken bu hikâyenin sonunu zaten biliyordu. Tıpkı bizim de günlük hayatımızda bildiğimiz halde görmezden geldiğimiz gerçekler gibi oda gerçekleri görmezden gelmeyi seçti. Ben bu kitabın sonunun Adriana ve Michael birlikteliği ile bitmesini cidden çok isterken, buna gerçekler engel oldu. Herkesi mutlu etmek, bir hayali gerçek gibi göstermek demekse bunu yapamazdım. Adriana, içinde hepimizin yaşadığı duyguları barındıran bir kızdı. Onu diğerlerinden ayıran yetenekleri, görünüşü yoktu. Sadece hisleriyle hareket etti ve yanıldı. Hepimiz gibi.
Onun için mutlu bir son, mutsuz biten onca hikayeye haksızlık olurdu.

Michael'a gelince, o hepimizin karşısına çıkacak yada çıkmış bir karakterdir eminim ve kabul etmeliyim ki kendi yaşamış olduğum bir tecrübeden esinlenerek yazdığım bir karakter. Böyle ne istediğini çoğu zaman bilmeyen, kararsız, elde ettiği zaman vazgeçen karakterler hayatımızda var. Onlara sabrediyoruz, değişebileceklerini düşünüyoruz ama kendimizi kandırmayalım değişmeyeceklerini hepimiz biliyoruz. Ben bu karakterdeki insanların pişman olmasını isterdim. Bu yüzden Michael'ı epilog bölümünde yani altı yıl sonra pişman olarak görüyoruz ama bu hikâye gerçek olsaydı, Michael pişman olur muydu olsada bu kadar yoğun olur muydu orası tartışılır.

Ben bu kitapta, hayatımızın belli bir döneminde veya uzunca bir süre kendimizi birine bağımlı, muhtaç hissedebileceğimizi ancak gözlerimizi açtığımız zaman aslında hiçte öyle olmadığını, kendimizi kandırdığımızı anlatmak istedim. Bize gerçekten değer veren bir insan, bizi hayatından çıkartmayı göze alamaz çünkü. Yada bizim üzülmemize göz yummaz. Bu konu hakkında ne desem de bir şeyleri görmenizi ben sağlayamam ana umarım gördüğünüz de çok fazla yara almamış olursunuz. Hayatın sizi, size değer veren, insancıl, değerleri olan, siz kaybetmekten korkan ve her şeyden önemlisi içinde iyilik olan insanlarla karşılaştırmasını umuyorum.

Umarım kitapla ilgili kafanızda bir soru işareti kalmamıştır. Eğer kaldıysa, burada belirtebilirsiniz.

Ben Adriana'nın bazı yönlerini kendimden, bahsettiğim üzere Michael'ın bazı yönlerini de tanıdığım birisinden esinlendim. Bu benim hayat hikayem değildi evet ama benden parçalar taşıyan bir hikayeydi. Bu yüzden yeri bende her zaman çok özel kalacak.

Tabi ki Chatlotte'dan bahsetmeden geçemeyeceğim. Benim bile beklemediğim bir şekilde Charlotte, bu kitapta bir ana karakter rolü üstlendi. Kendi kendini yardımcı karakterlikten, terfi ettirdi. Bunu da asla ikinci planda olmak istememesine veriyorum. Charlotte benim için başlı başına bir dünyaydı. Onu yazmaktan, onu yaşamaktan çok zevk aldım ve Chatlotte bize kötü olmaktan hoşlanan insanların, bir maske takıyor olabileceğini ve insanların değişebileceğini gösterdi. Şunu da söylemezsem, ona haksızlık etmiş olurum, Best Friend'den sonraki kitabım olan "Fake Sister" 'daki kadın karakterim Estella'yı aklıma getiren Charlotte'du... Günün birinde Charlotte'u başlı başına bir kitapta kullanmayı düşünüyorum umarım bu gerçek olur. Eğer gerçekleşirse, o kitabın başında Best Friend'den bahsedileceğine, Charlotte'un geçmişine değinileceğine ve Chatlotte'un kendine çizdiği yoldan bahsedileceğine emin olabilirsiniz. Tabi ki bu şimdilik sadece bir hayalden ibaret, onun öncesinde şuan yayında olan ve bitirmem gereken bir kitabım, yazmam gereken öncelikli kurgularım var. Yinede Charlotte'un kendi hikayesini, onun ağzından dinlemeye değer olduğuna inanıyor ve son noktayı koymak için geri döneceğini düşünüyorum.

Kitabımın adı, her ne kadar klişe olsada bu benim bilerek seçtiğim bir isimdi. Çok fazla kullanılan bir kitap isminin, içeriğini değiştirerek kendi yazım tarzımla farklılaştırmak istedim.

Evet, söylediğim gibi karakterlerimden bahsetmeden bir veda konuşması yapmak istemedim. Umarım aklınızda bir takım sorular kaldıysa da yukarda bahsettiklerim cevap olmuştur. Best Friend'e bundan sonra hiçbir yeni bölüm, ikinci bir final bölümü veya epilog gelmeyecek. Bu hikayeden aldığınız bildirimler, düzenlenen bir bölüm veya yeni bir kitabımın duyurusu olabilir.

Evet, şimdi teşekkür kısmına geçebiliriz.

Öncelikle, bir önceki kitabımda olduğu gibi bu kitabımda da yazdıklarımı okuyan, beğenen, paylaşan, yorum yapan, karakterlerimle gülüp, ağlayan herkese çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız. Hepinizi gerçekten çok seviyorum ve bu en güçlü bağlardan biri. Kitabımda, diğer hayran kurgulardan farklı yerlere değinmeye çalıştım. Yazış tarzımı, anlatımımı benimseyen herkese tekrar tekrar çok teşekkür ederim. Her zaman iyikilerim olarak kalacaksınız.

Sizi çok seviyorum ve kocaman öpüyorum!