"Δεν ξερω Νορα, νιωθω αρρωστη" λεω και κουκουλωνομαι περισσοτερο με τις κουβερτες.
"Ελα τωραα, κι εγω με ποιον θα κατσωω;" παραπονιεται.
Γελαω. "Μονο για σημερα, πιστευω, θα ειναι. Ενα απλο κρυωμα επαθα, τιποτα το ιδιαιτερο" λεω και φτερνιζομαι.
"Ναι, ουυυ, ξερω εγω το δικο σου το κρυωμα. Καλα τα λεμε σε κανα μηνα" λεει και ξαναγελαω πιο δυνατα.
"Αντε λεμεε, θα τα πουμε αυριο" της λεω και το κλεινω.
Ρουφαω τη μυτη μου και βολευομαι καλυτερα στο κρεβατι μου. Κλεινω τα ματια μου και, συντομα, με παιρνει ο υπνος.
***
Ακουω τον ηχο του κουδουνιου να ηχει επιμονα και ανοιγω σιγα σιγα τα ματια μου, δυσανασχετωντας.
Ποιος με θυμαται απογευματιατικα;
Στην δουλεια ζητησα αδεια να μην παω και το αφεντικο μου μου την εδωσε, αρα μαλλον θα ειναι η Νορα για να μου δωσει τις σημειωσεις απ'τα μαθηματα.
Σηκωνομαι με δυσκολια και, με την κουβερτα τυλιγμενη γυρω μου, πλησιαζω την εξωπορτα.
Την ανοιγω και, αντι για την Νορα, ο Αξελ στεκεται στο κατωφλι. Ειναι στηριγμενος στην κασα της πορτας, με τα ποδια σταυρωμενα, κι εχει την τσαντα του περασμενη στον ενα του ωμο.
Σεξυ.
Εε, τι λεω;!
Τον κοιταζω περιεργα κι αυτος μολις με βλεπει σοβαρευει. Καλα, οχι οτι χαμογελαει και ολη την ωρα, αλλα λεμε.
"Εε, γεια" λεω περιεργα. "Τι κανεις εδω;"
"Δεν ηρθες στο σχολειο κι ειπα να σου φερω τα μαθηματα" βαζει το χερι του στα μαλλια του και τα τραβαει προς τα πισω.
Υστερα βγαζει ενα ματσο χαρτια απ'την τσαντα του και μου τα δινει.
"Ευχαριστω, αλλα δεν χρειαζοταν. Θα μου τα εφερνε η Νορα ουτως η αλλως" χαμογελαω, ομως η σοβαρη εκφραση δεν φευγει απ'το προσωπο του.
Τς, ξινε.
"Ναι, τελος παντων, δεν πειραζει, τα εφερα εγω" λεει και με προσπερναει, μπαινωντας στο σπιτι.
"Χευ" αναφωνω απορημενη και τον κοιταζω να πλησιαζει το σαλονι.
"Τι κανεις;" τον ρωταω κλεινοντας την πορτα και πηγαινοντας κοντα του.
"Εχουμε μαθημα σημερα. Δεν νομιζω να το ξεχασες" με κοιταζει με νοημα και ξεφυσαω.
"Μα ειμαι--" παω να παραπονεθω.
"Δεν θα σε κουρασω πολυ, μην ανησυχεις. Εχω μονο κατι αποριες στη χημεια" με κοιταζει με γλυκα ματια, παρ'ολη τη σοβαροτητα του προσωπου του, και χαμογελαω.
Δαγκωνω το κατω χειλος μου και γελαω.
"Καλα καλα, φερε να δω" καθομαι διπλα του στον καναπε και ανοιγω το βιβλιο της χημειας.
Αρχιζω να του εξηγω την ασκηση και νιωθω το εντονο βλεμμα του πανω μου και ιδιαιτερα... στα χειλη μου.
Ξεροκαταπινω, μην τολμωντας να τον κοιταξω και συνεχιζω να μιλαω. Μετα απο λιγο ομως που συνεχιζει να με κοιταει, δυσανασχετω και γυριζω να τον αντικρισω.
"Με προσεχεις καθολου;" τον ρωταω και στρεφει το βλεμμα του στα ματια μου.
Αρα οντως κοιταζε τα χειλη μου..
Η σκεψη με κανει να χαμογελασω και δαγκωνω το εσωτερικο του μαγουλου μου, για να μην καρφωθω πολυ.
"Ναι ναι, σε προσεχω. Συνεχισε" χαμογελαει και εμφανιζονται τα λακκακια του.
Θεε μου.. Αυτος ο ανθρωπος ειναι τοσο...
"Εε, Μαντισον, με ακους;" χτυπαει τα δαχτυλα του μπροστα στο προσωπο μου και βγαινω απ'τις σκεψεις μου.
Κουναω το κεφαλι μου και τον κοιταζω αλλη μια φορα.
"Εε, ναι. Λοιπον, οπως σου ελεγα..." επιστρεφω στην ασκηση και αυτη τη φορα, γυριζει κι αυτος το βλεμμα του εκει.
***
"Εισαι ενταξει;" σηκωνω το φρυδι μου.
"Πφφ, μισω το σχολειοο" αναφωνει και ξαπλωνει πισω στον καναπε, εξαντλημενος.
"Εχουν τοσα μαθηματα και ειναι και δυσκολα και αυτα τα παιδια εκει μεσα σου σπανε τα νευρα!" συνεχιζει και γελαω.
"Τοτε γιατι επεστρεψες;" η ερωτηση βγαινει απ'το στομα μου, πριν προλαβω να την επεξεργαστω.
Γυριζει να με κοιταξει και σοβαρευει. Το βλεμμα του με κανει να μαζευτω στη θεση μου και σφιγγω περισσοτερο την κουβερτα γυρω μου.
Δεν μιλαει και αυτο με κανει να αισθανομαι αβολα.
Ξαφνικα πεταγεται ορθιος και κλεινει το βιβλιο της χημειας του με δυναμη, κατι που με κανει να πεταχτω απ'την θεση μου επειδη τρομαξα.
"Νομιζω τελειωσαμε για σημερα" λεει καπως περιεργα και βαζει το βιβλιο πισω στην τσαντα του.
"Μα--" τραυλιζω, ομως σηκωνεται απ'τον καναπε και φευγει σαν σιφουνας απο το σπιτι.
Ειπα κατι κακο;
----------------
660 λεξεις δν ξερω αν ειναι μεγαλο παντως δν εχω ιδεες😂
Βασικα βαρετο ειναι αλλα τεσπα:(
Εχει μεινει κανενας ουτως η αλλως που να διαβαζει αυτη τη βλακεια;😂
Νομιζω πρεπει να γραψω και στο Persistence που το εχω αφησει με ενα κεφ μονο😂
Ε, τι να κανουμε βαριεμαι😂
-Σοφ
YOU ARE READING
Flirting with Danger
Teen Fiction"ₙₒₜₕᵢₙg ᵢₛ ₘₒᵣₑ dₐₙgₑᵣₒᵤₛ ₜₕₐₙ ₐ bₒy wᵢₜₕ cₕₐᵣₘ" "Τι θες παλι;" τον ρωτάω αγανακτισμένη. "Να μείνεις μακριά του!" "Γιατι;" "Γιατί το λέω εγω!" "Και ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις τι θα κανω;" σταυρωσα τα χέρια μου κάτω απ'το στήθος μου. Με πλησιάζ...
