Flirting with Danger

▪9▪

"Οου εμ τζι! Η μικρη Μαντι καιει καρδιες, αχου την!" ο Αλμπερτ με πειραζει τσιμπωντας μου το μαγουλο.

Ομως εγω δεν μπορω να κουνηθω. Δεν μπορω να μιλησω, δεν μπορω να κανω τιποτα. Και, κυριως, δεν μπορω να παρω τα ματια μου απο πανω του.

Ειναι τοσο ομορφος, ακομα και με ενα απλο ασπρο μπλουζακι και... το τζιν του εφαρμοζει τοσο ωραια.

Μα τι στην ευχη σκεφτομαι;! Ξυπνα Μαντισον!

Παιρνω τα ματια μου απο πανω του και γυρναω στον Αλμπερτο.

"Απλα, παμε να φυγουμε Αλμπερτ, πλιιζζ"

"Για περιμενε" μισοκλεινει τα ματια και κοιταει καλυτερα τον Αξελ. Ξαφνικα, γουρλωνει τα ματια του. "ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο- ΑΛΣΚΣΟΧΞΣΞ"

"ΣΣΣ!" του κλεινω γρηγορα με το χερι μου το στομα του. "Μη φωναζεις! Θα μας ακουσει!"

"Ναι, με τη μουσικη να παιζει φουλ και ολους αυτους τους τυπαδες να ουρλιαζουν και να μιλανε, θα μας ακουσει, το βρηκες" με ειρωνευεται και υστερα, γουρλωνει ξανα τα ματια του.

"Δεν πιστευω να... Μιλα ΤΩΡΑ! Τι γινεται με τον Αξελ ο οποιος, να σου θυμισω, ειναι ο πιο επικινδυνος εγκληματιας και μελος μιας απο τις πιο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ, ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΩ, συμμοριες του Μεξικου;"

Στριφογυριζω τα ματια. "Ε οχι και εγκληματιας ρε Αλμπερτ!"

"Αλμπερτο για σενα κυρια μου, μεχρι να μου πεις τι γινεται!"

"Τιποτα δεν εχει γινει Αλμπερτο! Απλα.." διστασα.

"Αστα αυτα και λεγε δεσποινης!" ειπε με ενα αυστηρο υφος αυτος.

Ξεφυσαω. "Πως το κανεις αυτο; Ουτε στην κολλητη μου δεν τα εχω πει αυτα!"

"Γουελ, εχω μαγικες ιδιοτητες και, απο δω και περα θα ειμαι ο κολλητος σου. Γι'αυτο λεγε!"

Γουρλωνω τα ματια μου. "Εμενα με ρωτησες;" τον πειραζω.

"Δεν χρειαζεται, το ξερω οτι με θες για κολλητο" με κοιταει πονηρα και γελαω.

"Απλα μια μερα ετυχε να με σωσει απο βιασμο του Ντιεγκο και του κανω ιδιαιτερα στα μαθηματα" λεω γρηγορα ανασηκωνοντας τους ωμους.

Τωρα το σαγονι του Αλμπερτ φτανει στο πατωμα. "ΜΙΣΟ ΜΙΣΟ!" φωναζει. "Δηλαδη εμπλεκεται ΚΑΙ η συμμορια Γκονζαλες σε αυτο; Και σε τι του κανεις ιδιαιτερα; ΣΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ;"

"ΣΣΣΣ, ΑΛΜΠΕΡΤ!"

"ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΛΑ, ΜΑΝΤΙ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ"

"ΩΡΑΙΑ ΛΟΙΠΟΝ, ναι, οοοοσα ειπα ειναι αληθεια! Ειλικρινα Αλμπερτ, ουτε εγω ξερω ποτε η ζωη μου εγινε τοσο μπερδεμενη!"

Αληθεια, ποτε αρχισαν ολα αυτα; Γιατι αρχισαν; Ενα καταραμενο σουπερ μαρκετ ηθελα να παω εκεινη τη μερα και καταστραφηκε η ζωη μου!

"Δεν ξερω ποτε εμπλεξα με συμμοριες, ουτε γιατι αρχισα να κανω παρεα με τον Αξελ Ριβερα. Βασικα, δεν κανουμε καν παρεα! Απλα με εσωσε απο εναν ψυχανωμαλο και του κανω ιδιαιτερα στα μαθηματα, γιατι εχει χασει χρονιες. Δεν εχει συμβει κατι παραξενο, αλλα, μπορω να παραδεχτω, οτι η ζωη μου ηταν πιο ηρεμη πριν τον γνωρισω!" συνεχιζω ξεσπωντας.

Με κοιταει για λιγο και παει να πει κατι, αλλα εκεινη τη στιγμη ενα χερι τυλιγεται γυρω απο τη μεση μου.

"Μπορω να τη δανειστω;" ακουγεται η βαρια και βραχνη φωνη του και νιωθω να ανατριχιαζω.

Ο Αλμπερτο κοιταει για λιγο τον Αξελ και υστερα εμενα. Μετα παλι αυτον. Μου φαινεται οτι μονομαχουν ετσι οπως κοιτανε ο ενας τον αλλο, εντονα.

Αυτο διαρκει για λιγα λεπτα και μετα ο Αλμπερτ ριχνει παλι τη ματια του σε μενα. Σκυβει στο αυτι μου και νιωθω τον Αξελ να τσιτωνεται διπλα μου.

"Σορρυ Μαντ, αλλα, μπορει να ειναι ενας επικινδυνος εγκληματιας, ομως εγω εγκρινω" ψιθυριζει.

"Σου ειπα δεν ειναι-" παω να πω, αλλα το χερι του Αξελ σφιγγεται πιο πολυ γυρω απ'τη μεση μου, τοσο που με ποναει.

"Αου" μου ξεφευγει, ψιθυριστα, ομως φαινεται να το ακουσε, γιατι το κρατημα του χαλαρωνει. Ελαχιστα.

"Λοιπον, δεν σε πειραζει ε;" λεει, αλλα δεν αφηνει περιθωρια στον Αλμπερτο να απαντησει, καθως με τραβαει μαζι του πιο μεσα στον κοσμο.

Γυρναω να κοιταξω τον Αλμπερτο παρακλητικα, αλλα αυτος απλα γελαει και κουναει το κεφαλι του. Φιλος μιαμισης ωρας να σου πετυχει.

Ξαφνικα ο Αξελ σταματαει, κανοντας με να συγκρουστω πανω του, διοτι δεν τον ειδα να σταματαει.

Γυρναει προς το μερος μου και τυλιγει τα χερια του γυρω απ'τη μεση μου, αμιλητος.

Κοιταω τα χερια του και μετα αυτον. Υστερα, βαζω τα χερια μου διστακτικα στους ωμους του. Αυτος ομως, τα παιρνει και τα τυλιγει γυρω απ'τον λαιμο του και μετα ξαναβαζει τα δικα του στη μεση μου.

Κοιταω, πρωτα τα χερια μου και μετα τα δικα του, και κατεβαζω το κεφαλι μου κατω.

Αυτο ειναι τοσο αβολο. Γιατι το εκανε αυτο; Και γιατι δεν μιλαει; Αυτο ειναι πιο αβολο κι απ'οταν η ματια του με καιει ολοκληρη.

"Οποτε... εσεις οι δυο τα εχετε;"

--------------
ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ