Flirting with Danger

▪17▪

Μετα απο μια βδομαδα

Ακουγεται ο ηχος του κουδουνιου και σηκωνω το βλεμμα μου απο το βιβλιο που διαβαζα.

Κουμπωνω την ζακετα μου, αφηνω το βιβλιο στο τραπεζακι μπροστα μου και σηκωνομαι απο τον καναπε, πλησιαζοντας την πορτα.

Οταν την ανοιγω, βλεπω μπροστα μου την Νορα, και απο πισω της τον Ζακ, τον Αλμπερτο και τον Χιουγκο.

Κατσε, τι θελει αυτος εδω;

Την κοιταζω εκπληκτη κι αυτη με πλησιαζει αγκαλιαζοντας με.

"Μου ειχες λειψει" παραδεχεται ψιθυριστα στο αυτι μου και χαμογελαω.

Την αγκαλιαζω κι εγω και παρατηρω οτι στον ενα χερι της κραταει μια μεγαλη σακουλα. Μεσα η σακουλα περιεχει ενα κουτι πιτσας, και απο πανω ενα μεσαιο κουτι, που μοιαζει με συσκευασια γλυκου.

"Τι εκανες παλι, μωρη;" την πειραζω και μου κουναει τα οπισθια της κορϊδευτικα, προχωροντας μεσα στο σπιτι.

"Γεια σου, Ζακ" λεω αμεσως μετα με ενα χαμογελο, στρεφοντας το βλεμμα μου προς την πορτα.

"Γεια, Μαντ. Ελπιζω να νιωθεις καλυτερα" μου ανταποδιδει το χαμογελο.

"Πολυ καλυτερα, ευχαριστω" απανταω ευγενικα και του κανω χωρο να περασει.

"Τι λεει, εμενα δεν θα με χαιρετησεις;" στο ακουσμα της φωνης του χαμογελαω.

"Αλμπερτοο!" λεω με μια χαρουμενη χροια και τον αγκαλιαζω.

"Νταξει μαρη, ηρεμησε, λιγες μερες εχεις να με δεις" λεει, ομως γελαει και με αγκαλιαζει κι αυτος.

"Περνα" χαμογελαω μεχρι τα αυτια και του δειχνω προς το σαλονι.

Τελευταιος μενει ο Χιουγκο και ξεφυσαω σιγανα, νευρικα.

"Γεια" λεω και του χαμογελαω αμηχανα.

"Γεια" λεει με τον ιδιο τονο και τριβει τον σβερκο του.

"Εμ, περνα μεσα" του δειχνω προς τα παιδια και αυτος μπαινει μεσα, σιωπηλος.

Τα αγορια καθονται στον καναπε και αφου τους χαμογελασω ψευτικα, πηγαινω προς την κουζινα.

"Και γιατι τον εφερες αυτον εδω;" ψιθυριζω στην Νορα, χωρις να βγαλω το ψευτικο χαμογελο απο τη μουρη μου.

"Πρωτον, με φρικαρεις, μην χαμογελας ετσι, και δευτερον, τι να κανω, τον πετυχαμε στον δρομο κι ο Ζακ τον καλεσε μαζι μας. Δεν μπορουσα να κανω κατι!" ψιθυροφωναζει κι εκεινη.