Flirting with Danger

▪14▪

Ανασαινω κοφτα και κατεβαινω απ'το τραπεζι.

"Πεινας;" ρωταει και γυριζει πλατη προς το μερος μου.

Κοιταω την κοιλια μου και την νιωθω να γουργουριζει.

"Αχα" απανταω απλα.

Γυριζει και κραταει ενα πιατο γεματο με κρεπες.

Σηκωνω το φρυδι μου.

Αυτος δαγκωνει το κατω χειλος του ξανα. "Αυτες επεζησαν" λεει και γελαει.

Τον κοιταω δολοφονικα και τον πλησιαζω, αρπαζοντας το πιατο απ'το χερι του. Υστερα πλησιαζω ενα ντουλαπι και το ανοιγω, παιρνοντας την μερεντα.

"Πως το ηξερες οτι εκει ειναι η μερεντα;" ρωταει ξαφνιασμενος.

Στριφογυριζω τα ματια μου και γελαω. "Πλουσιος ξε-πλουσιος, ολοι εκει κρυβουμε τη μερεντα"

"Μαλλον πρεπει να την βαλω καπου αλλου" με πειραζει και γελαει.

"Μην τολμησεις!" τον κοιταζω απειλητικα στην πλακα.

Με κοιταει πονηρα και λεει, "Γιατι, σκοπευεις να ξαναρθεις εδω;"

Κοκαλωνω και μενω για λιγο κομπλαρισμενη, ενω δεν του απανταω.

Τι του λεμε τωρα;

Αμαν κι εσυ ρε Μαντισον, σκεψου πριν μιλησεις!

"Εε... οχι. Αν τυχει λεω" μουρμουριζω τελικα και του γυρναω την πλατη, πλησιαζοντας το τραπεζι.

Χαχανιζει και λεει σιγανα, "Ο,τι πεις.."

Βαζω μερεντα σε μια κρεπα αμηχανη, την τυλιγω και αρχιζω να τρωω. Ο Αξελ ερχεται και καθεται απεναντι μου, ακολουθωντας την διαδικασια που εκανα κι εγω.

Τρωμε αμιλητοι και οταν τελειωνουμε, μαζευω το πιατο και το βαζω στον νεροχυτη, πλενοντας το.

"Δεν χρειαζεται να το πλενεις, ξερεις" ακουω τη φωνη του πισω μου. "Εχουμε υπηρετριες γι'αυτο"

Βγαζω μια σιγανη ανασα και χωρις να τον κοιταξω, του απανταω. "Δεν πειραζει. Κι εγω εχω χερια και μπορω να το κανω"

Τον ακουω να ξεφυσαει και -παρολο που δεν τον βλεπω- τον νιωθω να στριφογυριζει τα ματια του.

Οταν τελειωνω το πλυσιμο του πιατου, γυρναω και τον κοιταω.

"Πρεπει να παω σπιτι" ανακοινωνω και βγαινω απ'την κουζινα, ανεβαινοντας ξανα τις σκαλες.

Μπαινω στο δωματιο του και οταν εντοπιζω τα ρουχα μου σε μια γωνια, τα παιρνω γρηγορα γρηγορα.

Ειμαι ετοιμη να βγαλω τα ρουχα του και να βαλω τα δικα μου, οταν στο δωματιο μπουκαρει ο Αξελ.

Μολις με βλεπει σηκωνει το φρυδι του.

"Δεν νομιζω να θες να βαλεις ξανα τα ρουχα σου. Το φορεμα σου ειναι σκισμενο μεχρι τη μεση"

Ξεφυσαω. "Και πως θα παω σπιτι, ετσι;" λεω και με δειχνω.

"Ναι, γιατι; Εχουν κατι τα ρουχα μου;" ανασηκωνει τους ωμους.

"Δεν θελω να--" δεν προλαβαινω να ολοκληρωσω, γιατι, με αστραπιαιες κινησεις, με πλησιαζει και σπρωχνει με το στερνο του το δικο μου και με παρασυρει προς τον τοιχο.

"Ναι, τι ελεγες;" ψιθυριζει μια ανασα πανω απ'τα χειλη μου, αφου με εχει στριμωξει στον τοιχο.

"Ε-Εγω.." κοιταω τα χειλη του, αλλα συντομα επιστρεφω στα ματια του.

Τον βλεπω να χαμογελαει και τον σπρωχνω απο πανω μου. Ελευθερωνω μια ανασα κι εκεινος γελαει.

"Απλα... δεν θελω να νομιζει τιποτα ο κοσμος" λεω τελικα.

Στριφογυριζει τα ματια του. "Τιποτα δεν θα λεει. Δεν σε αφηνω να βαλεις αυτα τα ρουχα, τελος. Θα φορεσεις τα δικα μου και θα πας" λεει απολυτος.

"Μωρ' τι μας λες" λεω και σηκωνω το φρυδι μου. "Οτι θελω θα κανω" συνεχιζω και αρπαζω τα ρουχα μου.

Τοτε νιωθω το χερι του Αξελ να αρπαζει τον καρπο μου. Γυρναω και τον κοιταω και με κοιταει εντονα.

"Δεν θα πας με αυτο το φορεμα σπιτι σου. Μιλησα. Τωρα κατεβα, θα σε παω εγω με το αμαξι"